TWEE PRIESTERS BRAKEN MET ROME

De avond tevoren had ik de buit van 42 abonnementen binnengehaald in Middelstum. Nu zit ik aan het ontbijt in huize „Metheda", vlak bij de oude St. Hippolvtuskerk, die dateert van 1445.

Ik word aan de telefoon geroepen.

„Ja, met Willy. Er is een brief gekomen van een priester, die wil uittreden. Het is een heel serieus geval. Het is hem echt om het geloof te doen."

„Prachtig! Schrijf hem dan maar meteen, dat hij kan uittreden. Er is voldoende in het ex-priesterfonds, zodat hij zich geen financiële zorgen behoeft te maken."

BRIEF VAN WILLY.

Zeer geachte Pater,

Aangezien mijn man enkele dagen op reis is, heb ik hem deze morgen meteen telefonisch op de hoogte gebracht van de inhoud van Uw schrijven.

Hij heeft mij gevraagd U direkt te antwoorden. Wij beiden nodigen U heel hartelijk uit om naar ons toe te komen. Zoals U weet, is mijn man ook priester geweest. Hij heeft ongeveer dezelfde moeilijkheden doorgemaakt en zal U dus gemakkelijk begrijpen. U kunt samen spreken over de liefde van de Here Jezus, die zich over ieder van ons uitstrekt en ons bevrijdt van alle twijfel en angst.

U kunt samen ook spreken over Uw toekomst, die misschien nog erg duister Voor U ligt. Eén ding is zeker: financieel behoeft U zich geen enkele zorg te maken. Er is een speciaal fonds, dat priesters, die uit willen treden, helpt in hun geldelijke nood. U kunt bij ons verblijven zolang U wilt.

Mijn man zal U schrijven, zodra hij thuis komt. Maar nu weet U reeds, dat ons huis voor U openstaat en we hartelijk met U medeleven.

Wij zullen veel voor U bidden. Heerlijk, dat we een Heiland hebben, die voor ons zorgt, ook als alles zo moeilijk lijkt. Op Hem mogen we volkomen vertrouwen. Met vriendelijke groeten,

W. G. Hegger-Kleinhout.

Het eerste dat ik deed bij mijn thuiskomst, was de volgende brief schrijven.

Carissime,

Uw brief heeft ons bijzonder verblijd. Wij verheugen ons er uitermate over, dat ook U weldra de volle vreugde in Jezus Christus vrij moogt aanvaarden. Dan zult U met volle teugen mogen drinken aan de fonteinen van het eeuwige water. Dan zal niemand zich meer stellen tussen U en Jezus Christus. Dan moogt U zich geheel en al aan Hem overgeven.

Jezus is de bron van alle troost in mijn leven en in het leven van mijn vrouw en daarin juichen alle waarachtige kinderen Gods. En daarom zijn wij zozeer ver blijd, als iemand uit de druk van de rooms-katholieke kerk zich losmaakt en met ons mee komt genieten van de goedheid Gods, die Hij ons in Jezus Christus betoond heeft.

Maar nu ter zake. Het doet mij veel genoegen, dat U met voldoening mijn boek „Mijn weg naar het Licht" gelezen hebt. Zodoende had U ook reeds kennis gemaakt met het verpleegstertje met de kuiltjes in haar wang, die nu mijn vrouw is, en zodoende was het voor U niet helemaal vreemd meer om van haar een brief te ontvangen, terwijl ik in het noorden zat.

Met de inhoud van haar schrijven ben ik het helemaal eens. Dus: U treedt maar zo spoedig mogelijk uit. U stelt al uw bezittingen in veiligheid, zoals ik dat ook heb gedaan. U zou alles kunnen brengen naar De Belgische Evangelische Zending, Rue du Moniteur 7, Brussel. Ik heb een kennis, ds. Gravendeel, die nog al eens hier komt met de auto. Hij zou dan Uw koffers kunnen meenemen.

In Brussel moet U de trein nemen naar Rotterdam. Daar overstappen naar. . . . enzovoort.

Sterkte in deze dagen! Wij zullen U hartelijk gedenken in onze gebeden. Met vriendelijke groeten,

H. J. Hegger.

Ik kreeg antwoord, dat onze vriend zijn spullen op woensdag, 27 januari naar de Rue du Moniteur zou brengen. Ik belde ds. Gravendeel van Genk op met het verzoek of hij kontakt met hem wilde opnemen.En 's avonds kreeg ik reeds bericht, dat ds. Gravendeel hem gesproken had in de Rue du Moniteur, en dat hij vrijdag, 29 januari, mee zou rijden met ds. Gravendeel, die dan hier de bestuursvergadering van de I.R.S. zou meemaken.

De spanning steeg. De spanning werd nog groter door het „geval Verlot".

TELEFOON UIT ANTWERPEN.

Met de priester-arbeider, Gerard Verlot, hadden wij reeds langer kontakt. Vooral br. Kuin had hem reeds meerdere malen bezocht.

Verlot was reeds tot overgave aan Jezus Christus gekomen. Als wij met hem samen waren, dan bad hij steeds met ons mee als een blij kind Gods. Regelmatig woonde hij ook de protestantse diensten bij in Brussel en in Gent.

Toch was het nog niet tot een officiële breuk met Rome gekomen. Verlot leefde zodoende enigszins tussen twee werelden. Als priester-arbeider kon hij dat doen, zonder dat iemand dat opmerkte. Hij werkte als tram-kondukteur in Brussel en had als priester-arbeider geen vaste parochie.

Deze toestand werd echter steeds moeilijker voor hem en daarom had het bestuur van de I.R.S. hem dringend aangeraden naar Nederland te verhuizen. Het gezin van een ouderlinge van de Nederlands Hervormde Kerk had zich bereid verklaard hem bij zich in huis te nemen. Gerard had dit voorstel aanvaard en zijn dienst aan de tram opgezegd.

Ik had een brief van Gerard gekregen, waarin hij een artikel insloot voor ons blad, dat U in dit nummer vindt afgedrukt, en waarin hij vroeg of ik hem nog wilde schrijven, voordat hij Brussel zou verlaten. Het is misschien goed, dat ik hierbij een gedeelte van mijn brief aan Gerard laat volgen. Dan kunnen de lezers daaruit concreet voelen, hoe groot de spanningen zijn voor een priester, die gaat uittreden.

Beste Gerard,

....Maar nu een woord van bemoediging voor jouzelf. Je staat voor grote beslissingen. Er gaat straks een scheur door je heen, als je naar Nederland verhuist. Dat betekent dan de volkomen openbaring naar buiten van je geloof in Jezus Christus als je enige en volkomen Zaligmaker.

Verenig je dan in deze dagen heel innig met Hem. Geniet er van, dat je zijn dienstknecht mag zijn, dat je Hem door deze daad mede kunt verheerlijken. Natuurlijk niet in de gedachte: Kijk eens, wat voor een flinke vent ik ben; maar in deze zin: Jezus, ik dank U, dat ik uw genade in mij ervaar, die mij de kracht geeft om met alles te te breken, om mij geheel in uw dienst te stellen.

En vertrouw ook op de belofte van Jezus, dat Hij jou zijn Heilige Geest wil geven als de trooster en de sterker. De „aap in de hel" zal in deze dagen nu eens heel dicht bij je komen snuffelen en dan weer eens brullen als een leeuw. "Wees niet bang. Laat hem maar briesen en schrik niet als je zijn natte snuit tegen je aanvoelt. (Versta me goed: ik neem van de ene kant de duivel wèl ernstig, omdat de Bijbel dat ook doet. Maar van de andere kant is de duivel toch ook een komiek geval, omdat hij steeds denkt de vrijgekochten door 't bloed van Gods Zoon te kunnen overweldigen. Alsof Jezus zelf niet heeft gezegd: „Niemand zal mijn schapen roven uit mijn hand" [Joh. 10 : 29] daarom moet ik inwendig toch ook om ons „Joosje Pek" lachen). Neen, de Heilige Geest blaast de „boze geesten in de lucht" weg met een enkel zuchtje van zijn soevereine wil. Deze dagen zijn ook heilige dagen voor je, die nooit meer terugkeren. Nu kun je tenvolle beleven: Wie vader of moeder, of broers of zuster, of have en goed om Mijnentwil verlaat, zal honderdvoudig beloond worden. Nu kun je de diepe zin beleven van het loon, waar Jezus over spreekt. Dit is alleen te verstaan door hen, die de Geest Gods ontvangen hebben en wedergeboren zijn tot kinderen Gods. De natuurlijke mens echter ervaart, dat juist in de beleving van het loon van Jezus Christus alle gedachten aan verdienste wegzinkt. De zoetheid van het loon bestaat juist in het verlaten van onze dierbaren om Zijnentwil, dus niet stiekem om onzentwil, opdat wij op gecamoufleerde wijze er zelf beter van zouden worden. Dat je in de breuk met je dierbaren merkt, dat je het doet om Jezus' wil en niet op de een of andere manier om jezelf, dat is de diepe vreugde van het loon. Want aldus proef je de liefde Gods als een stuk zuivere liefde van de hemel, die God in jou door zijn Heilige Geest heeft uitgestort.

O, je zult de nabijheid van Jezus heel innig ervaren, wanneer je om Hem de schepen achter je verbrandt en de toekomst tegemoet gaat, enkel met Hem. Dan proef je de liefde voor Hem die je in je bemerkt, de uitstraling van zijn heerlijkheid, die vol erbarmende liefde naar jou toegekeerd staat.

In deze dagen strijdt een andere priester in België dezelfde strijd, maar dan nog iets zwaarder, want hij heeft nog op geen enkele wijze met zijn kerk gebroken. Ik verwacht, dat hij deze week zal uittreden en naar ons toe zal komen. Het is een zeer serieus geval. Ook bij deze vriend gaat het echt om Jezus Christus. Wil ook eens aan hem denken in je gebeden? In de eenheid van het gebed, en met hartelijke broedergroeten, ook van Willy,

Herman.

Deze brief had ik maandag, 22 januari, per expresse verzonden, want dinsdag zou Gerard zijn verbijf in Brussel voor goed verlaten. Hij zou dan nog een paar dagen bij zijn familie blijven in Gent en dan vrijdag naar Nederland vertrekken. Maandagmiddag werd ik echter opgebeld door br. Overbeeke, de eindredakteur van „De Kruuuismauer. Hij zei, dat in verschillende kranten van België een bericht stond, dat Verlot benoemd was tot pastoor in Frankrijk. De gazet van Antwerpen bevatte zelfs een interview met hem en een foto van hem als tramkondukteur.

Ik wist niet wat ik er van denken moest. Belde meteen br. Kuin op. Na een half uur kwam er echter al telefoon terug uit Vught. Gerard had naar Wim Kuin opgebeld, dat wij ons niet ongerust moesten maken. Hij zou gewoon vrijdag naar Nederland komen En ons dan de gebeurtenissen vertellen.

DANKLIED OM DE VERLOSSING.

De spanning nam toe. En ook ons gebed nam toe. De nacht van donderdag op vrijdag kon ik moeilijk slapen. Ik wist, dat daarginds in België twee broeders worstelden met de machten der duisternis. Misschien zouden ze zich niet eens bewust zijn van de bedreiging door de helse geesten. De herinnering aan mijn eigen laatste nacht in het klooster keerde terug. En telkens weer streed ik in het gebed tegen de Boze. Telkens weer pleitte ik op de overwinning, die Jezus Christus op de satan heeft behaald. Het was tegen half drie dat ik insliep.

Gerard zou om 11 uur in Den Bosch arriveren en dan zou br. Kuin hem meenemen naar ons huis, waar die middag vergadering zou zijn van de stichting I.R.S. Er was echter treinstaking in België. Daardoor kwam hij pas om half vier bij ons in Kortenhoef aan. Nog geen kwartier later kwam ds. Gravendeel met de andere priester.

Na een korte kennismaking gingen wij over tot een dankstonde. Daar was dan ook wel alle reden voor. God had hen veilig over de grenzen van twee werelden gevoerd. De vlucht van achter het purperen gordijn was geslaagd.

Het werd een waar danklied om de verlossing. In de verschillende gebeden die werden opgezonden, klonk iets door van de triomf van Israël na de doortocht door de Schelfzee.

Onze nieuwe vriend had echter niet veel moeite gehad met zijn „vlucht". Hij komt uit een congregatie, die veel meer vrijheid toelaat dan de redemptoristen, waar ik toe behoorde.

DE VERGADERING GAAT VERDER.

Wij moesten onze vergadering voortzetten, want er is altijd zoveel te bespreken. Enkele algemene regels werden opgesteld, waaraan wij ons willen houden ten overstaan van priesters, die uittreden.

Een daarvan is, dat de naam en de congregatie van de uitgetreden priester niet vermeld worden, tenzij nadat hij behoorlijk geacclimatiseerd is in het protestantse leven en een definitieve keuze heeft gedaan. We willen n.1. aan de ex-priesters zo groot mogelijke vrijheid garanderen, zodat zij eventueel zelfs zouden kunnen terugkeren naar de rooms-katholieke kerk, indien ze dat zouden wensen. Zulk een terugkeer zou echter bemoeilijkt worden, als hun naam reeds gepubliceerd zou zijn.

Deze gedragsregel werd opgesteld niet alleen uit principiële overwegingen, maar ook met het oog op de praktijk. Twijfelende priesters krijgen daardoor meer vertrouwen in onze organisatie. Zij merken dan dat hun moeilijkheden niet gebruikt worden voor propagandistische doeleinden.

Indien de lezers van ons blad in kontakt staan met aarzelende priesters, dan kunnen ze dat dus gerust mededelen, dat wij hen gaarne in de gelegenheid willen stellen om b.v. gedurende drie maanden in een gelovig protestants gezin te verblijven. Zij kunnen dan zo van nabij de protestantse geloofsbeleving meemaken en tegelijkertijd door een rustige studie zich verdiepen in het verschil tussen reformatie - Rome. En als u zulk een priester niet kent, stop dan dit nummer maar in de bus van de kapelaan van uw woonplaats.

Ja, liefst van de kapelaan. Want onze nieuwe vriend zei: Toen ik mijn geloofsmoeilijkheden aan mijn overste openbaarde, vertelde deze mij, dat er heel wat jonge priesters met dezelfde moeilijkheden rondlopen. En dat geloof ik ook. De oudere priesters zijn tezeer vastgeroest in de oude scholastieke zienswijze. Maar de jongere hebben een nieuwe Bijbelse visie gekregen en daardoor krijgen deze mensen vanzelf moeilijkheden met allerlei dogmata van hun kerk.

KLEREN KOPEN.

De volgende morgen gingen wij kleren kopen voor onze nieuwe vriend. Hij kon immers niet in klerikaal gewaad blijven rondwandelen.

Ontroerend was de medewerking, die wij ondervonden. Een zaak gaf grote reduktie en een andere zaak scheurde de rekening voor onze ogen stuk, toen wijze wilden betalen. Weer een ander had de pullover betaald. Toen ik de rekening opvroeg om ze door te sturen naar de penningmeester van het ex-priesterfonds, kreeg ik een brief met de verscheurde nota, en een kort zinnetje: „Onze bijdrage in de kledingnood".

Kortenhoef is klein. En twee dagen daarna kwam iemand ƒ 25.— brengen voor onze vriend, benevens een gift in nature. Het gerucht had het dorp al bereikt. En ik ben ovrtuigd, dat na het verschijnen van dit nummer er een stroom van nieuwe giften komen voor het ex-priesterfonds.

In onze tijd van sociale voorzieningen komt het in Nederland niet gemakkelijk voor, dat men de opdracht van Jezus: „de naakte kleden" letterlijk kan ver vullen. In het geval van een priester, die uit zijn kerk treedt, staat deze nood echter ineens tastbaar voor ons. De gewetensnood dreef hen buiten hun kerk, maar de eisen van het maatschappelijk leven vergen, dat zij zich van hun priestertoog ontdoen en een gewoon burgerpakje aantrekken. Alleen dan kunnen zij na de pijnlijke breuk met Rome zich gaan invoegen in een nieuwe, in de gewone samenleving van de mensen.

God doet grote wonderen in onze tijd. Laten wij ons geloof wijd openen om de vruchten van zijn rijke belofte tot ons te nemen. En laten wij Hem danken voor de verheerlijking van Zijn grote naam.

H. J. H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen