een ootmoeding gebed

Er zijn gelovigen, die bijna nooit hun diepste innerlijk kunnen blootleggen voor anderen. Ze hebben altijd te vechten met een zekere schroom. Maar soms komt dan, als een soort zwanenzang, aan het einde van hun leven iets van hun omgang met God onweerstaanbaar naar boven. Ze moeten het dan uitzeggen, uitzingen of althans aan het papier toevertrouwen.

Dat is ook het geval met het gebed, dat ik hiernaast laat volgen.

Het is van een oude dame van de gemeente hier, die enige tijd geleden gestorven is. Haar zuster bracht mij dit geschriftje en gaf mij verlof om het, vanzelfsprekend zonder vermelding van de naam, in ons blad te publiceren.

Uit dit gebed blijkt ook iets van de psyche van deze dame. Ze heeft een wat zwaarmoedig karakter. Maar ook in het Koninkrijk Gods geldt: Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.

Wat mij echter persoonlijk zozeer trof in dit gebed, was de diep-ootmoedige houding, die eruit spreekt. Al ben ikzelf veel blijer van aard, toch kan ik dit gebed ook helemaal nazeggen, het meebidden met mijn hart. Onze God is een zeer heilige God en tegenover Hem zijn wij niet en duisternis. Hij is de eeuwig-Grote, de Machtige. En Hem heb ik lief, evenals deze zuster Hem lief had. Want die liefde Gods proef je in deze regels, — o dat smachtende verlangen om van de Here te zijn, Zijn bezit, een schaap van Zijn weide!

Het leek ons goed dit gebed in ons blad af te drukken, want het kan wellicht tot bijzondere vertroosting dienen voor degenen, die ook wel eens met dergelijke zwaarmoedigheid te kampen hebben.

Deze dame is in volle vrede gestorven. De Here heeft haar gebed rijk verhoord. Ze mocht veilig in de armen van haar Heiland heengaan.

O Heere Jezus, mocht het naar Uw wil zijn, mij toch te verlossen,
van die zeer zondige jgedachtengang, van die zeer
God-onteerende voorstellingen. O Heere, mocht ik in mijn laatste
levensjaren, daarvan verlost zijn. Ik smeek het U,
genees mij daarvan. Mocht echter Uiu heilige wil anders zijn,
wil mij dan in staat stellen met eerbied en diep ontzag
alles te blijven weer-spreken.

Ook smeek ik U, Heere, verlos mij van het stilstaan
bij mysteriën, die oorzaak worden te gaan twijfelen
aan de grootheid Uwer liefde.

Bewaar mij ook voor die zeer zondige twijfel, die bij ogenblikken de
overhand over inij heeft. O, dat het nooit meer in mij opkome!
O, mocht ik in mijn laatste levensjaren nooit meer enig
afkerig gevoel tegenover U hebben, doch zeggen kunnen, dat ik U
waarachtig lief heb.

Dat mijn toestand toch nooit oorzaak worde van volslagen
hopeloosheid. Bewaar mij daarvoor. Ik smeek U,
laat mij niet verloren gaan.

Mocht het zijn, dat ik niet verlost word van die zondige gedachtengang
en nooit zal kunnen zeggen, dat de Heilige Geest ook in mij
de liefde heeft uitgestort, en dat ik alleen maar vrees voor straf
en geen oprecht berouw heb en nooit aan het Heilig Avondmaal kan
deelnemen, o Heere Jezus, moge dan Uw bloed
toch al mijne zonden, de zeer zondige gedachten, liefdeloosheid,
het gebrek aan oprecht berouw, ja geheel mijn zondige staat
en twijfel voor God bedekken.

Wees dan ook mij genadig, gelijk Gij ook de moordenaar
aan het kruis genadig zijt geweest. Verlos mij ook
van die benauwende bedenkingen. Help mij toch, leid mij op den
rechten weg en Uwe Geest werke in mijn hart, opdat Die mij leide,
op den weg des eeuwigen levens.

Wil het zondige, het ongeloof en het verwardet
innerlijk aanwezig, onder het schrijven van dit gebed, mij niet
toerekenen, uit genade. Amen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen