Ex-priesters geen Judassen meer?

In de r.k. „Bazuin" van 30 maart j.l. stond een zeer interessant artikel van A. Krevkamp O.P. met als titel:

„Hoe reageren wij op de priester, die zijn ambt heeft neergelegd?"

Daarin schrijft pater Kreykamp:

Alsof de grond onder de voeten wankelt

„Bij anderen roept een priester, die de uitoefening van zijn ambt neerlegt, reacties op van onbehagen en onzekerheid. Zij voelen de grond onder hun voeten wankelen. Voor kortere of langere tijd leven zij, ineens van een steun beroofd, in een soort akelige leegte· Degene die hen staande hield, aan wie zij zich optrokken, is weggevallen, en nu krijgen ze te kampen met moedeloosheid en onverschilligheid. Twijfel overvalt hen, of het hele geloof geen poppenkast is, als zelfs priesters.... In deze paar woorden ligt vaak een pijnlijke en verdrietige situatie aangeduid".

Inderdaad zo is het bij de r.k. gelovigen. Maar deze situatie is ook zo bijzonder pijnlijk voor ons, priesters, die ons uit gewetensnood verplicht zien ons ambt neer te leggen. Het vooruitzicht dat ik zoveel r.k· kennissen en vrienden zou moeten teleurstellen, was uitermate zwaar voor mij. Vooral ook het feit, dat ik het vertrouwen van mijn oversten beschaamd moest maken, drukte mij zeer.

Deze dingen maken het voor ons, priesters, moeilijk om de weg der gehoorzaamheid aan Gods Woord op te gaan en de r.k. kerk te verlaten. U komt dat telkens tegen in de getuigenissen van ex-priesters.

Leun niet op mensen, maar op Gods Woord

Hierbij wreekt zich het r·k. opvoedingssysteem, waarbij men de gelovigen leert om te steunen op het gezag van de mensen meer dan op het gezag van Gods Woord. Hoe dikwijls werd in het verleden als argument gebruikt: Het r. katholicisme moet waar zijn, want er zijn zoveel geleerde priesters op heel de wereld die het aanvaarden. Bovendien bewijzen deze priesters dat ze met een volkomen innerlijke overtuiging achter hun r.k. geloof staan doordat zij het offerleven van het celibaat leiden. De dominees hebben gemakkelijk praten, maar ze zijn toch maar rustig getrouwd.

In onze tijd echter kan men allerlei feiten ook niet meer voor r. katholieken verborgen houden· En zo komen dan ook r. katholieken te weten, dat er in Italië, het land van de pausen, momenteel minstens 10.000 ex-priesters leven.

Kreykamp schrijft hierover: „Toch mogen we niet verzuimen ons af te vragen, of achter dit alles niet óók een vertekend beeld van „de" priester oprijst: degene namelijk, die voor ons denkt, het voor ons allemaal uitzoekt, onze verantwoordelijkheid overneemt en zo tot een excuus wordt voor persoonlijke groei naar gelovige volwassenheid. En dat is dan een karikatuur, die — zij het zeker niet altijd onder protest van het kerkvolk — in verleden en heden in de hand is gewerkt door priesters, die de uitoefening van hun ambt niet hebben neergelegd".

„Onze toorn is nog niet Gods toorn"

Pater Kreykamp vervolgt:

„Is de tijd helemaal voorbij, dat de naam van Judas, of minstens van de Petrus der verloochening vielen bij zo'n gebeuren? Deze aggressiviteit, deze felle geladenheid, deze sfeer van kwaad worden en lelijke dingen zeggen wijzen er ondubbelzinnig op, dat er ook nog iets scheef zit in het beeld, dat men zich van de priester heeft gevormd. Zijn uittreden krijgt het karaker van een persoonlijke belediging, „en dat hoeven we niet te nemen". Daarom oordeelt men ongenadig en ontstaat soms een moeilijk te helen breuk. Maar laat ons zonder sterke bewijzen van het tegendeel nooit menen, dat ónze toorn jegens deze priester Gods toorn is! In feite wordt ons „systeem" — waartoe we het leven uit geloof zo gemakkelijk herleiden — in de war geschopt, en dat precies „nemen we niet".

De tijd van ver-judassing is nog- niet voorbij

De tijd dat wij, ex-priesters, zonder meer met Judas vereenzelvigd werden, is aan het verdwijnen, maar is nog niet helemaal voorbij· Dat bewijzen de boze brieven van r. katholieken, die wij nog telkens krijgen.

We willen er hieronder een afdrukken. Iemand had aan dit adres een nummer van ons blad gestuurd. We kregen dat nummer terug met onderstaande brief.

Dat was in februari van dit jaar, in de stad Nijmegen, waar ook De Bazuin wordt uitgegeven — en van het Canisius-college aldaar, dus niet de eerste de beste r.k. bootwerker, die nu eenmaal graag met zware termen gooit.

Nog één vraag

En wel aan De Bazuin· En dat is deze: Waarom hebt u wel altijd mijn boeken gerecenseerd, en dan natuurlijk ongunstig, als ik daarin het probleem Reformatie-Rome behandelde? Maar waarom hebt u geen woord besteed aan mijn laatste boek, dat enkel positief is, en waarin ik slechts de heerlijheden van het Evangelie bezing, nl. het boek: „Ik zag Gods heerlijkheid"?

U had dan de kans gehad om aan de r.k. lezers duidelijk te maken, dat een ex-priester toch beslist geen Judas kan zijn, wanneer hij op zulk een uitvoerige en indringende wijze de heerlijkheid van de liefde Gods in Jezus Christus ontvouwt.

Ik weet het dat zulk een boek van een ex-priester wellicht ook uw „systeem" in de war schopte en dat ook u dat zo maar niet wilde nemen.

En ik begrijp ook wel uw moeilijkheden. Uw lezers zouden wellicht al te fel reageren, wanneer u dit boek eerlijk zoudt recenseren· Ik bedoel deze vraag aan u dan ook niet als een bitterheid. Ik lees De Bazuin nog steeds met alle genoegen en verheug me vaak over de evangelische geluiden die ik er in beluisteren mag. Met name lees ik graag uw rubriek: Gun uw kerk de tijd.

Ik wil eindigen hiermede: Ik gun ook graag aan De Bazuin de tijd.

AANVULLINGEN EN WIJZIGINGEN IN HET BESTUUR

De volgende bestuursleden hebben hun funktie ter beschikking gesteld en zijn uit het bestuur getreden:

Br. S. Hoekstra te Zwaagwesteinde. Vanwege zijn drukke zakenleven en vooral vanwege de grote afstand was het hem niet mogelijk om geregeld de vergaderingen bij te wonen.

Om dezelfde reden trad ook mevr. l. Th. Nijdam-Demandt te Franeker uit het bestuur. Om op tijd op de vergadering te kunnen zijn, moest zij al om kwart voor zes 's morgens uit Franeker vertrekken. Inderdaad wel wat moeilijk voor een moeder van vier kinderen. Mevr. Nijdam is gewezen rooms-katholieke en is vanaf de oprichting van „In de Rechte Straat" bestuurslid geweest.

Br H. Plantinga werd aangezocht het interne accountantschap op zich te nemen van de stichting en trad daarom af als bestuurslid.

Ds. Hegger predikant-direkteur

Ds· H. J. Hegger aanvaardde de funktie van predikant-direkteur van de stichting en trad daarom eveneens af als bestuurslid. De classis „Dordrecht" van de Gereformeerde Kerken bewilligde in deze funktie van ds. Hegger op grond van art. 15 van de N.K.O.

Nieuwe bestuursleden

Ds. J· Hamers, predikant van de Vrij Evangelische Kerk in Amsterdam;

Ds. Th. Rutters, predikant van de Chr. Geref. Kerk te Nijmegen;

Ds. H. Rijksen, predikant van de Gereformeerde Gemeente te Gouda.

Verdere centralisatie

Mede met het oog op verdere centralisatie zal voortaan accountantscontrole niet meer verricht worden door het „Noordelijk accountants-kantoor" in Leeuwarden, maar door het accountants-kantoor Van Dien van Uden & Co·, lid van de NIVA, te Arnhem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen