De vervolgde kerk

Op dinsdag 23 juli werd de plenaire avondzitting besteed aan het onderwerp: „De kerk in de verdrukking". Door verschillende sprekers werden we voorgelicht over die landen, waar de gemeente van Jezus Christus lijdt onder vervolging, soms ten bloede toe.

Tevens werd bekend gemaakt dat er een verzoek was binnengekomen om de volgende dag de tijd van het middagmaal door te brengen in vasten en gebed. Degenen die dat wilden, moesten zich van te voren opgeven, want men wilde het geld dat zodoende vrij kwam vanwege het niet gebruikte voedsel, besteden voor de landen, waar hongersnood wordt geleden. Er waren trouwens tijdens het congres drie koliekten, die alle drie bedoeld waren tot steun aan de hongergebieden, speciaal van de Sahel-landen.

Ongeveer 1500 broeders en zusters namen daaraan deel. Het was een ontroerende samenkomst, waarin tastbaar werd de gemeenschap met de vervolgde kinderen Gods vooral achter het IJzeren Gordijn, én met hen die het allernoodzakelijkste moeten ontberen en dreigen te sterven van honger en dorst.

Naar aanleiding daarvan zou ik de volgende vraag willen stellen. Het is niet zo erg moeilijk om met een dikke sigaar in de mond een resolutie te ondertekenen, waarin allerlei landen veroordeeld worden zoals Zuid-Afrika, Noord-Amerika, Chili, Brazilië enz. Maar zou het niet beter zijn een resolutie te ondertekenen, desnoods heel alleen op je eigen kamer, waarin je je overmatige bezitsdrang, je zelfingenomenheid, je gebrek aan zelfbeheersing op allerlei gebied veroordeelt?

Wanneer Paulus zegt dat wij met Christus moeten (mogen) gekruisigd zijn, zou dat dan ook niet betekenen, dat wij veel meer moeten versoberen? Zou het niet in de geest van Christus zijn, wanneer wij in plaats van ƒ 500,— of meer per jaar uit te geven aan roken en drinken, dat zouden terugbrengen tot hoogstens ƒ 100,—? Of als het blijkt dat we niet matig kunnen roken en drinken, dat we er dan maar helemaal mee ophouden?

Kunnen we nog zingen van de vrijheid der kinderen Gods, die Christus voor ons heeft verworven, wanneer we nerveus de ene sigaret na de andere uit ons pakje nemen? Is het dan niet beter om eerlijk te erkennen: Ik bén op dit gebied niet vrij, ik ben op dit gebied een slaaf?

Zeker, wanneer je een kettingroker bent, dan kost dat een enorme overwinning. Maar Christus wil u ook vrij maken van elke vorm van verslaving, ook van de verslaving aan alcohol en nicotine. Hij doet dat door in u te gaan leven en werken. Maar dan moet u zich ook geheel in vertrouwen aan Zijn werking overgeven. Dan moet u steeds weer Zijn Woord lezen en biddend overdenken, want door dat Woord wil Hij ons rein maken, rein en vrij.

En wát moet het dan niet een vreugde zijn, wanneer je aldus het geld (ƒ400,— of meer) dat Hijzelf heeft vrijgemaakt in u door u los te maken van die verslaving, kunt besteden aan „de minsten der Zijnen" in het stillen van hun honger en het lessen van hun dorst! Dan mag je ervaren de waarheid van de juichkreet van Paulus in Gal. 2:20, dat Christus in je gaat leven, wanneer Hij je heeft gebracht tot het mede-gekruisigd zijn met Christus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen