FATAAL OECUMENISME

De Nederlandse Raad van Kerken heeft studies over de intercommunie en het Ambt uitgegeven. Pater dr. R. Koper, tot 1 september a.s. vicaris van de bisschop van Haarlem heeft in maart van dit jaar een brief rondgestuurd aan de priesters vani het bisdom, waarin hij een samenvatting publiceert van deze studies van de RvK.

Pater Koper voegde er enige vragen aan toe :

1) Hoe verantwoordt men het werkelijke en Sacramentele priesterschap van de reformatorische predikant?

2) Hoe ziet men in deze documenten het offerkarakter van de H. Mis?

3) Worden de bijbelteksten niet wat eenzijdig gebruikt?

Het is voor ons waardevol te luisteren naar wat een orthodoxe rooms-katholiek hierover schrijft in „Katholieke Stemmen" van juli 1977 nl. niemand minder dan prof. van der Ploeg. Hij gaf als titel aan zijn beschouwingen: „Fataal oecumenisme".

Alvorens verder te gaan alvast een antwoord op vraag 1.

Er bestáát geen „werkelijk en sacramenteel priesterschap" van de reformatorische predikant en als pater Koper nog katholiek is, weet hij dit heel goed. Wij hoeven hierover geen woord te verspillen. Ook de rechtzinnige protestant weet dit en erkent het.

De begeleidende samenvatting van de Verklaring over de Maaltijd des Heren is zuiver protestants. De protestantse leden van de „Raad van Kerken in Nederland" hebben er hun eigen geloof (van het standpunt der katholieke Kerk gezien: ketterij) in uitgedrukt en de katholieke leden van dezelfde raad die met zulk een verklaring accoord zijn gegaan, hebben hun geloof verloochend.

Dan volgen eerst zes punten over „het kerkelijk ambt, in verband met de Maaltijd des Heren" waarover overeenstemming zou zijn bereikt tussen katholieken en protestanten. Die overeenstemming is er een van het soort dat als u twee gulden hebt en ik heb er tien, wij dus beiden twee gulden hebben.

Ik kan toch niet zeggen dat ik ze niet heb? Bovendien worden uitdrukkingen gebruikt, die voor protestant en katholiek een andere zin hebben, zoals „De gemeente is een volk van priesters", terwijl no. 6 bepaald onjuist is (het drievoudige ambt bisschop-oudsten, priesters-diaken zou pas zijn ontstaan rond de eerste eeuwwisseling).

In wat dan volgt staat een volkomen valse voorstelling van de „katholieke" voorstelling van de apostolische successie, waarin men wel modernistische opvattingen herkent, maar niet de katholieke. De apostolische successie betekent voor ons wezenlijk overdracht van de wijdingsmacht, niet „het doorgeven van de boodschap" of „de inhoudelijke overeenstemming met de (in het Nieuwe Testament opgetekende) overlevering van de apostelen", zoals het in no. 4 luidt en als „katholieke" opvatting wordt voorgesteld. O zeker, wij hebben het bij schrijvers gevonden die nog steeds als „katholiek" worden aangediend, maar dan zijn het modernisten. No. 10 is eveneens geheel onaanvaardbaar, maar het is niet duidelijk of hier de opvattingen van ds. K. Blei worden weergegeven, die het stuk heeft ondertekend, dan wel van de hele commissie. Toch lezen wij erin, dat bij een hereniging van protestant en katholiek een „aanvullende wijding… over en weer niet nodig geacht" wordt. Het gaat erom, zo staat er te lezen, dat „heel het Godsvolk de wederzijdse ambten als zodanig herkent". Dit houdt een ontkenning in van de katholieke leer over het sacrament der priesterwijding.

Wij kunnen nu antwoorden op de in het begin aangehaalde vraag 2, met de woorden: van een echt offerkarakter der H. Mis is in geen der twee documenten ook maar sprake. Het antwoord op vraag 3: de bijbelteksten worden volkomen eenzijdig gebruikt.

Het is duidelijk, dat er „hereniging" van katholiek en protestant kan komen, als alle katholieken protestant worden en de reformatie niet stilhoudt waar zij dat in de 16e eeuw heeft gedaan, toen een deel van het nederlandse volk trouw bleef aan de katholieke Kerk. Ook lijkt het duidelijk, dat aan de „oecumenische gesprekken" van katholieke zijde hoofdzakelijk hele of halve modernisten meedoen (worden anderen nog wel uitgenodigd?) en van protestantse zijde vermoedelijk hele of halve vrijzinnigen. Want geen rechtzinnig protestant, die zijn eigen avondmaalsleer kent en belijdt en weet hoe wezenlijk zij verschilt van de kaholieke, zal ernstig pogen zijn opvattingen met die der roomse Kerk onder één noemer te brengen, zodanig dat de katholiek nog trouw blijft aan zijn kerkleer, die o.a. de leer is van de oude Kerk, van Trente en van Mysterium Fidei en het Credo van Paulus VI. Wat is dan het nut van dergelijke gesprekken? Waar blijven openheid en eerlijkheid? De tijd en het geld die er aan worden besteed, worden verspild. Vele gelovigen worden erdoor in dwaling geleid.

In een literatuurlijstje wordt geen enkele verhandeling aangehaald waarin men de leer der Rooms-Katholieke Kerk over de Eucharistie kan vinden, b.v. de encycliek Mysterium Fidei, maar wel werken van modernisten als Schillebeeckx en Dom Verheul (ja zeker, het boekje „grondstructuren", zie Katholieke Stemmen, februari 1977, blz. 77-83) en… „De nieuwe Katechismus" (waarvan men ons zegt dat hij in herdruk is; dat ontbrak er nog maar aan!), zonder de correcties.

Prof. Mag. Dr. J. P. M. van der Ploeg O.P.

NB. In een vorig nummer vermeldden wij reeds dat intussen ook de Nederlandse bisschoppen deze studies over intercommunie en ambt hebben afgewe/en. Wij vonden het echter desondanks zeer de moeite waard om deze beschouwingen van prof. v. d. P. toch nog te publiceren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen