Spreekbeurten in Nederland ? VRAGEN IN ZWAAGWESTEINDE

Wanneer ik daarop een antwoord probeer te geven, dan kan dat alleen maar gebeuren vanuit ootmoedige dankbaarheid voor wat de Here aan een verloren mensenziel heeft willen doen. En vervolgens zou 'ik met nadruk voorop willen stellen, dat God met ieder zijn eigen weg naar het Licht gaat. De Here herhaalt zich nooit, ook al weten wij uit de Bijbel dat elke waarachtige bekering bepaalde grondtrekken moet hebben: besef van volstrekte verlorenheid, zekerheid van redding door genade aileen, de drang om onze dankbaarheid te tonen in de werken der liefde.

Ik heb dit aanvaarden sterk zo beleefd. Duidelijk stond ineens het woord der belofte voor me: „Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven" (Joh. 6 : 47). Deze woorden zijn zo duidelijk; ze zijn op geen enkele wijze voor tweeërlei uitleg vatbaar. Ze betekenen, dat een ieder die zich in geloof aan Jezus overgeeft, het eeuwige leven heeft.

Het is een belofte die bekrachtigd is in de stelligste bewoordingen: „Voorwaar, voorwaar". „Ik zeg u" Ik, de Zoon van God, Ik die Mijn liefde voor u duidelijk getoond heb door mijn sterven aan het kruis.

Die belofte is tegelijk een uitnodiging, een vriendelijke, oprecht gemeende uitnodiging.

Ik weet wel, dat Jezus elders in het Evangelie zëgt, dat die belofte alleen maar geldt voor hen die zich zondaars weten. Hij is niet gekomen om rechtvaardigen zalig te maken. Maar ik was zo diep doordrongen van mijn eigen schuld en van de onmacht om mezelf te redden! Ik had immers in het klooster alles geprobeerd om mijzelf innerlijk te veranderen. Ik had me gegeseld, boetekettingen gedragen, allerlei vernederingen ondergaan. Het had allemaal niets gebaat. Ik was dezelfde mens gebleven. En nu stond Jezus daar voor mij. Hij richtte Zich tot mij, want Hij zag dat Ik als verloren zondaar mijn hoop op Hem alleen vestigde. Hij zei in die woorden tot mij: „Jij daar, zondaar, kom, geloof in Mij, vertrouw op Mij en je krijgt, je hebt het eeuwige leven".

Wat kon ik toen anders doen dan mij, schreiend van vreugde, in Zijn armen werpen en me voor altijd veilig weten bij en in Hem?

Ik beschrijf dit een beetje logisch. Maar ieder die zijn eigen weg naar het Licht heeft gehad, weet wel wat ik bedoel. Dit is geen logisdh proces. Het is de Heilige Geest alleen, diie een mens van zonde kan overtuigen en die in een mensenhart kan getuigen dat hij kind van God is.

Zo heb ik het óók ervaren. Dit is geen droge redenering; dit is een hemels licht, een bovenaardse ervaring. Dat is ook zo met het schuldbesef. Dat is allemaal bijna niet te beschrijven, juist omdat het niet in termen van logica te vatten is.

En toch werkt God door het klare Woord van de Bijbel, dat duidelijke mensentaal is. En daarom wil ik ieder, die in zich ervaart dat 'hij een zondaar is die de eeuwige verdoemenis verdiend heeft, toeroepen: Luister toch scherp naar die woorden der belofte. Ze zijn een uitnodiging van Jezus tot u, zondaar. Luister ernaar in alle eenvoud. Vergeet elk theologisch stelsel, dat u zou bedreigen om die belofte te aanvaarden. Heus, Jezus meent het, als Hij tot een zondaar zegt: „Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven".

2. Is er nadat de mens tot het Licht gekomen is nog niet steeds sprake van veel duisternis?

Ik ben erg blij met die vraag, want an ders zoudt u een verkeerde indruk van mij krijgen. Neen, ook mijn geloof wordt voortdurend aangevochten. Telkens gaan er golven van duisternis over het licht heen, dat ik uit genade mag bezitten. De twijfel bestormt mij herhaaldelijk. Ik heb tijden gehad, dat ik mij voelde als 'n zwemmer onder water. Die weet dan ook dat boven het water de zon en de lucht is, het leven. Zo sloegen de wateren van de donkerheid soms geruime tijd over mij heen. Met mijn geloof - een stil brandend licht in mij - wist lik dan nog wel dat daarboven de hemel is, waar de Vader woont en dat Jezus mij nooit alleen zal laten, mij nooit in de diepe wateren van de vertwijfeling zal laten wegzinken, maar veel meer dan een dorre zekerheid was dat dan niet. Ik miste dan bijna geheel de troost van de voelbare aanwezigheid van Christus.

Ik zeg dit tot bemoediging van kinderen Gods die ook dergelijke strijd en twijfel moeten doormaken. Ik meen dat elk kind van God zo iets op zijn tijd min of meer geregeld moet doormaken. Maar dat is' ook goed, dan slaat de boom van het geloof diepere wortels in de vruchtbare grond van Gods Woord. Want we leren dan steeds meer om niet op onze gevoelservaringen te bouwen, maar onze zekerheid altijd weer te zoeken in de trouw van Gods belofte, om ons heil altijd weer te zoeken in Iemand buiten ons, in Jezus Christus, de getrouwe Getuige, de Eerstgeborene uit de doden en de overste van de koningen der aarde.

Het is ook goed om ons te behoeden voor een steunen op onszelf, als op een eikeboom der gerechtigheid. Wanneer altijd door dat stralende licht van de heilszekerheid in nimmer aflatende kracht in ons zou branden, dan zouden we gevaar lopen om op de duur te denken dat dat licht uit onszelf voortkomt, terwijl dat licht toch enkel voortkomt uit Jezus Christus. We mogen nooit vergeten, dat wij in onszelf slechts duisternis zijn, en dat wij slechts door het geloof het licht van Christus deelachtig zijn en dat licht in onis meedragen.

Zo zullen we ertoe komen om steeds weer alle roem te brengen aan Gods; genade alleen. „De Koning nu der eeuwen, de onverderfelijke, de onzienlijke, de alleen wijze God, zij eer en heerlijkheid in alle eeuwigheid! Amen" (1 Tim. 1 : 17).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen