Reakties op uittreden van Charles Davis

Het uittreden van Charles Davis heeft een enorme indruk gemaakt op de r. katholieken van Engeland. Er was aanvankelijk een houding van verslagenheid. Men wist niet goed wat men er over zeggen moest.

Van de ene kant begrepen de r. katholieken dat men in deze oecumenische tijd Davis moeilijk met grof geschut kon te lijf gaan. Maar van de andere kant was het voor hen toch ook moeilijk om in alle kalmte zulk een enorm verlies te aanvaarden.

Kard. Heenan:

"Waardig was de reaktie van kard. Heenan, de primaat van Engeland:

„Zijn geweten en zijn persoonlijke verhoudingen zijn zijn eigen aangelegenheid. Wij kunnen nu het best onze vriendschap bewijzen door voor hem te bidden, dat God hem moge leiden in alles wat hij onderneemt."

The Guardian:

„The Guardian" (onafhankelijk dagblad) bracht een beschouwing van Geoffrey Moorhouse over het uittreden van Ch. Davis. Hij schreef o.a.:

„Dit is het treurspel van een man die heeft gemeend zijn werk te moeten verlaten om nog als eerlijk denker en als christen verder te kunnen leven. En voor de r. katholieken is deze slag even bitter als voor de anglikanen de overgang geweest is — nu honderd jaar geleden — van Newman naar de r.k. kerk. Want Davis is de enige leidende Engelse r.k. theoloog geweest, die (met uitzondering misschien van abt Butler) vergeleken kon worden met de grote theologen van Europa zoals Küng en Congar."

Hierop kwam echter van r.k. zijde een felle reaktie: Hoe durft men Davis vergelijken met kard. Newman! Vooral de Catholic Herald uitte zich zo.

De Tijd:

De Londense correspondent van De Tijd, dr. D. G. van der Vat, blijkens zijn publikaties een oer-konservatieve r. katholiek, is zeer verontwaardigd over de publiciteit, die het uittreden van Davis gekregen heeft. Hij schreef: „"Was het nodig om zijn eigen nest te bevuilen? Had hij, toen hij ontdekte dat hij een vergissing had begaan, niet stil en bescheiden heen kunnen gaan?"

Propaganda met ex-predikanten

Weet dr. Van der Vat dan niet, dat het juist de r.k. kerk is die een overgang van een protestant naar Rome begeleidt met enorme publiciteit, vooral als het predikanten betreft. Om nog meer de aandacht op dergelijke „bekeerlingen" te vestigen, geeft Rome hun verlof om priester te worden, terwijl ze toch getrouwd mogen blijven, een dispensatie dus' in de uiterst zware r.k. wet van het celibaat.

Natuurlijk heeft Rome liever dat een ex-priester ergens in een hoekje weg kruipr. Zo immers wekt hij de indruk, dat hij de r.k. kerk verlaten heeft tegen djn diepste overtuiging in.

Overigens zouden wij aan dr. Van der Vat willen vragen: Waarom is het „een bevuilen van je eigen nest", wanneer je publiek dwalingen herroept, die je :erst publiek hebt verkondigd? Dan 'heeft Paulus ook zijn eigen farizeïsche iest bevuild.

„De r.k. kerk is duidelijk korrupt"

Spoedig na het uittreden van Davis verliet een andere vooraanstaande priester ;veneens de r.k. kerk van Engeland, nl. rev. Wilfrid Stibbs, die tevens zijn voornemen kenbaar maakte om toe te treden tot de anglikaanse kerk.

Een nieuwe schok ging door Engeland, toen de dominikaan Herbert McCabe n een artikel van hec blad „New Blackfriars" van 1 febr. een beschouwing gaf over het uittreden van Davis. Daarin verklaarde hij letterlijk: „De kerk is heel duidelijk korrupt" (The church is quite plainly corrupt.) En hij toonde iat aan met enkele voorbeelden van de laatste tijd.

Schorsing en afzetting

Pater McCabe werd daarop afgezet als eindredakteur van „New Blackfriars" en gedurende een maand mocht hij zijn priesterlijke funkties: niet uitoefenen. Nu zal dit laatste ons niet erg verwonderen, want in de protestantse kerken zijn er wel ambtsdragers geschorst en zelfs afgezet om minder ernstige redenen. Het is geen kleinigheid wanneer je je eigen kerk ervan beschuldigt dat zij iuidelijk korrupt is.

Protestaktie

Door r.k. intellektuelen van Engeland werd een protestaktie georganiseerd tegen de afzetting en schorsing van McCabe. De petitie met tweeduizend handtekelingen werd persoonlijk in Rome aan de generaal van de dominikanen overhandigd door dr. John Bryden. De schorsing werd opgeheven. En men denkt selfs dat McCabe op de duur toch weer ais hoofdredakteur van „New Blackrriars" zal terugkeren.

De Osservatore Romano:

Zelfs de Oss. Romano en de Oss. della Domenica hebben zich met het geval Davis beziggehouden.

In de Oss. della Domenica besteedt pater B. Matteucci er een artikel aan, waarboven staat: „Een theoloog is iemand die weet te bidden". Daarin zegt hij o.a. het volgende: „Wij zouden gewild hebben, dat Davis vóór zijn beslissing nederig zou hebben nagedacht over de christelijke gehoorzaamheid". Hoe weet pater Matteucci dat Davis dat NIET heeft gedaan? Waarom suggereert hij, dat Davis een theoloog was die „niet wist te bidden"?

Verder nog dit: „Het is niet in te zien, hoe iemand, die de Kerk heeft verlaten, nog kan bijdragen aan de hervorming van de Kerk". Kom, kom, pater Matteucci, kent u dan de geschiedenis niet? Hoeveel hervormers hebben niet gepoogd de onzedelijke toestanden in de r.k. kerk van de middeleeuwen te veranderen, terwijl zij binnen de kerk bleven? En zij zijn er niet in geslaagd.

Hun werd het zwijgen opgelegd of ze werden verbrand, zoals de grote dominikaan Savonarola. Pas door het optreden van Luther, die noodgedwongen de kerk moest verlaten, is er aan het diepe verderf van het pauselijke hof en van de gehele r.k. hiërarchie (= leiding) een halt toegeroepen. Dat zal toch elke geschiedkundige bevestigen. Deze uitroep van Matteucci doet dan ook wel wat huichelachtig aan.

En het is vreemd dat rev. P. Hebblethwaite S.J. in een artikel in The Observer op de uiteenzetting van Davis antwoordde met dezelfde onhistorische bewering: „Men kan een lichaam, waarvan men zichzelf heeft afgesneden, niet hervormen".

Het doel heiligt NIET de middelen

In ONZE tijd is het misschien wèl mogelijk om hervormend binnen de r.k. kerk op te treden. De r.k. kerkleiding durft nu niet meer zo gemakkelijk de kritische stemmen tot zwijgen te brengen door strafmaatregelen zoals dat vroeger gebeurde. Maar laten we niet vergeten, dat ook dat een gevolg is van de druk van buiten af. Uit allerlei feiten is duidelijk af te leiden dat het Vatikaan niet uit innerlijke overtuiging, maar louter onder de dwang van de omstandigheden meer vrijheid is gaan geven. Het Vatikaan begint een beetje bang te worden voor de wereldopinie en ook voor een schisma (scheuring) in eigen gelederen. Maar pater Matteucci en pater Hebblethwaite weten heel goed, dat je niet langer je priesterlijke funkties kunt uitoefenen, als je niet meer in de r.k. kerk geloven kunt. Een priester die de mis bedient en biecht hoort, terwijl hij er niet in gelooft, zou huichelen. En het doel heiligt nooit de middelen. Men mag dus niet als huichelaar binnen de r.k. kerk blijven met het doel om een hervorming in die kerk tot stand te brengen. Huichelen is altijd zonde en is nooit geoorloofd.

BOEKEN

Van brandstapel tot beeldenstorm, ƒ 7,50, uitg. De Banier, Utrecht. Een herdenking van de beeldenstorm van 1566.

Is de gereformeerde wereld veranderd, interviews door drs. G. Puchinger, uitg. Meinema, Delft. Drs Puchinger heeft zich intussen reeds naam verworven vanwege zijn boeiende interviews.

Sporen in de sneeuw, Patricia St. John, uitg. „Hoenderloo" te Hoenderloo. Een kinderboek.

Concilie in kort bestek, uitg. Romen en Zn,.Roermond. De bedoeling van dit boek is de inhoud van de conciliebesluiten toegankelijk te maken voor de brede massa. De medewerkers aan deze bundel behoren tot de beste deskundigen in het nederlandse taalgebied.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen