Tienerkamp in Mazurië: Bijbelse les en scouting

Dit is de tweede keer dat kinderen in de leeftijd van 9-14 jaar een vakantie in de prachtige regio Mazury (Mazurië) doorbrachten, in het dorpje Stare Juchy bij Ełk. De kinderen kwamen uit verschillende kerken. Ze waren gereformeerd, methodistisch of rooms-katholiek. Het grootste deel van de kinderen is vroeger naar de gereformeerde kleuterschool van de gereformeerde kerk in Zelów, waar ik predikant ben, gegaan.

Vanwege de brandstofkosten, maar ook om educatieve redenen, hebben we besloten met de trein te reizen. Voor zo’n afstand (Polen is groot) hadden we 8 uur nodig, inclusief overstappen. Voor sommige kinderen was treinreizen iets exotisch. Ze hadden het nog nooit gedaan.

Christelijke scouting

Voor vertrek moest iedereen instemmen met de regels, waarin vastgelegd was wat de kinderen konden meenemen (een Bijbel) en wat niet (bijvoorbeeld een tablet of een laptop). De kinderen mochten maximaal anderhalf uur per dag hun telefoon gebruiken om hun ouders te bellen. In het werken met kinderen zie ik een toenemende afhankelijkheid van elektronische media, wat een negatieve invloed heeft op het opbouwen van relaties in het ware leven en ook een negatieve invloed heeft op het verantwoordelijkheidsbesef in het reële leven. Deze en andere beperkingen en ook andere disciplinaire verantwoordelijkheden moesten de ouders en kinderen accepteren. Dit is in lijn met het pedagogische denken van de christelijke scouting: relaties, beweging, wederzijds respect, samenwerking, verantwoording, gebed en bijbelstudie.

Samenwerken

Het programma bestond vooral uit veel beweging in de buitenlucht, waaronder scoutingspellen in het bos, het leren omgaan met een kompas, een kampvuur. Daarnaast ook kajakvaren, waarbij de kinderen onder meer moesten vechten tegen vermoeidheid en de stroming, maar waarbij ze vooral leerden samenwerken en verantwoordelijkheid leerden nemen. Voor mij als opvoeder was het belangrijk dat de kinderen hun vaardigheden vergrootten en leerden samenwerken.

Vragen

Heel belangrijk was ook het omgaan met de Bijbel. Tijdens deze lessen die ik gegeven heb, werd met interesse geluisterd. Vooral rooms-katholieke kinderen, voor wie dit soort bijbellessen volledig nieuw was, stelden veel vragen. Het waren vragen over de verschillen tussen de rooms-katholieke en protestantse Bijbel, veel vragen over het leven van Jezus, over de apostelen, over het dagelijkse leven in de tijd van de Bijbel. Hieraan was te merken dat ze echt interesse toonden. Ik zou haast zeggen dat er onder de rooms-katholieke kinderen grotere interesse was dan onder de protestantse, wat natuurlijk zijn complexe redenen heeft.

Groepen

Elke dag was vol met activiteiten, waarbij vooral de vaardigheden van samenwerking benadrukt werden. De kinderen werden in vier groepen verdeeld, waarbij elke groep een iets ouder kind als verantwoordelijke had. Dit was belangrijk om hen stapsgewijze verantwoording te leren.

Gods zorg

Ik moet hier benadrukken dat we in alles Gods zorg ervaarden. Ondanks de verschillen tussen de kinderen (afkomst, familieopvattingen etc.) was duidelijk dat God zelf gezorgd heeft, dat alles goed ging. Natuurlijk zijn er moeilijke situaties voorgekomen, waarbij ingegrepen moest worden, maar geen enkele situatie was te groot voor ons en er waren geen negatieve consequenties.

We hebben duidelijk de gebedssteun ervaren van broeders en zusters die voor ons gebeden hebben. God heeft voor ons gezorgd en ons beschermd, niet omdat we dat verdiend hebben, maar vanwege Zijn liefde voor de kinderen.

Dankbaar

We zijn Stichting In de Rechte Straat heel dankbaar voor de financiële steun die het ons mogelijk gemaakt heeft kinderen uit families uit te nodigen die anders niet mee hadden gekund, evenals de drie Oekraïense kinderen die deelgenomen hebben.

“Oom-opa”

Ik ben er diep van overtuigd dat het kinderwerk voor onze kerken heel belangrijk is. Ik lach er wat om dat ik vanwege mijn leeftijd als predikant een soort “oom-opa” ben, wat betekent dat ik heel open en eerlijk met hen kan spreken over God, over het leven, waarbij ik niet populair moet doen en ook niet moet doen alsof ik alles weet. Zo probeer ik belangrijke waarheden aan hen door te geven.

Gezegende tijd

Elke tijd met kinderen is een tijd die erg vermoeiend is, maar is ook een gezegende tijd. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor mij, omdat het kinderwerk voor mij telkens weer een test is of ik in staat ben op eenvoudige wijze belangrijke zaken over God, over Zijn Woord en over de inhoud van het Woord te communiceren. Soms is het goed om buiten de eigen kerkelijke taal en realiteit te treden en “in het veld” onderwijs te geven. We zijn onze Heere dankbaar dat Hij ons deze mogelijkheid gegeven heeft.

De auteur is predikant in het Poolse Zelów en redacteur van het Poolstalige tijdschrift Augustinus dat door IRS wordt uitgegeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen