Guillemo Serrano

Wat een enorme verantwoordelijkheid legt dit op ons, die dit alles vernomen hebben. Enkele bestuursleden van IRS hebben dan ook al een gesprek gehad met br. Serrano en allerlei plannen zijn geopperd, die aan het voltallige bestuur zullen worden voorgelegd. We kunnen er daarom nog niet veel over schrijven.

Wél is het duidelijk dat onze Spaanse editie een belangrijke rol kan en moet spelen. In ons vorige nummer hebt u daarover de gedachten van Pedro Arana (Peruaan) en van Orlando Molina (Venezolaan) kunnen beluisteren. Serrano voegt daar een nieuw aspekt bij, dat voor Chili erg belangrijk is.

Wat zou het jammer zijn, wanneer deze pinkstermensen binnen afzienbare tijd in totale onverschilligheid zouden wegglijden, wanneer de emoties geen voldoende voedsel meer krijgen. Daarom moeten wij er alles op zetten om deze mensen dieper in te leiden in het Woord Gods. Ze hebben nog zo goed als niets verstaan van het Evangelie van Gods soevereine genade in Christus.

Hoe weinig bijbels gefundeerd deze pinksterkerken van Chili zijn, blijkt ook reeds uit het feit dat ze aangesloten zijn bij de Wereldraad van Kerken.

Rijdende Bijbelschool

De overige protestantse kerken in Chili hebben tesamen een ledental van ongeveer 250.000. Serrano behoort tot een kleine groep van presbyteriaanse kerken, die zich van de grote presbyteriaanse kerk van Chili (ongeveer 30.000 leden) hebben afgescheiden vanwege de daarin doordringende vrijzinnigheid.

Deze groep kerken had br. Serrano uitgenodigd om na zijn studies in Spanje op zich te nemen de arbeid van een „Rijdende Bijbelschool", d.i. een Bijbelschool, die naar verschillende plaatselijke gemeenten gaat om daar basisonderwijs te geven in de inhoud van de Bijbel en zelfs van de theologie.

Ds. Pedro Vega schreef aan br. Serrano namens zijn kerkverband o.a.:

Opdracht aan Serrano

„De Commissie van de Theologische Opleiding zal het program opstellen en de Evangelisatiecommissie zal de reisschema's bepalen. U zou dan de direkteur van dit werk worden en elke acht dagen zoudt u dan een bezoek aan elk van de plaatselijke kerken van ons presbyteriaanse kerkverband moeten brengen. Uw arbeidsopdracht komt in grote lijnen op het volgende neer:

1. Reis naar een kerk, waar de EBA (rijdende Bijbelschool) haar werk begint, begeleid door een van onze presbyteriaanse predikanten;

2. Elke dag een tijd van samenzijn voor het aangezicht van de Heere houden met de leiders van de plaatselijke kerk (liefst in de eerste uren van de ochtend);

3. Samen met de plaatselijke predikant de randkerkelijken bezoeken (de zwakken in het geloof) en anderen, die troost en geestelijke steun nodig hebben;

4. Openlijke evangelisatie (op pleinen, in de straten en elders);

5. Onderricht geven in de Bijbel en in de leer van de kerk aan de hele gemeente; deze samenkomsten moeten tijdig aangekondigd worden in de plaatselijke gemeente;

6. De dag sluiten met een dienst van lofprijzing en prediking.

Ons kerkverband telt 15 gemeenten, 9 predikanten, 8 lokalen waar gepreekt wordt, 7 eigen kerkgebouwen en twee in aanbouw, 2 kandidaten voor het predikantschap, een seminarie met 15 studenten."

Natuurlijk helpen wij

Wij hebben ds. Cerni, die wij kennen als een volkomen rechtzinnig en toegewijd predikant, om inlichtingen gevraagd. Ook zijn antwoord was zeer positief. „Het is een prachtig werk wat br. Serrano daar kan doen en hij lijkt mij daar zeer geschikt voor. Maar … zoals u weet, verslechtert de economische toestand in Chili van dag tot dag. Daaruit volgt dat de kleine groep van kerken van zijn kerkverband geen bijdrage kan leveren voor zijn levensonderhoud. Ze hebben er zelfs moeite mee om de reeds aangegane verplichtingen na te komen".

Dit schrijven van ds. Cerni was onderwerp van bespreking op onze laatste bestuursvergadering. En u raadt het al: natuurlijk hebben wij besloten, dat wij voorlopig gedurende de eerste twee jaar het levensonderhoud van br. Serrano voor onze rekening nemen. Wij waren overtuigd dat onze abonnees daar helemaal achter zouden staan.

Op 4 november is br. Serrano met de boot vanuit Barcelona vertrokken naar Chili. Die reis zal 25 dagen duren. We hadden hem echter uitgenodigd om vóór zijn vertrek eerst naar Nederland te komen om daar met zoveel mogelijk bestuursleden kennis te maken. Wij hadden een vraaggesprek met hem, dat we hieronder laten volgen.

HJH: Hoe hebt u het Evangelie gevonden?

GS: Niet ik heb het Evangelie gevonden, maar het Evangelie vond mij. Dat zag ik niet meteen, maar later is mij dat volkomen duidelijk geworden.

Ik was rooms-katholiek zoals de overgrote meerderheid van de Chilenen. Ik heb eerst geprobeerd om door eigen inspanning, door goede werken en door het onderhouden van de voorgeschreven ceremonieën in de r.-k. kerk, tot God te naderen. Maar dat mislukte volkomen.

Toen ik zeventien was, kreeg ik van een presbyteriaans predikant een Nieuw Testament. Ik ging daarin lezen, maar het zei me niets. Ik vond het alleen maar een boek met vrome verhaaltjes. Toen begon ik steeds meer onverschillig te worden en deed helemaal niet meer aan godsdienst.

Na een jaar zocht ik echter opnieuw kontakt met deze predikant. Vanaf toen begon mijn langzame groei naar het Evangelie. Allereerst werd het Woord Gods tot leven in mij. Het waren nu niet meer verhalen uit een ver verleden, maar de Heere Zelf sprak tot mij door Zijn Woord. Zo begon de overweldiging door de genade, waaraan ik geen weerstand kon bieden.

HJH: Hoe ontdekte u uw zondigheid en daarmee de noodzaak van een Verlosser?

GS: Eerst was er bij mij alleen maar een gevoel van leegte. Maar onder de werking van Gods Woord ging ik in die leegte mijn eigen zondigheid ontdekken. En ik zag ook heel goed, dat ik mijzelf daar nooit uit zou kunnen verlossen.

HJH: Hoe kwam u in Spanje terecht?

GS: Toen de Heere mij tot Zich had getrokken onder de werking van Zijn Woord en Geest, voelde ik ook in mij het verlangen om deze blijde boodschap ook aan mijn landgenoten te brengen. Ik kreeg de kans om naar Miami (VS) te vertrekken met de bedoeling om daar mij te bekwamen op een Bijbelschool. Na acht maanden werd mij echter het studentenvisum geweigerd. Ik moest de VS verlaten en kreeg toen een aanbieding om in een evangelische uitgeverij in Barcelona te werken. Enkele maanden ben ik daarbij in dienst geweest. Toen werd die uitgeverij opgeheven. In die tijd was echter ds. Cerni een partikuliere „bijbelschool" begonnen; of eigenlijk is een bijbelschool een te groot woord. Hij verzamelde enkele studenten rondom zich, die onder zijn leiding zich verdiepten in de Bijbel.

Ik wilde mij daar graag bij aansluiten. Maar wie zou dat betalen? Ik heb toen aan IRS geschreven en mijn nood voorgelegd. Ik ben erg dankbaar dat IRS mijn studies heeft willen betalen.

HJH: Nog een vraag: Waarom meende u de r.-k. kerk te moeten verlaten?

GS: Wanneer iemand wedergeboren is en het nieuwe leven in Christus ontvangen heeft, dan heeft hij vanzelf een sterke behoefte om dat leven te onderhouden. Hij heeft honger naar geestelijk voedsel.

Welnu, dat voedsel biedt de r.-k. kerk niet. Ik moest mij dus wel aansluiten bij een kerk, waar dat voedsel wel werd aangeboden; anders zou ik geestelijk doodhongeren.

HJH: Waarom groeit de pinksterbeweging zozeer en jullie kerk maar weinig?

GS: De Chilenen zijn gevoelsmensen. Daarom slaat de pinksterbeweging zo gemakkelijk bij hen aan. Van de andere kant moet ik ook erkennen dat onze kerken wel wat té weinig ruimte laten voor de emotie. Het is te veel een zakelijk-objectieve prediking. We moeten ons onderzoeken of hier niet een bijbels tekort bij ons ligt. De bevinding speelt in de Bijbel toch ook een belangrijke rol.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen