HOE IS MIJN KERKELIJKE SITUATIE

De meeste lezers zullen, vermoed ik, graag hierover iets meer willen horen. Welnu:

1. Hoe vreemd het ook klinkt, ik ben nog steeds lid van een plaatselijke kerk nl. van Denderleeuw in België, al is dat slechts een „formele" band (zie onder 2). In mijn brochure heb ik echter betoogd dat men, naar mijn mening, een plaatselijke gemeente nooit moet verlaten, wanneer die nog Schriftgetrouw is. (En die mening spreek ik opnieuw uit in de komende brochure of boekje: „De dag is nabij"). De gemeente van Denderleeuw die ik vroeger mocht dienen als predikant, heeft steeds alle vorm van vrijzinnigheid afgewezen. Dus was er voor mij geen reden om de band met deze gemeente, ook al is die band dan „formeel" door te knippen. Bovendien weet ik mij nog steeds met deze gemeente van voornamelijk of uitsluitend gewezen rooms-katholieken (of hun kinderen) in liefde verbonden.

2. Ik ben ook nog steeds predikant nl. van de Verenigde Protestantse Kerk in België. Ik ben automatisch predikant van dat kerkverband geworden, toen de Gereformeerde Kerken van België zichzelf ophieven en met de Hervormde Kerk en de Methodisten van België dit nieuwe kerkverband oprichtten. Ik was nl. alleen maar door die kerk van Denderleeuw „uitgeleend aan de Stichting In de Rechte Straat" en daarom stond ik ook steeds als zodanig in het jaarboekje van de Geref. Kerken vermeld onder de kerk van Denderleeuw.

Intussen heb ik echter wel een brief gekregen van de „Deputaten van de Generale Synode der Gereformeerde Kerken in Nederland voor de Zaken van de Belgische Kerken" dat „het moderamen van de Generale Synode deputaten heeft opgedragen in overleg met de kerk van Denderleeuw het initiatief te nemen tot een gesprek over uw radicaal" (=mijn kerkrechtelijke bevoegdheid om te preken en de sakramenten te bedienen).

Ik zal dus moeten afwachten of deze drie kerkelijke instanties, waarvan voornoemde deputaten slechts adviserende stem hebben, zullen beslissen dat ik mijn „radicaal" behoud of dat ze het mij ontnemen.

N.B.: Naar mijn mening ligt er aan de idee van de „formele" band met een vorige gemeente of hoe men die band ook noemen wil, zeker als men niet predikant van een andere gemeente is geworden, een bijbelse gedachte ten grondslag. Denkt u maar aan Paulus die aan de Galaten schrijft dat hij om wille van hen opnieuw weeën doorstaat, nu zij zich zo hebben laten meeslepen door de dwaalleraars (GaL 4:19). Nu is een predikant meestal niet de stichter van een gemeente - ex-priester ds. A. Lauwers was de stichter van de gemeente van Denderleeuw - maar als het goed is, dan is er wederzijds een sterke band van liefde en herinnering en dankbare waardering ontstaan, die eigenlijk nooit meer helemaal kan worden weggenomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen