Vrijheidsberoving van Pater Van der Zee

U hebt allemaal wel van dit geval gelezen in de kranten. Nu moeten we echter eerlijk zijn en niet alle schuld op de kloosteroverste schuiven. Pater van der Zee zal heus geen schatje zijn geweest.

En toch zit er veel in deze zaak dat ons ernstig moet verontrusten. Allereerst wel dat deze mogelijkheden nog steeds bestaan. Het is toch eigenlijk maar heel toevallig, dat deze zaak aan het licht is gekomen. En dan nog pas na vier jaar. Pater van der Zee moet toch wel een sterke persoonlijkheid zijn, dat hij niet aan een hersensspoeling is bezweken. Men heeft hem blijkbaar niet kunnen ompraten.

Maar bij hoevelen is dat misschien wel gebeurd? Toen ik nog studeerde aan de Vrije Universiteit, kreeg ik bezoek van een priester, een pater augustijn. Hij vertelde mij zijn geschiedenis. Hij was naar een rusthuis gelokt, n.l. bij de broeders in Dongen. Men had het hem gezegd: U bent overspannen. U hebt rust nodig.

Hij was dat ook zelf gaan geloven.

Maar toen hij dat klooster binnengegaan was, kon hij er niet meer uit. Hij werd als zenuwpatiënt behandeld. Niemand werd bij hem toegelaten, ook zijn familie niet. Zijn moeder eiste echter een gesprek met hem. Toen vertelde hij haar alles. Zij nam hem meteen mee naar huis.

Ik heb nog twee weken met deze priester gecorrespondeerd. En ineens kreeg ik geen antwoord meer. Hij had zelfs in zijn laatste brief geschreven, dat hij mij wilde opzoeken. Hij is echter niet verschenen en ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Waar is hij nu? Kwijnt hij ergens weg in een rooms-katholiek zenuwgesticht?

In Denderleeuw kreeg ik een keer bezoek van iemand uit Gent, naar ik meen, een professor in de botanica. Weer eenzelfde verhaal. Op zekere dag gaat hij zijn huis binnen. Nauwelijks heeft hij de deur achter zich dichtgedaan, of hij wordt door vier kloosterbroeders besprongen. Via een pastoor had zijn vrouw het klaargespeeld om een handtekening van een psychiater te bemachtigen, zodat hij ook wettelijk in het zenuwgesticht was opgesloten.

Na vijf jaar had hij kans gezien om in Brussel zijn zaak te bepleiten. Hij kwam echter daar bij het verkeerde adres en werd weer voor vijf jaar opgesloten. Tenslotte is hij door toedoen van een pater Jezuiet voor goed bevrijd.

Deze en meer dergelijke gevallen heb ik nooit willen publiceren, omdat men nooit zekerheid hierover kon hebben. Deze professor liet mij wel een getuigschrift zien van een psychiater die verklaarde, dat hij nu normaal was. Maar ik kon immers onmogelijk aan de man zien of hij misschien vroeger wel abnormaal en gevaarlijk zou zijn geweest.

Maar met dit duidelijke geval van Pater van der Zee voor ogen leek het mij een plicht om ook over deze gevallen te spreken.

Waarom deze brievencensuur ?

Een van de ergste mistoestanden in vele kloosters is, dat de brieven die de kloosterlingen ontvangen en zelf schrijven, gekontroleerd worden door de oversten. Ook bij pater van der Zee is dat het geval geweest. Hij heeft zestien dagen in Boekei opgesloten gezeten en heeft in die tijd drie brieven aan zijn ouderlijk huis geschreven, die echter nooit zijn doorgelaten.

Ik meen dat de Nederlandse wet dit moest verbieden. Immers de kontrole van de brieven van kloosterlingen is niet op religieuze gronden te verdedigen. En is het dan niet een eenvoudige eis van burgerlijke vrijheidsbescherming, dat de wetgever zulk een brievenkontrole verbiedt? Dit is dan toch ook een soort vrijheidsberoving, al is ze dan niet zo duidelijk als bij pater van der Zee, die overweldigd werd en door een spuitje suf werd gemaakt.

Rome tegen de Nederlandse Staat ?

Een ernstige zaak is ook, dat de rooms-katholieke kerk iedereen met de kerkelijke straffen bedreigt, die zulk een zaak voor de burgerlijke wetgever brengt. Zie canon 2341 van de Codex Juris Canonici.

Dit is een inmenging van de rooms-katholieke kerk in bevoegdheden, die alleen de staat toekomen. Het is de staat die waken moet over de vrijheid van zijn burgers. En als de rooms-katholieke kerk op grond van can. 2341 de moeder van pater van der Zee met de kerkelijke straffen dreigt, omdat zij deze vrijheidsberoving van haar zoon voor de burgerlijke rechter heeft gebracht, dan doet dit ons op onze hoede zijn voor de machtaspiraties die Rome ook nog in de twintigste eeuw tegenover de staat, ook de Nederlandse staat, koestert.

We zullen maar hopen, dat deze bepaling die zo volkomen middeleeuws aandoet, op het komende concilie wordt afgeschaft.

Het pausdom heeft.... „het absolute leergezag en de absolute rechts- en bestuursmacht". Aldus Nieuwe (r.k.) Vertaling van het Nieuwe Testament.

„Geen van de euvelen die het totalitarisme zegt te kunnen verhelpen, is zo erg als het totalitarisme zelf". Aldus Albert Camus (Overgenomen uit: Het Beste, jan. 1961).

DUS:

Geen van de euvelen die het roomse totalitarisme zegt te kunnen verhelpen (bijv. de verdeeldheid van de christenen), is zo erg als het roomse totalitarisme zelf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen