Gehuwde en ongehuwde priesters

„Als worsteling om het juiste inzicht en het „gelijk" heeft dit boek hier en daar een polemische toon. Dat kan niet anders ( . . . ) . Als de enige toegestane bestrijding van de thans vigerende wet zo nederig en bescheiden zou moeten zijn dat ze geen uitdaging meer is maar enkel een gemakkelijk te negeren dissonant, kan men net zo goed niet schrijven of spreken" (p. 12). Volledig akkoord; daarom houd ook ik er niet van om in ons blad alles in en uit te praten, maar zeg liever duidelijk mijn mening, ook in de afgrenzing tegenover wat ik als dwaling zie.

„De verbetenheid waarmee de celibaatswet nog steeds wordt verdedigd, biedt weinig hoop dat de wet op korte termijn zal verdwijnen als gevolg van rustig overleg en min of meer unanieme besluitvorming. Het zou ideaal zijn als het zo kon gebeuren, maar we weten nu eenmaal dat de menselijke traagheid en angst voor veranderingen zo groot zijn, dat belangrijke veranderingen bijna altijd alleen maar tot stand komen in een sfeer van konflikt en doordrukken. Er zijn bijna altijd voorlopers nodig, mensen die zich sterk voor een bepaald ideaal inzetten; de grote massa volgt later, hetzij met een plotselinge „schok van herkenning", hetzij na een wat langer proces van geleidelijke gewenning. Voorlopers krijgen hun gelijk vaak pas achteraf, en ze hoeven en zullen zich door het aanvankelijke verzet niet van hun stuk laten brengen" (p. 207).

„In de afgelopen jaren zijn in meerdere landen opiniepeilingen verricht onder theologiestudenten en zijn ook door deze studenten zelf verklaringen uitgegeven. Het lijdt thans niet de minste twijfel dat er een sterk verzet leeft tegen de celibaatswet; de beschikbare getallen wettigen de konklusies dat minstens vier van de vijf theologanten ernstig bezwaar maakt tegen de celibaatswet" (p. 132).

ONZE VRAAG: Maar is het dan niet vreselijk dat één man, nl. de paus meent te mogen zeggen: Worden jullie dan maar priester, maar in geen geval geef ik jullie verlof om als priester gehuwd te leven? Hoe kan een kerk die zulk een grondige vergissing maakt, die zich aldus vergrijpt aan een van de meest elementaire rechten van de mens, en dat nu al eeuwen doet, kerk van Christus zijn? Ook al zal straks Paulus VI of een van zijn opvolgers noodgedwongen de celibaatswet afschaffen, dan is er alleen maar een stuk onrecht weggenomen en een bron van onnoemelijk veel lijden en zonde gestopt, maar daarmee is de onbijbelse struktuur van de r.-k. kerk nog niet veranderd; dat systeem waarbij aan één man de macht over de zielen van de mensen, over eeuwig leven of eeuwige dood, wordt toegeschreven. Ook al zou Tsjecho-Slowakije morgen van Moskou verlof krijgen voor bepaalde vrijheden, b.v. voor het aangaan van handelsverdragen met het westen, mits gekontroleerd door het Kremlin, daarmee verandert het diktatoriale systeem van de Sovjet-Unie niet. Zo heeft ook een paus niet de bevoegdheid om elementaire menselijke vrijheden te ontnemen, maar evenmin om die te geven. Die vrijheid ontvangen wij van God zelf. En de heerlijke „vrijheid der kinderen Gods" heeft Jezus zelf betaald met Zijn bloed. We hoeven dus niet meer aan de paus verlof te vragen om die vrijheid te gebruiken.

Dit is de titel van het jongste boek van R. J. Bunnik pr. (uitg. Romen Roermond, 241 bl. ƒ 14,90), waarvoor ik alle lof heb. Het is rustig en evenwichtig geschreven en toch ook met voldoende kracht. Zo b.v. zijn weergave van het Schriftgegeven op p. 62-67; die is zakelijk en helder. Een paar citaten nog uit de rest van het boek:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen