RUST IN CHRISTUS

Als u dan toch de moed niet kunt opbrengen om het protestantisme geheel en al te doordenken, als u misschien zelfs aanvoelt, dat de refgrmatische belijdenis de blijde boodschap van de Bijbel veel zuiverder weergeeft, maar deze gedachte zo spoedig mogelijk terugdringt in uw onderbewustzijn vanwege de pijnlijke konsekwenties voor uw leven…., ja, als u om welke reden dan ook rooms-katholiek wilt blijven, luistert dan toch in elk geval naar de openbaring van de heerlijkheid van Jezus Christus, zoals die vanuit de Hijbei tot ons komt.

Er zijn bepaalde punten in de rooms-katholieke leer, die uw gebedsleven kunnen verdiepen, als u die punten dieper gaat doorleven. Dat is b.v. het geval met de leer van de barmhartigheid van Christus.

Ook uw kerk leert, dat Jezus de goede herder is, die zijn leven geeft voor de schapen.

Denk u dan in in die oneindige barmhartigheid van Jezus. Geef u over aan deze barmhartigheid. Vertrouw er geheel en al op. Dan is de grond voor een goed gebedsleven geschapen.

En bidden is heerlijk, dat zult u graag toegeven. Bidden verkwikt je. Het is de uitademing van heel je ziel. Spanningen lossen zich op in het gebed. Vrede trekt door je heen in de uren van het gebed. Bovenaardse vrede.

U hebt misschien veel moeite met het gebed. U probeert het wel telkens, maar u kunt er uw gedachten niet bijhouden. Nauwelijks zit u in de kerk, of u is al weer verstrooid. U ergert zich aan uw buurman. Of ook de hele boel kan u niet boeien. Het Latijn, dat vanuit het altaar tot u klinkt, kunt u wel volgen in de vertaling van het missaal. Maar door die omweg van de veraling is zo gauw de innige verhouding van de gemeenschap met God verbroken. En dan zweeft je fantasie weg naar je eigen zaak, je huisgezin, je wensdromen, je bekoringen.

De fout van uw mislukte gebedsleven is dan waarschijnlijk, dat u teveel zelf probeert. U tracht Christus te bereiken door eigen inspanning. U werkt zich op in het gebed naar Hem.

Maar zodoende let u veel meer op uw eigen wilsinspanning dan op Hem. En daardoor moet uw gebedsleven verschralen. U kunt dat niet uithouden.

Daarom raad ik u zeer aan: Tracht te begrijpen, wat het zeggen wil, dat je je aan de barmhartigheid van Jezus Christus mag overgeven. Zie daar Jezus voor u, Jezus, die Zichzelf volkomen gaf voor u. Zie deze overweldigende liefde. En weet u dan veilig bij Hem. Vertrouw u voor altijd toe aan zijn goedertierenheid. Deze overgave geeft een diepe rust aan uw ziel. Daar deze overgave uw gehele wezen betreft, gaat Jezus daardoor ook leven in uzelf. Er onstaat dan een verbondenheid, die niet eerst uw verstand en gevoel moet passeren, een verbondenheid, die u niet meer zelf behoeft op te roepen, maar die zichzelve oproept. Zodra u dan aan Jezus denkt, komt daar die rust over u, die rust in Hem. U ontmoet Hem dan ook meteen in het gebed. U hoeft zich dan niet meer in te spannen om Hem te zien. Hij is dan altijd in u, en als u Hem dan vindt in het gebed, dan treft u Hem aan in uw ziel, daar waar Hij al altijd was.

De volste uiting daarvan vinden we in Gal. 2:20: „en toch leef ik, dat is, niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij". Dan kunnen wij niet meer in ons zelf treden, of we ontmoeten daar Jezus. Zelfs als we niet uitdrukkelijk de gebedsoefening zochten, dan nog vinden we dan in ons zelf Jezus; bij elke overpeinzing, bij elke zelfinkeer, bij elke zucht, die door onze ziel gaat, altijd weer ontwaren we dan zijn heilig gelaat, het gelaat dat geschonden werd om onze overtredingen, maar nu één en al schoonheid en liefde is.

Ziet, deze overgave is onbelemmerd mogelijk in de reformatie. Wij horen in de Bijbel de belofte van Jezus Christus, dat wie zich in geloof aan Hem overgeeft, eeuwig leven heeft. Wij vertrouwen daarom op geen andere mensen meer, op geen middelaars in hemel of op aarde, de belofte van Jezus is ons genoeg. Wij weten ons volkomen gedragen door deze grote liefde. Wij komen niet uitgekeken op het wonder van het Kruis. Dat God daarin zijn eniggeliefde Zoon gaf, dat de Zoon Zichzelf daarin gaf aan ons tot in de uiterste verlatenheid van de Vader, daar kan ik niet van loskomen. Dat blijft altijd een schouwspel voor mij van nooit te doorgronden goddelijke liefde. Staande voor dit Kruis kan ik niet meer aan iets anders denken, kan ik niet meer op iets anders steunen. Terwijl ik de druppels bloed hoor vallen, terwijl ik de groeven van de smart zie op dit edel gelaat, komt er een licht tot mij vanuit de bergen der eeuwigheid, spreekt tot mij een liefde zo groot, zo buiten alle menselijke verhoudingen, dat ik alleen maar aanbiddend kan wegzinken op en in mijzelf. En ik kan dan alleen maar juichen: Jezus gij zijt mij genoeg. Dan heb ik een behoefte om het allemaal op te sommen, waarop ik zou kunnen steunen in hemel en op aarde en om dan telkens toch te zeggen: Neen, Jezus, gij alleen en gij volkomen!

Helaas is dit enkel steunen op Jezus Christus voor u, rooms-katholiek, onmogelijk. Krachtens uw kerkleer liggen de laatste zekerheden bij u ergens anders, bij de kerk, bij de sacramenten, bij de middelaars in de hemel en op de aarde. De laatste zekerheid kan bij u niet rusten in de belofte van Christus, maar in de absolutie van de priester over uw doodzonden.

Maar wel wordt u telkens gewezen op de barmhartigheid van Jezus Christus. En u moogt zich daar dus aan overgeven.

Doe dat dan ook. Als u in de kerk komt, begin dan niet meteen met een Onze Vader of Weesgegroet, maar laat de diepte van uw ziel uitvloeien in de liefde van Christus. Ga zelf niet naar Jezus, maar laat u trekken door Hem. Wanneer u zich zijn grote liefde, zijn zelfweggave in de dood voor ogen stelt, dan wordt u gevangen door Hem. Plotseling komt dan die verheven stilte in u, de stilte voor de goddelijke liefde. Dan stroomt deze zuivere zoetheid uw ziel binnen en vervult u met aanbidding.

Neem pas daarna uw missaal ter hand en overdenk de teksten uit de Bijbel, die fr in voorkomen. Nog beter zou zijn, wanneer u het Nieuwe Testament volgde en daar rechtstreeks luistert naar wat Jezus u zeggen wil. Dan zult u steeds meer zijn heerlijkheid zien en u zult steeds meer gegrepen worden door zijn liefde en glorie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen