Afscheidsdienst van ds. Toon Vanhuysse

Al is ds. Toon Vanhuysse straks geen officiële voorganger meer, toch zal hij zich voor de gemeente blijven inzetten. Hij zal af en toe ook nog in de gemeente voorgaan. Zowel ouderling Johan Vanhuysse, voorzitter van de kerkenraad, als ds. M. Klaassen, voorzitter van IRS, benoemden het nadrukkelijk in hun toespraken: afscheid nemen is eigenlijk niet aan de orde. Johan Vanhuysse citeerde zijn vader: “Zolang de Heere mij kracht geeft, zal ik dit werk blijven doen.”

Wél gaf Johan Vanhuysse aan dat zijn vader voortaan niet meer de grootste verantwoordelijkheid draagt. Gemeenteleden zijn het gewend om altijd bij hem aan te kloppen als ze ergens mee zitten of hulp nodig hebben. Voortaan zullen ze eerst iemand van de kerkenraad moeten bellen. Dat is wennen, weet Johan Vanhuysse. Zijn vader was altijd beschikbaar. Niet alleen voor pastorale gesprekken, bijbelstudie of preken, maar ook voor praktische klusjes in en rond de kerk. “Wc’s schoonmaken, taxichauffeur zijn … je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft het gedaan.”

Voorafgaand aan de toespraken hield ds. Vanhuysse zijn preek over Hebreeen 13:8, even vurig als altijd. De vele bezoekers, gemeenteleden en gasten uit Nederland, luisterden aandachtig. “De Hebreeën hadden het moeilijk, maar ze mochten weten wat in vers 8 staat: Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid”, zei ds. Vanhuysse. Hij zei dat hij tegenwoordig bij veel mensen een gebrek aan zekerheid proeft, ook bij Tongerenaren.

“Het geloof waar ze vroeger aan vasthielden, is weg. Ze hebben het geloof in Jezus losgelaten en bidden alleen nog tot Maria.” Hij weet dat mensen worstelen met vragen als: “Kan ik in de toekomst nog voor mijn gezin zorgen? Hoe moet het verder met mijn zieke man? Velen weten het niet meer. De rust vanuit een verbondenheid met Jezus missen ze.”

Ds. Vanhuysse trok een lijn naar de mensen waaraan de Hebreeënbrief gericht was. “Het waren joden-christenen die te maken kregen met verdrukking.” Ook de oudtestamentische eredienst, die zo tastbaar was, misten ze. Het geloof in Jezus leek zo “abstract” en daar hadden ze moeite mee.

Sommige rooms-katholieken die een dienst in zijn gemeente bezoeken, worstelen in feite met hetzelfde probleem, legde Vanhuysse uit. Ze vinden het moeilijk dat er geen beelden en geen altaar in de kerk staan. Ze willen iets wat tastbaar is. “Zo dachten bij wijze van spreken ook de Hebreeën. Dan gaat de schrijver de heerlijkheid van Christus beschrijven. Hij legt uit dat ze juist in een betere tijd leven. Alle hoofdstukken van de Hebreeënbrief zijn een doorlopende verwijzing naar Jezus. Te midden van de onzekerheid wijst de Hebreeënbrief op het vaste fundament, op Jezus.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen