VREDESKRANT 1975 EEN BEDREIGING VAN DE VREDE

Bovenstaand citaat is uit de „Vredeskrant" van 1975. We worden daardoor opnieuw met de neus gedrukt op de harde feiten, op de nood van de naaste, die langs de wereldweg ligt te sterven. En we horen veel meer dan vroeger de oproep van Christus aan het einde van de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan: Ga heen, en doe evenzo.

En toch moeten we deze Vredeskrant met alle beslistheid afwijzen; niet omdat deze Vredeskrant een bedreiging zou vormen voor de valse vrede, waarin velen, ook kerkmensen, leven. Er zijn er heel wat, die de Bergrede maar liever overslaan, of zich wapenen tegen de indringende kracht daarvan door de opmerking: „Die Bergrede is door Christus uitgesproken om ons ons onvermogen, onze ellende, zichtbaar te maken", maar — zo voegen ze er misschien fluisterend aan toe — niet als een werkelijke regel voor ons leven. Daarvoor is het geheel te idealistisch.

Hetze tegen het christelijke westen

Deze Vredeskrant vormt echter een bedreiging voor de vrede, omdat daarbij bijna uitsluitend het christelijke westen, de V.S. voorop, aangevallen en aangeklaagd wordt. Terwijl de Sovjet-Unie nu reeds tientallen jaren aan oude kultuurvolken in Oost-Europa elk zelfbestemmingsrecht onthoudt, wordt slechts even terloops de veroordeling uitgesproken over de inval in Tsjecho-Slowakije in 1968, maar verder worden allerlei negatieve gevoelens opgeroepen tegen het westen.

Met geen woord wordt gesproken over het infiltreren van de marxistische ideologie. Nee, weet u waar alles om draait en waarover, we ons tot het uiterste moeten inspannen volgens de Vredeskrant? „Het gaat om het al dan niet op sleeptouw laten nemen door Amerika". Er moet een nieuwe nationale opinievorming komen volgens de Vredeskrant en „de beweging van de nieuwe levensstijl en het gesprek over terugtrekking van de investeringen uit zuidelijk Afrika zijn er de eerste aanzetten van".

Het grote gevaar van het christendom

Het enige ideologische gevaar lijkt wel het christendom te zijn. Dat krijgt het er flink van langs. De kerken bedoeld zullen wel zijn de kerken, die niet bij de Wereldraad van Kerken zijn aangesloten) doen het verkeerd in de hulpverlening. Het enige voorbeeld van kerkelijke hulpverlening wordt aldus getypeerd:

„Een kerkelijke hulporganisatie gaf geld voor waterputten. Wij doen niet aan politiek, we helpen waar nood is. Resultaat? Die putten staan uiteraard op iemand z'n land. Die iemand was al een van de machthebbers in dat dorp. De mensen die geen water hebben, zijn nu nog meer van hem afhankelijk dan tevoren. De bestaande politieke struktuur is versterkt, is dat ontwikkelingshulp?"

Nee, Vredeskrant, we zijn heus niet zo dom, wij christenen en kerkmensen, dat wij zo iets zouden goedpraten, laat staan ontwikkelingshulp noemen. Maar waarom moet u het voorstellen alsof de (niet bij de Wereldraad van Kerken aangesloten) kerken op deze manier aan „hulp"-verlening doen?

Wat zullen de kommunisten zich in de handen wrijven van plezier, als op deze manier het christendom als een duistere handlanger van het uitbuitende kapitalisme ten tonele wordt gevoerd.

Maar nóg meer zullen zij genotteren, wanneer ze lezen hoe de christelijke partijen worden voorgesteld als oorlogszuchtig.

„Er is reeds jaren sprake van een gigantische overbewapening. Maar steeds weer moet 'onze verdedigingskracht' versterkt worden. Vooral de christelijke partijen dringen daar op aan zowel in West-Duitsland als in ons land".

Even verder wordt er dan vergoelijkend aan toegevoegd: „Maar ook socialistische partijen kennen hun „haviken".

Ziezo ons land zit dus vol oorlogshaviken, maar de christenen zijn de ergste.

Laf

Daarom is deze Vredeskrant een bedreiging van de vrede. Hij tracht het weerstandsvermogen van ons volk uit te hollen en nodigt daardoor automatisch de Russische kolos uit om met zijn militaire stoomwals het westen plat te rollen. De brute overweldiging van Hongarije en Tsjecho-Slowakije zijn toch heus niet zo lang geleden en we hebben nergens gelezen over een bekering van de machthebbers van het Kremlin tot meer vredelievendheid en minder machtswellust.

Ik vind de strekking van deze Vredeskrant ook lafhartig. Over het verschrikkelijke onrecht dat tienduizenden, ook oprechte christenen, wordt aangedaan in de concentratiekampen van Rusland (zie de boeken van Solzjenitsyn) geen woord. Maar wel hebben ze de mond vol tegen het kleine Zuid-Afrika. En op de achterkant wordt de Amrobank ten schande gezet, omdat die niet wil meedoen aan de boycot tegen Zuid-Afrika.

Kerkelijke censuur via Vredeskrant

Verder nog deze vraag. De Vredeskrant is een uitgave van het Interkerkelijk Vredesberaad, waarin de volgende kerken officieel samenwerken: De Doopsgezinde Broederschap, de Evangelische Lutherse Kerk, het Genootschap der Vrienden (Quakers), de Gereformeerde Kerken van Nederland, de Nederlands Hervormde Kerk, de Oud Katholieke Kerk, de Remonstrantse Broederschap en de Rooms- Katholieke Kerk. Onze vraag luidt: Is het de roeping van de kerken om hun kerkleden op te zetten tot boycot van een bepaalde bank en aldus de klandizie van andere banken te bevorderen? Zal dat niet oorzaak zijn van verbittering — in plaats van vrede —, wanneer de personeelsleden op zondag zulk een krant krijgen uitgereikt, waarin opgeroepen wordt tot boycot tegen hun eigen bank? Wordt op deze manier via de Vredeskrant niet een stille censuur op hen toegepast, daar zij aldus gebrandmerkt worden in de ogen van de overige kerkgangers, omdat zij hun brood verdienen bij die „smerige" Amrobank?

Geen woord over de Vredevorst

Natuurlijk wordt in heel die Vredeskrant dan ook niet gesproken over de echte vrede van Christus. Christus wordt als Vredevorst zelfs indirekt afgewezen, wanneer de Vredeskrant schrijft:

„De enige weg die ons over de kloof kan heen voeren, wég van honger en geweld, is de weg die God ons wijst. Dsest u het slot van het verhaal van de rijke man en de arme Lazarus er nog maar eens op na. Mozes en de profeten, daar moeten we het mee doen".

Het ergste echter van de Vredeskrant is niet dat geheel gezwegen wordt over de Enige, die echte vrede kan brengen, Jezus Christus, maar dat de werkelijke nood, die er is in de wereld en die we allen proberen te lenigen voorzover mogelijk, misbruikt wordt om de christenen op een totaal ander spoor te brengen. Dat is de methode van de dialektiek: zo weinig mogelijk frontale aanvallen, maar slechts aanvallen in het voorbijgaan via schampere opmerkingen, onbewezen beweringen en generaliseringen, zoals ook de Vredeskrant doet. En verder vooral het scheppen van een zodanig nieuw gedachtenklimaat, dat de boodschap van het Evangelie er totaal niet meer in past en integendeel tot dwaasheid en zelfs tot schuld wordt.

Piekeren over het heil van je eigen ziel? Schaam je!

Wie de Vredeskrant op zich laat inwerken, ondergaat vanzelf de suggestie dat het enige belangrijke op aarde is ervoor te zorgen, dat er spoedig nergens meer honger wordt geleden. Dat er ook nog een honger van de ziel kan zijn, wordt volkomen verzwegen. En iemand die verkondigen wil, dat het eigenlijke heil te vinden is in de verzoening en de vrede met God, maakt zichzelf dan belachelijk. Hem wordt de mond gesnoerd met de opmerking: „Hoe jij je vrome praatjes maar bij je. Jij leeft in een welvaartstaat en kent geen honger zoals de mensen van de derde wereld. Zorg eerst maar eens dat elders die honger verdwijnt, eerder heb je niet het recht om te kwijlen over bekommernissen van je eigen ziel". Ook al wordt dit niet uitdrukkelijk uitgesproken op deze manier, toch is het deze sterke suggestie, die de hele Vredeskrant ademt.

En straks wordt deze Vredeskrant met honderdduizenden exemplaren verspreid door de kerken van het Interkerkelijk Vredesberaad. Werkelijk, de satan had geen beter middel kunnen uitdenken om het christendom te vermolmen en stormrijp te maken voor de machten der duisternis van de eindtijd.

(Zie ook het P.S. op pag. 31)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen