Is het protestantisme een nieuwe godsdienst?

Is het protestantisme een nieuwe godsdienst, die gesticht werd door Luther, Calvijn en Zwingli?

Vele rooms-katholieken menen dat. En vroeger stelden de priesters dat ook zo aan de mensen voor. Tegenwoordig is dat echter veranderd en zijn het alleen nog de oudere pastoors die een dergelijke verkeerde voorstelling van het protestantisme geven. Maar de jongere geestelijkheid weet heel goed, dat het niet zo is en komt daar ook voor uit.

Het zou toch immers al te dwaas zijn, dat wij, protestanten, Christus opzij hadden gezet en Luther, Calvijn of Zwingli als het fundament van ons geloof zouden genomen hebben. Wij vereren deze hervormers niet eens als heiligen. Wij zullen nooit kaarsjes voor hen aansteken en voor hun beelden neerknielen en tot hen bidden. Veel minder zouden wij hen als de stichters van een nieuwe godsdienst aanvaarden. Neen, ook de hervormers zelf wilden geen nieuwe godsdienst stichten.

Zij wilden slechts … hervormen. Het christendom was namelijk in de loop der eeuwen misvormd. Zij wilden het nu weer herstellen in de oude vorm, zoals Jezus en de apostelen het bedoeld hadden. Hervorming is altijd weer nodig. Ga eens de oude kathedralen bekijken. Hoe dikwijls ziet ge ze niet in de steigers staan? En wat doet men dan? Men probeert ze volkomen terug te brengen in de oude vormen. Er mag niets ni euws aan worden toegevoegd. Zo is het ook met de Kerk van Christus. Chri stus heeft wel beloofd dat Hij met de Kerk zal zijn tot het einde der tijden. Maar Hij heeft niet gezegd dat Zijn Kerk nooit een restauratie nodig zou hebben. Integendeel, in het Nieuwe Testament wordt telkens gewaarschuwd tegen dwal i ngen die in de Kerk zelf zullen bi nnensl ui pen. De Kerk van Chri stus moet altijd weer hervormd worden. Want zij bestaat uit mensen, die wel wedergeboren zijn tot kinderen Gods, maar die toch nog de oude, zondi ge mens in zich meedragen. En die zondi ge natuur in de discipelen van Chri stus tracht de leer van Christus steeds weer te mi svormen en di enstbaar te maken aan eigen begeerten. Gods Geest echter waakt over de Kerk, overschaduwt haar telkens weer opni euw en drijft zo de Bruid van Christus tot zuivering van leer en leven.

We zien dat verschijnsel toch ook in de r.-k. kloosterorden? Door de tijden heen verslapt de regeltucht. Allerlei bijbepalingen worden gemaakt, die de kracht van de eigenlijke regel breken. Dan komt er een hervorming. Zo heb je bijvoorbeeld de Orde Cisterciensium Reformatorum. De orde van de hervormde Cistercieners = de Trappisten. De Capucijnen zijn de hervormde Franciscanen. De ongeschoei de Karmelieten keerden onder de bezielende leiding van Johannes van het Kruis weer terug tot de oorspronkelijke strengheid van de regel. Alleen de Karthuizers beroemen er zich op dat ze nooit een hervorming nodig hebben gehad. Ik hoop het; maar ik vraag me af of hun zelfvoldaanheid over dat feit niet een hervorming nodig heeft.

En zo is het nu ook met de Kerk van Christus gegaan. Ook die Kerk bestaat niet uit abstracte mensen, maar uit wezens van vlees en bloed, die ondanks de genade in hen toch nog altijd de verlokking der begeerte voelen. Ook die Kerk moet zich altijd weer voor Jezus verootmoedigen in berouw en zichzelf hervormen. Daarom hebben ook de hervormde kerken altijd weer hervorming nodig. En elk jaar, als de protestanten op 31 oktober de Hervormingsdag vieren, moeten ook zij er zich op bezinnen of hun kerk niet weer een nieuwe hervorming nodig heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen