ZAAIERS IN LATIJNS AMERIKA

De akkers in Latijns Amerika verlangen naar zaad. Helaas moeten we met pijn in het hart zeggen, dat er meer onkruid dan tarwe gezaaid wordt.

Latijns Amerika is een werkterrein voor ieder, die zijn ideeën kwijt wil. Daarom werpen vele sekten en dwaalleraars zich op deze geestelijk hongerende massa. We weten uit de Bijbel de reden: Er zijn meer vijanden dan knechten van de heer des huizes uit die gelijkenis, dus van de hemelse Vader. Maar het is toch bedroevend dat men moet vaststellen dat de getrouwe kerken van de Reformatie hier moeten vechten voor hun bestaan.

In de geschiedenisboeken wordt gezegd, dat 99,9 % van de bevolking van Ecuador rooms-katholiek is, maar die bewering is niet in overeenstemming met de werkelijkheid.

Het christendom dat door de Spaanse en Portugese veroveraars hier werd geïntroduceerd, was van het slechtste gehalte. Zij stonden moreel op bijzonder laag peil.

Van de andere kant hebben de inboorlingen de roomse godsdienst alleen maar aanvaard om daardoor aan foltering of dood te ontkomen. Maar in hun hart bleven ze volkomen heidens. Daarom is het rooms-katholicisme hier een mengsel van christendom en heidendom, of beter: het is heidendom met een rooms vernisje. Dat gaat vooral op voor Ecuador.

Dat is duidelijk zichtbaar bv. vanwege het gebrek aan priesters. In vroeger jaren had elke stad van enige betekenis zijn eigen seminarie voor de opleiding van priesters. Een voor een werden die echter gesloten vanwege een te gering aantal kandidaten, totdat er al sinds enige tijd maar één seminarie over is n.l. in Quito.

Daarom moeten priesters geïmporteerd worden. Ze komen uit Spanje, Italië, België en ook uit de V.S. en Duitsland.

Hier kan ieder die zaait, maaien en de oogst binnenhalen, van welke aard het zaad ook moge zijn. Grote kerken en studiecentra verrijzen van de Getuigen van Jehova, de spiritisten, de unitariërs, de hindoes, geheime religieuze genootschappen en wat er verder nog moge zijn. Ze pronken met grote statistieken over hun successen, met massale samenkomsten en met allerlei andere spectaculaire arbeid.

Wij staan hier voor een geweldige opdracht, een uitdaging om tóch te proberen het Evangelie te verkondigen aan alle kreatuur en om velen tot Zijn discipelen te maken. Vroeger hadden we veel steun van de Noord-Amerikaanse zendelingen, maar de V.S. zijn zeer onpopulair geworden in Latijns Amerika. Maar wij vertrouwen dat de Heere ons zal blijven steunen op de manier, die volgens Hem het beste is.

GELOOFSDURF

26 maart 1975 schreef ds. Carvajal ons: „Wij zijn het Evangelie gaan preken in een dorp, waar dat nog nooit was gebeurd. Maar we moeten de Heere danken, dat we het er levend van af hebben gebracht. De mensen waren zo tegen ons opgezweept, dat ze ons met stokken te lijf gingen, ons bekogelden met stenen en bedreigden met bijlen. De pastoor had de bevolking tegen ons opgezet. Maar we mochten in elk geval het Woord Gods zaaien en enkelen luisterden aandachtig toe. Moge het zaad eenmaal ontkiemen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen