“De Heere zal aan Zijn Kerk in Tongeren blijven werken”

Al op jonge leeftijd had hij het verlangen om in de dienst van de Heere te werken. Hij was 18 jaar toen hij zich aansloot bij de kloosterorde missionarissen-oblaten van Maria te Leuven. Zeven jaar als priesterstudent en tien jaar als priester volgden. Maar het liep allemaal anders dan verwacht. Het rooms-katholicisme kon hem geen vrede brengen, al kon hij tegelijkertijd maar moeilijk van de rooms-katholieke traditie loskomen. “Totdat ik op een gegeven moment op mijn knieën ging en bad: Heere, moet ik nu alleen maar leunen op Uw Woord, of ook op de traditie? Toen heeft de Heere het wonder in mij gedaan. Van het ene op het andere moment maakte Hij mij los van de roomse leer”, zei ds. Vanhuysse hier later over. Sindsdien drijft een groot verlangen hem om mensen bekend te maken met die ene Naam onder de hemel, Jezus Christus.

Brief

Op bijzondere wijze kwam ds. Vanhuysse in contact met ds. H.J. Hegger, de oprichter van IRS.

Nadat hij in 1978 uit de Rooms-Katholieke Kerk was uitgetreden, wist hij niet wat voor werk hij moest gaan doen. Hij ging uiteindelijk godsdienstles geven op een rooms-katholieke school, maar daar moest hij stoppen omdat hij in plaats van het lesprogramma te volgen, leerlingen lesgaf uit de Bijbel. De vraag drong zich op hoe nu verder te gaan. “In mijn parochie had ik een evangelische voorganger eens een zaal ter beschikking gesteld”, zegt ds. Vanhuysse. “Ik stuurde hem een brief met de vraag of hij misschien werk voor mij had. Maar ik kreeg geen antwoord. Na enkele weken ontving ik een brief van de directeur van een school met de Bijbel. Daarin liet hij weten dat hij mijn brief had weten te onderscheppen. Hij schreef dat hij niet wilde dat mijn brief in handen kwam van de vrouw van de voorganger. Haar man had zichzelf van het leven beroofd. De schooldirecteur gaf me het adres en telefoonnummer van ds. Hegger en schreef dat deze ex-priesters opleidde. Ik belde ds. Hegger meteen op, waarop hij me, samen met mijn vrouw, uitnodigde.”

Tongeren

In de tijd die volgde, vroeg ds. Hegger ds. Vanhuysse meerdere malen of hij voor IRS wilde werken. Ds. Vanhuysse ging daar aanvankelijk niet op in. “Ik voelde me niet bekwaam voor dat werk. Toen hij het weer vroeg, heb ik gezegd dat ik het wilde, op voorwaarde dat het bestuur er unaniem mee akkoord ging”, zegt hij. Dat gebeurde, en zo trad hij eind 1988 aan bij IRS. Als ex-priester kende hij het rooms-katholicisme als geen ander en richtte hij zich op evangelisatiewerk in roomskatholieke gebieden als Essen (NoordBrabant) en Bunde (Limburg). Toch werkte hij maar kort in beide plaatsen. In Bunde volgde een ander hem op en in Essen had het Evangelienauwelijks ingang. “Het was een een bolwerk van het rooms-katholicisme”.

Niet dat het Belgische Tongeren, waar ds. hij in 1993 “pionierswerk” begon, dat niet was.

“De bevolking van Tongeren is in de ban van de mariale cultus. Ook het occultisme legt een zwaar beslag op de stad. Er is een satanskerk en er zijn twee heksenkringen. Daar zijn wij ook zelf een aantal keren tegen aangelopen. Maar het is Gods werk, en niet ons werken en niet dat van ons. De Heere zal aan Zijn Kerk in Tongeren blijven werken.”

Evangelisatieacties

Het was niet eerder bij ds. Vanhuysse opgekomen om evangelisatiewerk te starten in Tongeren. Maar op een dag vroeg een christelijk echtpaar in die plaats hem of hij “iets op gereformeerde grondslag” kon beginnen in de stad. Toen hij deze vraag neerlegde bij ds. Hegger, reageerde deze meteen enthousiast. “Hij zei: Toon, je bent expriester en Vlaming, dat moet je doen.” Daarop besprak hij het plan met de voorganger van de gemeente in Bilzen, waar ds. Vanhuysse toentertijd kerkelijk onderdak had. Ook deze reageerde positief. “Het was toen duidelijk een roep van de Heere om naar Tongeren te gaan”, zegt ds. Vanhuysse.

Een broeder uit Lanaken bood aan om hem te helpen en zo begonnen zij samen in de zomervakantie van 1993 met een grootscheepse folderactie in Tongeren. Ze organiseerden ook spoedig lezingen in een zaaltje dat aan de stad Tongeren toebehoorde. De eerste die tot geloof kwam, was een vrouw die in een cafÉ werkte. Haar huwelijk was stukgelopen en haar kinderen waren uit huis geplaatst. Nadat ze een huis had gevonden in Tongeren, werden daar de eerste Bijbelstudieavonden gehouden.

Stampvol

Ds. Vanhuysse: “Ongeveer vier of vijf mensen namen deel aan de Bijbelstudieavonden. Na een aantal maanden was daar niemand bij gekomen. De vraag kwam toen bij ons op of we wel op de weg van de Heere waren. Toen heeft Hij op een wonderlijke wijze geantwoord. Op de daaropvolgende Bijbelstudiebijeenkomsten zat de kamer ineens stampvol. Er moesten zelfs mensen tijdens de zomermaanden op de kolenkachel zitten, omdat er verder geen ruimte was. Het bankstel moest altijd uit de kamer gehaald worden, zodat er in plaats daarvan stoelen konden staan.”

De volgende stap diende zich aan: het houden van kerkdiensten. In een gebouwtje van een voormalige pinkster gemeente in Borgloon vond op 4 februari 1994 de allereerste dienst plaats. Erg comfortabel was het er niet. “In de winter was het vaak aan het begin heel koud in het gebouw en hielden de bezoekers meestal hun jas aan. De gasbrander blies warmte in het gebouw. Dan werd het weer veel te warm en deden mensen hun jas weer uit. Het was te gek om los te lopen. Toen zijn we gaan zoeken in Tongeren. Daar vonden we een plek waar later de Bijbelwinkel zou komen”

Nadat ook dat gebouw niet meer voldeed, werden er een tijdje diensten gehouden in een zaal van de socialistische vakbond, een gebouw van een lagere school en een klein parochiezaaltje in Diets-Heur.

Bijbelwinkel

Ondertussen zette de gemeente een Bijbelwinkel op. “Broeders en zusters uit de kerk runden deze. Dat ging goed, totdat sommige oudere zusters ziek werden, niet meer mee konden helpen en er niemand te vinden was die hun taak over kon nemen. Op den duur lukte het ons ook niet meer om de huur op tijd te betalen en moesten we de huur van het gebouw opzeggen. Dat was jammer. We hadden toen veel contact met mensen, vooral op donderdagavond. Mensen gingen dan naar de markt en parkeerden hun auto in de buurt van de Bijbelwinkel. Ze kwamen dan ook even bij onze winkel langs.”

Ds. Vanhuysse vindt het nog steeds jammer dat de Bijbelwinkel er niet meer is. “Ik mis dat nog altijd, vooral nu ons kerkgebouw net buiten het centrum van Tongeren staat.”

Kerkgebouw

Eind 1998, ongeveer vier jaar na de eerste kerkdienst in Borgloon, kreeg de gemeente eindelijk een eigen kerkgebouw. Ds. Vanhuysse had gezocht naar een plekje in Tongeren, maar alles wat hij kon huren of kopen was veel te duur. Totdat hij ontdekte dat er aan de rand van Tongeren een lap grond te koop was. IRS was meteen enthousiast, kocht de grond aan en binnen korte tijd kon de bouw van de kerk beginnen.

Nog steeds leidt ds. Vanhuysse bijna elke zondag de diensten in het kerkgebouw. Wekelijks bezoeken zo'n zestig mensen de diensten. Al heeft ds. Vanhuysse de afgelopen jaren niet alleen mooie maar ook moeilijke dingen meegemaakt, hij kijkt met dankbaarheid terug. Ook in de gemeente zijn er dingen gebeurd die het gemeenteleven hebben geschaad en waardoor er geen goed getuigenis werd gegeven in de rooms-katholieke omgeving. Toch heeft ds. Vanhuysse gemerkt dat God hoe dan ook doorgaat met Zijn werk.

Gebedsweek

Niet alleen met “gewone rooms-katholieken”, maar ook met geestelijken probeert ds. Vanhuysse contacten aan te knopen. Bijzonder was het moment waarop hij in een volle basiliek het Evangelie mocht verkondigen. “Op een dag vroeg de pastoor-deken mij of wij in Tongeren wilden meewerken aan een gebedsweek voor de eenheid van de kerk.”

Ds. Vanhuysse zegde zijn medewerking toe, op voorwaarde dat hij niet tot Maria hoefde te bidden. “Daar stemde de pastoor-deken mee in. Op een gegeven moment zei hij: Er moet ook gepreekt worden. Ik zei dat ik dat wel wilde doen. Toen heb ik twintig minuten een Bijbelse boodschap mogen brengen.” Dat verblijdt hem, al liep het misschien niet af zoals hij had gewenst. Diezelfde avond verspreidde ds. Vanhuysse een gemeenteblad, waarin hij had geschreven dat niet de hulp van Maria ingeroepen moet worden. “Die avond kwam er geen reactie. Maar later kreeg ik een telefoontje van de pastoor-deken. Hij zei: We kunnen niet met elkaar verder, want jij bent tegen de Mariacultus.”

Traditie

Maria - door inwoners van Tongeren “oorzaak onzer blijdschap genoemd” - neemt voor velen in de stad een belangrijke plaats in. De Mariaverering is iets waar veel rooms-katholieken maar moeilijk van los kunnen komen. “Maria wordt te hulp geroepen als middelares, terwijl de Bijbel zegt dat er ÉÉn God is, ÉÉn Middelaar, de Mens Jezus Christus”, aldus ds. Vanhuysse. Tijdens begrafenissen van rooms-katholieken met wie hij contact onderhield, valt het hem elke keer weer op hoe arm de boodschap is die daar wordt gebracht. “Er is zo weinig Bijbels onderwijs. Het beschamende van de rooms-katholieke geestelijkheid is dat zij niet de verantwoordelijkheid op zich neemt voor het brengen van Bijbels onderwijs.” Zelf heeft hij wel geprobeerd om een Bijbelcursus voor rooms-katholieken in Tongeren op te starten maar hij ontdekte dat daar nauwelijks interesse voor was.

“Mensen hebben geleerd dat je zalig kunt worden door het doen van goede werken, en daardoor denken ze dat het wel goed met hen komt, als ze maar doen wat de kerk zegt. Ze hebben geen behoefte aan de Bijbel. Rooms-katholieken kijken anders tegen de Bijbel aan dan protestanten. Voor hen is de Bijbel niet de volledige waarheid, maar ook de traditie, de dogma's. Ook al gaat een dogma tegen de Bijbel in, zoals het dogma van het vagevuur, dan nog geloven ze daarin.”

Paus

Natuurlijk volgt ds. Vanhuysse de ontwikkelingen in de Rooms-Katholieke Kerk op de voet. Hoe hij tegen de huidige paus aankijkt? “Ik vind het een lieve man”, zegt ds. Vanhuysse.

“Hij lijkt mij een charismatisch persoon. Maar de paus blijft vasthouden aan de rooms-katholieke leer. Ik heb hier een artikeltje voor me liggen waarin hij zegt dat Maria onmisbaar in het verlossingswerk is. Net als andere pausen gaat Franciscus niks aan de rooms-katholieke leer veranderen, dat kan ook niet. Want als hij er ÉÉn leerstuk uithaalt, moet hij de rest ook veranderen. In een ander artikel zegt de paus dat hij de wereld wil toewijden aan Maria's hart. Dat is toch ongehoord? De paus blijft de rooms-katholieke geloofsleer getrouw, en hij bepaalt wat rooms-katholieken moeten doen om naar Gods wil en hart te leven.”

Oprecht

Het rooms-katholicisme is volgens ds. Vanhuysse niet veranderd. Toch bespeurt hij bij kleine groepen roomskatholieken een verlangen om “terug te gaan naar de wortel.”

“Ze willen oprecht rooms-katholiek zijn. Ik zie dit bij een kleine minderheid. Deze jongeren zouden we moeten zien te bereiken, om samen Bijbelgedeeltes te bestuderen. En wie weet komt er in Tongeren ooit weer een keer een Bijbelwinkel.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen