TIEN REGELS

De moderne prediking is erop gericht bij iedereen in het gevlei te komen. Men wil niemand „kwetsen" en men laat de mensen naar huis gaan met de indruk dat we met z'n allen elke dag wat beter worden. Zulk een prediking is niet het middel om iemand tot bekering te brengen en heeft nog nooit de levens van mensen werkelijk veranderd.

We zouden tien regels kunnen aangeven, die kunnen verhinderen dat iemand tot bekering komt.

1. Zoek uw eigen populariteit en niet de zaligheid van de zielen.

2. Maak er een studie van, hoe je je gemeente kunt behagen en naam kunt maken en bekommer je er niet of weinig om, hoe je behagelijk kunt zijn in Gods ogen.

3. Spreek over de zonden zo algemeen mogelijk, maar vermijd de aanduiding van konkrete zonden, die in je gemeente heersen.

4. Neem gewilde, vluchtige en sensatiojiel onderwerpen om veel volk te trekken, maar vermijd elke grondige uiteenzetting over de wijze, hoe een zondaar zalig kan worden.

5. Als men je vraagt: „Is het verkeerd om te dansen, zich aan het kansspel over te geven, bioscopen af te lopen?", antwoord dan heel sympathiek: , , 0 , dat is een zaak voor ieders persoonlijke geweten. Het is niet mijn opdracht om dat uit te maken".

6. Preek over de liefelijkheid van de deugd en de schoonheid van de hemel, maar niet over de verdoemelijkheid van de zonde en de verschrikking van de hel.

7. Hekel de zonden van hen die niet in de kerk aanwezig zijn, maar geef schouderklopjes aan hen die in de kerk zitten, zodat ze genieten van je preek en naar huis gaan zonder ook maar enigszins hun gevoelens pijnlijk te hebben getroffen.

8. Geef aan wereldsgezinde kerkgangers de indruk dat God veel te goedig is om iemand naar de hel te sturen, zelfs al zou er een hel bestaan.

9. Preek over het algemene vaderschap van God en de broederschap van alle mensen, waaruit ze dan vanzelf wel de konklusie trekken dat er geen wedergeboorte nodig is.

10. Hekel nooit de wereldgelijkvormigheid van de gemeente en doe mee met de jacht naar vermaak. In plaats van bidstonden te houden, laat de mensen „neerzitten om te eten en te drinken en op te staan voor het spel".

Ik ben het geheel eens met het bovenstaande. Graag echter een opmerking bij regel 5: Wij mogen ook niet in het andere uiterste vallen, dat wij, predikanten, precies uitmaken, wat mag en niet mag. Dan vervallen we in kasuïstiek en doen tekort aan de mondigheid van de afzonderlijke christen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen