“De denkwereld van een rooms-katholiek is totaal anders”

Als ze wordt benaderd voor een interview in het IRS-magazine aarzelt mevrouw Van Tilburg (58) even. Niet omdat ze niet wil spreken over wat God aan haar ziel heeft gedaan. Ze wil te allen tijde verantwoording afl eggen van de hoop die in haar is. Maar ze aarzelt omdat de roomse cultuur zich moeilijk laat beschrijven.

“Veel protestanten zijn geneigd om uitspraken van rooms-katholieken door een protestantse bril te zien. Ze overwaarderen het geestelijk leven en de kennis van een rooms-katholiek. De denkwereld van een rooms-katholiek is totaal anders dan die van een protestant. Een interview met roomse leidsmannen kan heel reformatorisch klinken. Men gebruikt vertrouwde woorden, maar over welke God gaat het?” Het valt haar op dat Maria in zulke gesprekken achterwege gelaten wordt en dat er niet over de godsdienstige praktijk, zoals rituelen met onder meer wijwater en wierook, wordt gesproken.

Rust in God

In de pastorie van de hersteld hervormde gemeente van Waddinxveen probeert predikantsvrouw Engelien van Tilburg het verschil uit te leggen aan de hand van een bekend citaat van de kerkvader Augustinus: “Onrustig is het hart, totdat het rust vindt in God.”

“Het woordje rust houdt voor de protestant in: door het geloof rusten in Jezus' verzoenend sterven. Dat is tijdens het leven bewuste kennis hebben van de volkomen vergeving van zonden en het recht op het eeuwige leven.” Volgens mevrouw Van Tilburg vindt de rooms-katholiek het citaat van Augustinus een mooie, diepe gedachte. “Er komt echter geen enkele schriftuurlijke gedachte in hem op. Tijdens dit leven zeker zijn van de eeuwige bestemming, is hem totaal onbekend. De traditie geeft hem geen zekerheid. De Heilige Schrift kent hij niet. Wat hij uit de Bijbel weet, heeft voor hem geen autoriteit.”

Schepping

Ze leerde het 45 jaar geleden van een priester op een rooms-katholieke school: Gods Woord is gebrekkig. God staat weliswaar aan het begin van de schepping, maar hemel en aarde zijn niet in zes dagen geschapen. Daarna is de wereld ontstaan door de geleidelijkheid van de evolutie. Of de priester hiermee afweek van de offi ciele leer van Rome, weet ze niet. In de praktijk spiegelde ze zich aan de algemene opinie en niet aan de leer.

Toen haar man tijdens hun verkeringstijd tegen haar zei dat hij geloofde dat Adam en Eva werkelijk hebben bestaan, lachte ze hem hartelijk uit. “Ik zei: Ja, in de middeleeuwen geloofde iedereen in Adam en Eva, maar wij zijn verder geëvolueerd en weten inmiddels beter.”

Zoals ze niet geloofde in een volkomen schepping in zes dagen, zo kende ze ook niet een volkomen vergeving van alle zonden in de dadelijkheid.

Genadeverbond

“Jezus zegt tot de moordenaar: “Heden zult gij met Mij in het paradijs zijn.” Uit genade is hij gerechtvaardigd voor God. Deze zaligmakende genade kent Rome niet. Voor de rooms-katholiek is moord een doodzonde. Die is onvergefelijk en dus gaat een moordenaar naar de hel. Maar door Jezus' woorden ontvangt de berouwvolle moordenaar genade. Dat betekent volgens Rome dat hij zijn straf zal uitboeten in het vagevuur en te zijner tijd in de hemel zal komen. Deze genade, die Rome Evangelie noemt, ligt opgesloten in het werkverbond. De leer van Wet en Evangelie, de twee verbonden, die volkomen gescheiden van elkaar zijn, is Rome onbekend”, zegt ze. “Deze Bijbelse waarheid had ik nooit gehoord. Ik wist niet dat mijn hart zo verdorven was, dat er een daadwerkelijke vernieuwing moest plaatsvinden. Heimelijk meende ik “een lijntje met God te hebben” en niet volkomen van Hem te zijn afgevallen. Alleen door Gods Geest heb ik zicht gekregen op het genadeverbond. Het terugkeren tot God is niet alleen het navolgen van Jezus in doen en laten, maar ook het verloochenen van mijn eigen inzichten, het wantrouwen van mijn verstand en het door het geloof me geheel verlaten op Zijn volbrachte werk.”

Tweede Vaticaans Concilie

Als kind heeft mevrouw Van Tilburg de verandering in de kerk meegemaakt. “Voor het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) was de hel realiteit, maar zou je in de hemel kunnen komen als je goed je best deed. Na het Tweede Vaticaans Concilie vervielen vele godsdienstige plichten. Er was geen catechisatie en de godsdienstles veranderde in lessen over levensbeschouwing. Toen ik op mijn 18 de een verkering met een rooms-katholieke jongen uitmaakte met als reden dat ik met hem niet over God kon praten, zei mijn vader verontwaardigd: “Daar hoef je niet over te praten. Je weet wat je moet doen en dat is genoeg.””

Gods Woord

Ze groeide op in een rooms-katholiek gezin in het Brabantse Dongen-Vaart. Op 4-jarige leeftijd verloor ze haar moeder. Rouw en angst dat de dood op het onverwachtst weer toe kon slaan, drukten haar leven. Totdat de pastoor de eerste klas (nu groep 3) kwam voorbereiden op de eerste communie.

“Toen heb ik voor het eerst gehoord dat God de hemel en de aarde heeft geschapen. Dat de aarde voor de zondeval heel mooi was en de mensen volmaakt gelukkig waren. Daarna vertelde hij dat de mens ongehoorzaam is geweest en dat daardoor de ziekte en de dood in de wereld gekomen zijn. Toen begreep ik waar de dood, die zo'n realiteit voor me was, vandaan kwam. Daarop vertelde de pastoor dat Christus aan het kruis gestorven was om de mens van de dood en de zonde te verlossen. Jezus was de uitkomst voor de dood. Dit heb ik geloofd. De angst en donkerheid van de dood ver dwenen. Er stroomden licht, vrede en blijdschap in mijn hart, een vrede die alle verstand te boven gaat. De Heere opende mijn ogen. Ik zag de mensen wandelen als bomen” (Markus 8:24). Er was geen verschrikking in.”

Uit dankbaarheid beloofde ze God haar uiterste best te doen. Maar de blijdschap en de vrede die ze ervaren had, vond ze niet terug in de roomskatholieke kerk waarin ze opgroeide. Verder leidde ze “een gewoon rooms leven.” Achteraf ziet ze hoe God haar heeft bewaard. Door onkunde stond ze open voor alle dwalingen.

Uitlegger

Door een gemengd huwelijk kwam ze in aanraking met het protestantisme. Haar man en zij kregen negen kinderen. Hun oudste vier kinderen lieten zij dopen in de Rooms-Katholieke Kerk, maar ze hadden geen kerkelijk onderdak. Dit veranderde toen zij en haar man in 1985 op catechisatie gingen in de Hervormde Kerk.

“De Heere is een verrassend God. Hij liet niet varen wat Zijn hand begon. Hij gaf een uitlegger, die mij de Bijbel leerde lezen door Schrift met Schrift te vergelijken en deze geestelijk te verstaan. Dat onderwijs vond weerklank in mijn hart. Het was me tot grote verwondering om te mogen geloven dat wat in Zijn Woord staat, waar is, zonder het met allerlei hersenspinsels als de evolutie te hoeven bijstellen. Alleen omdat Gód het zegt, de Onveranderlijke. De Heere opende mijn ogen, zodat ik klaar en onderscheiden zag: Wet en Evangelie. Er was veel bestrijding, maar de onzekerheid was weg. Het Woord veroordeelde mij en schonk me tegelijk volkomen verlossing in Christus, Die gezegd heeft: “Komt herwaarts tot Mij en Ik zal u rust geven.””

Mevrouw E. van Tilburg: “De Heere is een verrassend God. Hij liet niet varen wat Zijn hand begon.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen