Temidden van waaiende palmen en rokende vulkanen

Proloog

Een andere geschiedenis dan de onze ligt achter hen. Een ander verleden, verdrukt, geplaagd, gekweld, bestolen, half uitgeroeid… Een geschiedenis die soms even tegen ons verleden aantipt als we bijvoorbeeld denken aan de zilvervloot van Piet Hein, dat was de zilvervloot van Spanje… die had veel Spaanse matten aan boord en appeltjes van oranje… maar ook goud uit Peru, Guatemala en andere landen in Latijns-Amerika.

Het is een verleden waarin kruisjes, heiligen en beeldjes een rol speelden om te kunnen overleven. Maar Jezus zagen zij alleen maar als een beeld naast hun eigen beelden. Dit alles zet je niet om met een keer een vriendelijk gezicht, of met het sturen van een paar dollars. Daar moet je je hart voor geven. Daar moet je het 'bloed van de Heiland brengen'!

In het verleden

Dat hebben mensen vóór ons ook al gedaan. Uit allerlei landen zijn mensen uitgegaan om het Evangelie van vrije genade te verkondigen in deze landen. Veel zendelingen hebben daar, in dienst van hun Koning, hun leven gelaten in de woelige eeuwen die achter ons liggen. Maar het werk is beslist niet tevergeefs geweest! Velen hebben de Heere Jezus leren kennen. Ook met hun hart! Als hun Verlosser en Borg. Wat is dat een wondere ervaring, als je bijvoorbeeld een klein ineengeschrompeld oud Indianen-moedertje hoort stamelen: "En toen ik Jezus leerde kennen, kon ik weer verder leven, toen kwam er hoop in mijn leven, échte hoop."

Ons werk nu

Er is veel van de oorspronkelijke bevolking uitgeroeid in de machtsstrijden van verschillende eeuwen. Toch is er ook nog wel veel intact gebleven. Hele stammen leven nog heel sterk geïsoleerd. In dit artikel, en hopelijk ook in verschillende nog volgende artikelen, wil ik u graag iets vertellen van de laatste ontwikkelingen rond ons werk in Guatemala. Dit land is één van de door ons bestuur gekozen werkgebieden. Eigenlijk zeg ik het dan direct al verkeerd! Het is één van de door de Heere op onze weg gebrachte werkgebieden!

Guatemala is een bijzonder mooi land. Er zijn veel kenners van de wereld die zeggen dat het één van de mooiste landen ter wereld is. Het is een land waar de bevolking van oorsprong heidens was, vooroudergeesten en demonen beheersten hun leven. Toen kwam het Rooms Katholicisme en bracht hen het christelijk geloof, tenminste: alleen in een ingepakte vorm waarin Jezus niet was te herken nen als Zaligmaker. Het christelijk geloof kwam niet als de Waarheid en het Leven, maar als een andere religie. De religie van de verdrukker, de Spanjaard. Men gaf Jezus' beeld een plaats naast de Maya- en Incabeelden. Je kunt er nu zelfs heel nadrukkelijk een offerplaats boven in de bergen tegenkomen, waar de Mayagoden geëerd worden en waar aan iedere kant van de offersteen een kruis is geplaatst. Syncretisme ten top!

Zending vraagt om vervolg

In de laatste anderhalve eeuw is er zending bedreven vanuit verschillende landen en is er aandacht gekomen voor het Evangelie. Vooral ook vanuit de dicht aan ons verwante Presbyteriaanse kerken is getracht de mensen de Bijbel te leren kennen. Grote offers zijn gebracht als mensen hun eigen omgeving verlieten en de ondoordringbare gebieden introkken om met de inlanders te spreken over de Heiland. Prachtig werk is verricht door Bijbelvertalers, scholen zijn gesticht, kortom er is hard gewerkt. Maar behalve dit positieve is er ook veel negatiefs aan te wijzen. Er zijn allerlei neveninvloeden op de mensen losgelaten. De greep van allerlei sekten heeft zich naar hen uitgestrekt en heeft hen vaak ook vastgegrepen. Eén van de gevolgen daarvan is dat de protestante kerken zeer sterk gesplitst zijn. In ieder klein dorpje zijn verschillende kerken te vinden. De één heeft al een mooiere naam dan de ander: 'Temple de Nazarener', 'Adventista batista', 'Gloria de Dios', 'Assemblee de Dios', 'Ministerio Sion', 'Temple de Mormon', enzovoort. Te veel om op te noemen.

Het is een ontzaglijk gevoel, het zijn overweldigende indrukken die zich van je meester maken als je in een land als Guatemala rond mag trekken. Van gemeente naar gemeente. Overal herkend en gezien onder de naam 'En la Calle Recta' (dit is in het Spaans 'In de Rechte Straat'). Het is zo verrassend als daar zomaar in een klein bergdorpje een mooi blauw geverfd schuurtje staat met de naam 'Emanuel'. Of als een voorganger van een gemeente in een vreselijk armoedige stadswijk blij naar zijn kamer loopt en terugkomt met ons Spaanse blad. Het is zo vreugdevol als een voorganger zegt: "Broeder, wilt u ons het Woord geven. Jullie kennen in Holland het Evangelie zo goed. Wij weten nog zo weinig."

Middelen kwamen

Het is een heerlijk wonder dat de Heere ons de middelen beschikbaar heeft gesteld om een begin te kunnen maken met werk dat al zoveel jaren riep om aandacht: toerusten van voorgangers in Midden- en Zuid-Amerika. Aan de eenvoudige mensen die de Heere hebben liefgekregen en die op heel eenvoudige wijze hun gemeenten leiden. We hopen ook dat u dit werk in uw gebeden zult brengen voor de troon van de Heere, van die God die ook daar Zijn gemeente bouwt.

De kennis is vaak zeer beperkt. Boeken of andere middelen om de kennis te vermeerderen zijn vaak niet voorhanden. Via ons Spaanstalig blad 'En la Calle Recta' zijn de vele duizenden contacten ontstaan in die 'andere wereld'. De wereld van broeders en zusters uit het heidendom en uit Rooms-Katholieke Kerken. Jaren hebben we het moeten laten liggen, maar nu konden we in eerste instantie gehoor geven aan hun roep: "Kom over en help ons." We hopen en bidden dat de Heere ons werk voor deze mensen tot een rijke zegen wil stellen.

Op reis en nog veel meer

Het is een heel werk geweest om daar hoog in de bergen te komen. Er was een sterke terreinauto voor nodig en iemand die goed de weg wist. Ds. Van der Bosch, die voor de GZB in Peru werkzaam is en in San Felipe woont, was onze onvermoeibare chauffeur en gids. In zijn huis vonden we tijdens een groot deel van de reis een gastvrij onderdak.

De reis naar het noordoosten verliep zeer voorspoedig. Soms dacht je dat de wereld op zou houden, dat je aan het einde was… maar over de berg heen begon weer een nieuw gebied, soms een heel nieuwe wereld met totaal andere indrukken.

Op onze tocht kwamen we onder andere langs de Fuezvulkaan. Een steeds dreigende en grommende berg die grote pluimen rook de lucht ingooit. Heel apart was het ook om dwars door Guatemala-stad te rijden. De hoofdstad van het land met enerzijds de grote krottenwijken van blik en karton en anderzijds de luxe woningen in een welvarend deel van de stad. Mac Donalds en allerlei andere westerse eetgelegenheden steken hun reclame ver de lucht in. Alle nood en armoede ten spijt. Ons reisdoel was het uitgestrekte bos en berggebied met het daarin centraal gelegen stadje Coban (bijna 250 km van de stad Guatemala).

Naar de Indianen

Coban was ons uitgangspunt naar het verder gelegen gebied van de K'ekchi-Indianen. Zo'n oude plaats als Coban heeft een aparte bekoring, een stukje Spaanse sfeer uit de historie van dit machtige land. Ook is het goed merkbaar dat er vaak Duitse mensen verblijven. Restaurants en eethuisjes (de paar die er zijn) hebben naast Spaans ook vaak een Duitse menulijst. Dit stadje was evenwel ons doel niet. Wij moesten verder. Daarginds, nog 160 km verder, in de bush-bush, daar lag Ixcan. Dat was ons doel. Een klein plaatsje, een gehuchtje eigenlijk maar, midden in het uitgestrekte berggebied van de K'echi's. De weg erheen voerde ons door uitgestrekte rubberplantages, over bergtoppen, door diepe valleien. Onherbergzaam gebied en vruchtbare dalen wisselden elkaar af. Eens moesten we onze tocht onderbreken voor 'zwaar transport': enkele vrouwen met boomstammetjes op hun hoofd. Wat waren ze blij. Genoeg om weken eten te koken.

Het is een mooie en onvergetelijke reis geweest. Enerzijds de natuur, anderzijds het avontuurlijke om in zo'n gebied binnen te treden. Maar vooral de gedachte dat hier de K'ekchi's wonen. De Indianenstam die het doel van onze reis is. De stam waarvoor we ons willen gaan inzetten. Men schat hun aantal op 90.000 tot 130.000. Ze wonen in de Noordoosthoek van Guatemala. Ook nog een kleine groep in Mexico, net over de grens en enkele duizenden over de grens in het Oosten, in Belize.

Het verscholen paradijs…

Nou, nee… dat was het toch niet. Een verscholen probleemgebied, een verscholen spelonk van Adullam! Na een halve dag van moeilijk rijden door een prachtig berglandschap stonden we werkelijk oog in oog met het keurige gebouwtje. Een plank over een bergbeekje gaf ons toegang tot het terrein en een smal paadje bracht ons bij het gebouw. In liefde en ijver opgezet om de voorgangers wat toerusting te kunnen geven. We hadden met de studenten afgesproken dat ze er allemaal zouden zijn. En dat hadden ze waar gemaakt. Voor één van hen was het zelfs vier dagen lopen om er te komen. Anderen hadden uren in hopeloze bussen moeten hangen en het laatste eind gelopen. De leeftijden variëren van 15 tot rond de 50 jaar. De meeste van hen dienen een gemeente. De jongeren proberen zich de leer van het Evangelie eigen te maken in de hoop dat ze later ook een gemeente zullen kunnen dienen.

We werden heel gastvrij ontvangen en vorstelijk onthaald met kalkoensoep. Alleen was er voor ons even een probleem: we kregen geen lepel… Maar we hadden snel genoeg afgekeken hoe we daarmee om moesten gaan. De soep was heerlijk, de broederschap diep ontroerend. Voor hen was het de eerste keer dat ze Hollanders ontmoetten. Wat een belevenis. Vooral toen we hen uitlegden waar Nederland ligt en hoe dat zit met dat vlakke land van ons. Maar nog meer verwondering was er toen ze hoorden dat we gekomen waren om met hen te overleggen om hun school financieel te adopteren en om hen te helpen aan een opleiding. Hiervoor werd de Heere uitbundig gedankt. We hebben met elkaar nagedacht over de woorden van de koningin van Scheba: "Ziet, de helft is mij niet aangezegd!" (toen ze Salomo's rijkdommen zag). En daarnaast de woorden van de Heiland: "Ziet meer dan Salomo is hier."

We hopen dat deze school er toe mag bijdragen dat ook in hun gebied de schoonheid en rijkdom van de Heere Jezus mag worden aangewezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen