Conversion Centre in Philadelphia

Er is heel wat te vertellen over mijn ontmoetingen in Canada en Amerika. Maar vanwege de noodzakelijke afwisseling zal ik mij in iedere editie tot een gedeelte van mijn reisverslag beperken. Deze keer iets over het Conversion Center in Philadelphia.

Het is opgericht door een rijke, zeer sympathieke zakenman, Alexander Dunlap. Een man die vol ijver is voor de goede zaak, die er dag en nacht onvermoeid voor werkt.

Om van te watertanden

Br. Dunlap heeft een centrum opgericht, waar gewezen priesters en kloosterlingen voor kortere of langere tijd onderdak en verzorging kunnen krijgen, wanneer zij zich verdiepen in de leer van de reformatie.

Twee weken voordat wij in Philadelphia kwamen, had de opening plaatsgehad van een nieuw en veel groter tehuis van zijn Conversion Center. Een gebouw om van te watertanden.

Ja, wat dat betreft, is men in Amerika veel verder dan bij ons. De bekende vereniging „Christ' Mission" heeft reeds jarenlang zulk een tehuis voor zoekende of gewezen priesters en kloosterlingen. Ik hoop daar nog over te schrijven. En zij willen nu ook in Europa zulk een tehuis beginnen. Zou dit niet een beschaming zijn voor Europa, de bakermat van het protestantisme, als wij ook daarin de hand moeten ophouden voor de Amerikaanse dollar? zou dat komen? Is er bij ons zoveel oecumenische beleefdheid, dat wij daaraan de liefde voor priesters en kloosterlingen, die in grote gewetensnood en in hevige psychische konflikten verkeren, opofferen? Of komt het vanwege ons onderlinge gekrakeel, waardoor massa's geld verkwist worden aan allerlei organisatietjes, zodat we een groot plan niet meer kunnen uitvoeren?

Het is daarom zo verblijdend, dat we in ons vorige nummer onder de verantwoording van de giften over de maand oktober konden vermelden: C. de J. te Rdm: ƒ 1000.— voor ex-priesterhuis. Het is zo buitengewoon bemoedigend voor ons, wanneer dergelijke initiatieven van de lezers zelf komen.

Heus, wij hebben de Amerikaanse dollars niet nodig. Wij leven toch ook in een welvaartstaat. En onze Nederlandse gulden is keihard geworden. Wie volgt??? Een ding is zeker: Ik heb bij de calvinistische kerken in Canada en Amerika een zeer grote liefde en offerbereidheid voor Gods Koninkrijk aangetroffen. Het is enorm wat zij opbrengen voor kerk en school. Een van de vele voorbeelden: De Christian Reformed Church van Stratroy telt 180 gezinnen, die jaarlijks voor de school offeren: 27.000 dollar en voor de kerk 23.000 dollar. Tesamen dus S 50.000.—. En dan nog kollektes voor allerlei andere doeleinden. Toen ik daar sprak, bracht de kollekte voor ons werk op: $ 192.— en abonneerden er zich 60 op ons blad.

Neen, nu wij economisch niet meer afhankelijk zijn van de dollar, mag het niet zijn dat we in geestelijk opzicht van de Amerikanen afhankelijk zijn. Ik bedoel, dat zij voor ons hier een ex-priesterhuis zouden gaan bouwen, omdat wij ons van heel de boel maar weinig zouden aantrekken.

Dr Oswald J. Smith

In de tijd dat wij in Philadelphia waren, hield de bekende wereldevangelist, Dr. Oswald J. Smith, presbyteriaanse predikant van Toronto, een campagne in de stad. Vanzelfsprekend wist onze vriendelijke zakenman, br. Dunlap, beslag te leggen op de tijd van br. Smith en troonde hem mee naar zijn Conversion Center, waar wij een ontmoeting met hem hadden.

Dr. Smith is vooral bekend om zijn campagne in Buenos Aires. Hij heeft daar in een campagne voor 200.000 mensen gesproken. Ongeveer 4.500 kwamen tot beslissing. Zo goed als allemaal rooms-katolieken.

Dit jaar sprak hij nog in Zuid Afrika en in Australië. Het volgend jaar gaat hij naar Island.

In 1948 was hij in Nederland. Hij vond Nederland echter moeilijk voor de evangelisatie. De prediking van bekering wordt door vele protestanten niet begrepen, omdat zij menen reeds als baby door de doop bekeerd te zijn. Diezelfde tegenstand verwachte hij ook wel een beetje van IJsland, dat bijna uitsluitend Luthers is. Vanzelfsprekend erkent dr. Smith als presbyteriaans predikant ten volle de diepe betekenis en de vertroostende inhoud van de doop. Maar het is toch goed om van deze wereldbekende evangelist de vermaning te horen over de uitholling van de doop als een voorwendsel om zich niet te bekeren. Zoals we evengoed moeten luisteren naar zijn bedenkingen over de „goedkope" bekering, waarbij men maar even de hand opsteekt en naar het gebedskamertje gaat. (Zie zijn artikel in dit nummer.)

Vragen aan Dr. Smith

Wij vroegen hem: Wat denkt u over de evangelisatie onder de r.-katholeeken? Zijn antwoord: Het is niet gemakkelijk. In Canada is het vooral de provincie Quebec, waar de meeste rooms-katholieken wonen. 95 % van deze provincie is rooms-katholiek. Dat is te begrijpen, omdat de inwoners daar van Franse oorsprong zijn. Het is ook de enige streek waar Frans de voertaal is.

Wanneer men in Quebec openluchtprediking doet, dan loopt men alle kans om in de gevangenis te komen. Dat duurt meestal maar enkele dagen, want het is tegen de wet. En als je een advocaat in de arm neemt, kom je er ook altijd weer uit. Maar ondertussen vormen deze politionele plagerijen een ernstige belemmering voor de evangelisatie.

Wij vroegen hem nog: Wat denkt u over de arbeed van de ex-priesters? Is het wel juist dat zij zich op het terreen van de evangelisatie onder de rooms-katholieken begeven? De rooms-katholieke kerk schildert hen immers af en de meest donkere kleuren als afvalligen enzovoort. Is de verschijning van de ex-priester in de rooms-katholieke wereld daarom niet een oorzaak van vijandigheid en van een zich afsluiten tegen het Evangelie?

Zijn antwoord: Inderdaad weet ik, dat deze lugubere voorstelling omtrent de „afgevallen" priester hetzij openlijk, hetzij fluisterend onder de rooms-katholieke massa wordt doorgegeven. Maar daar staan toch ook weer heel wat andere voordelen tegenover, zodat juist de ex-priester die waarachtig tot bekering kwam en niet alleen maar protestant werd, prachtige kansen heeft.

Want, zo zei hij, men verwijt mij steeds dat ik als geboren protestant het roomskatholicisme toch nooit kan begrijpen. Dat verwijt kan men in elk geval niet tot u richten.

En vervolgens maakt het op eenvoudige rooms-katholieken die gewend zijn op te zien naar de persoon van de priester, diepe indruk als zij hem op deze manier vol blijdschap horen getuigen van Jezus Christus, die hij gevonden heeft als zijn enige en volkomen Zaligmaker.

Dr. Smith keerde zich nu tot br. de Berdt, klopte hem op de schouders en zei: „Broeder, als je klaar bent met je studies, kom dan over naar Canada en help ons, vooral in Quebec".

(Voor nieuwe lezers: Br. de Berdt was pater Scheutist. In januari 1960 werd hij door het ex-priesterfonds van In De Rechte Straat opgevangen. Hij was missionaris in Japan en wil daar nu zendeling worden. De Chr. Ref. Church wil hem na de voltooiing van zijn kandidaatsexamen aan het Calvin Seminary in Grand Rapids beroepen voor de zending van deze kerk in Japan).

Br. Smith is al 70 jaar. Een rijk gezegend leven. Het was goed om samen met hem te zijn, met hem te spreken en... . samen met hem te bidden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen