Rooms-katholiek of charismatisch-katholiek

Over christelijke vorming en discipelschap zijn rooms-katholieken en pinkstergelovigen het vrijwel met elkaar eens. Wat geloofsoverdracht betreft, kunnen katholieken en gelovigen uit pinkster- en evangelische gemeenten veel van elkaar leren. Dat zegt de Stuurgroep Dialoog RKK-VPE in een gisteren uitgegeven bericht.

Tien jaar informeel gesprek

Vorige week kwamen vertegenwoordigers van de Rooms-Katholieke Kerk en de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (VPE) bij elkaar in Amersfoort. (…)

Internationale dialoog

Onderwerp van de vijftiende dialoogbijeenkomst was een hoofdstuk uit het door het Vaticaan gepubliceerde dialoograpport On Becoming a Christian (2006), een verslag van de internationale dialoog tussen de Pauselijke Raad ter Bevordering van de Eenheid der Christenen en internationale vertegenwoordigers van evangelische gemeenten en pinksterkerken.

Leerstellige verschillen

Namens de VPE sprak Huib Zegwaart, verbonden aan de theologische hogeschool Azusa en deelnemer aan de internationale oecumenische dialoog. Volgens Zegwaart hebben katholieken en pinkstergelovigen weinig verschil van inzicht over christelijke vorming. Leerstellige verschillen en een verschil in waardering voor het verleden zitten samenwerking echter nog vaak in de weg.

Weinig overtuiging

Van katholieke zijde sprak dr. Timothy Schilling van het Centrum voor Parochiespiritualiteit. Deze beaamde dat het Vaticaanse dialoograpport de offi ciële visie van de RK-Kerk goed weergeeft. Schilling zag echter wel een groot verschil met wat werkelijk leeft in parochies. Daartoe verwees hij naar het onderzoek God in Nederland uit 2006. Volgens dit onderzoek zou slechts 27 procent van de leden van de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland ”theïst” genoemd kunnen worden. De gemiddelde Nederlandse katholiek is iemand die “open staat” voor geloof, die “hoopvol” is dat God er is, maar die eigenlijk niet echt overtuigd is dat God aanwezig is en direct betrokken bij het geleefde leven, aldus Schiller. Volgens hem is dit het grootste probleem waar de RK-Kerk voor staat. (…)

Meer begrip

De Stuurgroep Dialoog RKK-VPE stelt dat de tien jaar oude informele dialoog tussen rooms-katholieken en pinkstergelovigen het wederzijds begrip heeft verbeterd en dat offi ciële contacten beter mogelijk zijn geworden.

Bron: www.rkk.nl

De Rooms-Katholieke kerk beschikt over een Pauselijke Raad voor de ter Bevordering van de Eenheid der Christenen. Deze raad heeft tot taak om zich door passende initiatieven en activiteiten te wijden aan oecumenisch werk en zo de eenheid van christenen te bevorderen. Dat het een pauselijk instituut is, betekent dat het onder het toeziend oog van de theologisch gevormde bisschop van Rome mag functioneren. Dogmatisch en historisch heeft dit vooral betekenis voor het overeind houden van hisorisch- theologische leerbeslissingen die deels tot de geschiedenis behoren en deels een blijvend normerend karakter dragen. Het oecumenische karakter van de werkzaamheden die de raad uitvoert, wordt bewaakt door het beleid dat de paus voert. Hij kan daarbijgebruik maken van de activiteiten van de Congregatie voor de geloofsleer. Het systeem sluit naar alle kanten is sluitend aan alle kanten?. De Pauslijke Raad onderhoudt een relatie met de congregatie in op het gebied van? alle wezenlijke punten van de leer. Geen oecumene dus op vrije voet, maar gereguleerd naar de hoogste beleidsorganen van de Rooms-Katholieke Kerk, die onder toezicht staan van de paus zelf. Het zit alles stevig en solide in elkaar.

Maar dit betekent niet dat er in lagere regionen van het kerkelijke leven geen wezenlijke contacten zijn me anders-gelovigen. Zulke ontmoetingen zijn er altijd geweest. Men hoeft maar te denken aan de tijd van de Reformatie in de zestiende eeuw. Luther misschien niet in de eerste plaats, hij was immers ook in de ban gedaan. Maar andere reformatorische leidslieden wisten zich verbonden met studievrienden, gelijkgezinden. Op een bepaalde manier speelde bij die herkenning de religie van de ware vroomheid een rol. Daarvan zou ik voorbeelden kunnen geven die me doen denken aan wat er vandaag aan herkenning en kennismaking plaats vindt in heel de christenheid, ook hier in het Westen. In de tijd van de Reformatie waren het die theologen uit beidekampen, die een zekere onderlinge eenheid en verbondenheid gevoelden, wanneer het ging om de spiritualiteit of de manier van vroomheidsbeleving. Vandaag speelt in zekere zin, buien, of misschien beter gezegd beneden het hoge hierarchische circuit, iets soortgelijks als een verbindende factor: het is het charismatische beleven van de vroomheid.

Sinds tientallen jaren kennen we de charismatische beweging, die wereldwijd, eerst in opkomst, daarna in kracht en verbreiding steeds meer toenam. Zij veroverde haar plaats waar het christelijk geloof zijn betekenis had verloren. Zij bekommerde zich niet om structuren en instituten omdat zij die zelf veelal miste. Zij sprak niet alleen tot de verbeelding van massa’s van gelovigen. Men proefde in haar nieuwheid en een kracht, die de mensen kon bemoedigen en opheffen uit de sleur van geïnstitutionaliseerde godsdienstigheid. De beweging zelf heeft intussen leren inzien dat een bepaalde vorm van kerkelijke of religieuze organisatie onmisbaar is. Zij zoekt daaraan ook wel vorm te geven. Maar haar kracht wordt nog steeds gevormd door de onmiddelijkheid van de religieuze ervaring.

De ontdekking van de kracht van de Bijbel, die gelegen is in de ontdekking van de Schrift als Woord van God, waarin Hij Zelf spreekt door de werking van de Heilige Geest, heeft een vernieuwende invloed, ook binnen de rooms-katholieke invloedssfeer. Het heeft er bij tijden de schijn van gehad, dat de charismatische beweging in staat zou zijn om het verbindende element te vormen tussen de gescheiden christenen die in het dilemma Rome-/Reformatie een keuze wilden doen. In de praktijk van de arbeid voor het Evangelie lijkt zich ook een nieuw perspectief te openen. Bijbelstudiegroepen, gebedsbijeenkomsten, omgeven door diaconale werkzaamheden schijnen de nieuwe middelen te zijn, die christenen, gelovigen en zoekende zielen bij elkaar brengen. Opent dit alles geen perspectief voor de arbeid van IRS in het buitenland, zoals in Polen, waarover we iets lazen, en wellicht ook ons eigen land? Twee opmerkingen willen we ons veroorloven. De eerste is, dat we niet moeten vergeten hoe flexibel de rooms-katholieke kerkidee en -werkelijkheid in feite is. Zo groots en rond de koepel van de Pieterskerk in Rome is, zo groots en omvattend is de rooms-katholieke kerkidee. Er is geen kerk ter aarde waar de variëteit zo ingebouwd is in het systeem als de Rooms-Katholieke Kerk. De stromingen in haar, de diversiteiten en verschillen binnen haar muren zijn zo veelomvattend als men maar denken kan. Er zijn heel veel theologieën die binnen het systeem bloeien. Liggingen en stromingen zijn er meer dan men bedenken kan. Maar de eenheid bestaat slechts in het pauselijke systeem, niet meer en niet minder. Daarom past, vanuit Rome gezien, de charismatische variant er ook bij. De koepel is groots, de variabiliteit evenzo. Maar er is slechts één paus. In feite is dat Rome in één woord.

Wat nu charismatische beweging heet, kan zich hier en daar op een vereenvoudigde manier openbaren. Wanneer ware gelovigen elkaar vinden rondom de Bijbel en het gebed, zoals blijkbaar nu in Polen het geval is, zou ik dit graag willen begroeten als een werk van de Geest, Die mensen bindt aan het Woord en die zo Zijn eigen patroon volgt om mensen tot Christus te brengen. Wanneer als gevolg daarvan een gemeente zou ontstaan, valt óók, en met name daarin het werk van de Heilige Geest te erkennen. Hij bouwt Zijn eigen tempel, de gemeente. Laat zó het werk van onze broeder in Polen gezegend mogen worden. Kerken worden geboren, niet vanuit een eenhoofdig rooms episcopaat, maar vanuit het werk van de Heilige Geest, Die een tempel bouwt waarin Christus het enige Hoofd en de enige Bisschop is.

Prof. dr. W. van ’t Spijker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen