OP BEZOEK BIJ

Rijdende in een hotsende bus door de staat Florida, met de schrijfmachine op mijn knie"en, wil ik iets gaan vertellen over mijn bezoek aan de Vereniging van ex-priesters, die in New York haar tehuis heeft. Zes en veertig uur in een autobus rijden op autowegen is een saaie geschiedenis, hoe schitterend de wegen hier overigens ook zijn.

Wij zijn door het land van Oom Tom gereden en we zagen het land nog steeds bewoond door de nakomelingen van hen, die vroeger hier de negerslaven waren. Thans rijden we langs de schitterende kust van Florida naar Miami, vanwaar wij per vliegtuig naar de plaats van het congres in Brazilië nullen vertrekken. Mijn gedachten gaan nu terug naar het bezoek, dat ik in New York bracht aan Christ's Mission.

Er zijn veel meer priesters, die de rooms katholieke kerk verlieten, dan men doorgaans weet. Helaas is het echter een feit, dat zeer vele priesters, die de kerk van Rome verlaten, met die kerk ook God verlaten.

Dit is heel goed te begrijpen, aangezien de meeste priesters bijna niets weten van alles, wat er buiten de r.k.k. kerk gaande is en bovendien zeer sterke vooroordelen hebben ten opzichte van alle protestanten. Zodoende komt het eenvoudig niet op inahen, die in conflict zijn gekomen met het r.k. systeem, om zich tot de protestanten te wenden. Breken met het systeem, dat zich de enig-ware kerk noemt, - een breuk die in vele gevallen onvermijdelijk is - wordt dan door gebrek aan kennis helaas ook een breuk met God. Pas na lange en smartelijke omwegen komen slechts enkelen van hen weer bij God terecht.

Een van degenen, die zich byzonder het lot van de ex-priesters heeft aangetrokken, was Father O'Conner. HIJ verliet In 1878 als priester de r.k.kerk. Eerst studeerde hij medicijnen maar kwam toen tot bekering en nam Jezus aan als zijn persoonlijke Verlosser en Zaligmaker. Het lot van zijn vroegere geloofsgenoten ging hem van toen af heel byzonder ter harte. Hij werd de stichter van de Christ's Mission en uitgever van het tijdschrift „CONVERTED CATHOLIC". Meer dan 160 roomse priesters mocht deze man tot de Heer leiden en velen van hen werden predikant in een der protestantse kerken in Amerika. Dit werk van deze Amerikaanse zending onder de rooms katholieken is langzamerhand sterk gegroeid. Hun tijdschrift werd een toonaangevend blad voor alles war de prol lemen rondom het rucatholicisme betreft.

Na de dood van Rev.O'Conner volgde er enkele zwarte bladzijden in de geschiedenis van de Christ's Mission. Gelukkig is hierin een wending gekomens alhoewel deze wending nog niet geheel en al voltooid is. Toch zijn we blij, dat we in de gelegenheid Wctren dit werk van nabij te bestuderen. Veel het Ik ervan geleerd. In het byzonder had ik wen zeer fijn contact met Rev. E. Payas, die directeur is van het prachtige tehuis, dat als een eerste toevluchtsoord moet dieren voor priesters, die de kerk verlaten en waar zij zo nodig een omscholing ontvangen. Atlles in dit mooie tehuis was op en top Amerikaans en ingericht met een voor onze gewoonten onlegrijpelijke luxe, maar ijskasten en televisitoestellen zijn in Amerika geen luxe naar het schijnt. Nog verschillende andere ex-priesters trof ik er aan, doch merkwaardigerwijze maakt geen enkele ex-priester deel uit van het bestuur van deze Christ's Mission. Dat is een der zwakste kanten van dit werk en van ganser harte hoop ik, dat heel spoedig daar verandering in zal komen, hetgeen alleen maar ten goede zal komen van het werk zelf, dat anders het gevaar loopt meer een braaak" dan een zending te worden.

Wij hopen, dat wij ook in de toekomst tot wederzijds nut een vruchtbaar contact zullen blijven hebben met onze Amerikaanse Broeders. Nu wij gezien hebben, wat men in Amerika allemaal doet om de expriesters op te vangen, nu is ons verlangen, dat wij reeds lang in ons ronddragen, om namelijk zulk een tehmis ook hier in Europa op te richten, heel erg versterkt. Ik mocht in New York een Franse priester ontmoeten, die juist een week geleden met Rome gebroken had. Ik sprak met hem en het was mij duidelijk, dat zulk een Amerikaanse omgeving toch niet de beste was voor zulk een Fransman. Waar wij in onze Nederlands sprekende landen, in Duitsland, Italië en Frankrijk en in andere Europesche landen zoveel, ZO HEEL ERG VEEL ex-priesters tellen, daar MOET zulk een opvangs-centrum ook hier in Europa tot stand komen. Een opvangscentrum, dat door ex-priesters geleid wordt, die bezield zijn met een grote liefde voor hun vroegere confraters en die veel begrip hebben voor hun speciale moeilijkheden. Indien zulk een werk hier in Europa bestond en veel bekendheid zou hebben, dan zou het getal van hen, die met Rome souden breken om Christus-alleen toe te behoren, veel en veel groter worden.

Gaarne en met veel aandrang willen wij onze lezers vragen hiervan een gebedszaak te maken en ono aller Vader in de Hemel te bidden en te smeken om de mogelijkheid tot stichting van zulk een tehuis over te kunnen gaan. Wij wensen heel beslist geen luxueus tehuis, doch een waar toevluchtsoord voor hen, die ALLES prijs gaven om Christus te winnen.

EX-PEIESTER - FONDS

Dominee H.J. Hegger is reeds maanden geleden overgegaan tot stichting van een ex-priester-fonds. Tot nu toe wordt dit nog steeds beheerd door het bestuur van de „Kruisbanier" in België. Giften voor dit fonds kan men gemakkelijkheidshalve ook storten op een der P.C. nummers van W.M. Kuin (zie omslag)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen