GEWELD is niet de oplossing

Hoezeer wij ook begrip hebben voor de armen en hongerenden in Zuid-Amerika die naar de wapenen grijpen, toch kunnen we het gewelddadig geweld niet goedkeuren, reeds om de eenvoudige reden dat het geen oplossing geeft. We hebben vlak bij ons het voorbeeld van de Russische gewelddadige revolutie. Nog altijd moeten de mensen achter het IJzeren Gordijn de meest fundamentele rechten van de mens ontberen.

Internationaal Katholiek Archief van 31 december 1969 drukt het getuigenis af van een zekere Anatol Martsjenko die beweert „dat de politieke gevangenen geslagen worden, dat opgespoorde ontsnapten gedood worden, dat de gedetineerden door allerlei vernederingen tot gekwordens toe in het nauw worden gedreven, tot verminking van hun eigen ledematen en tot zelfmoord toe. Het kampbestuur is puur willekeur en elk protest absoluut hopeloos. De traditie van de stalinistische kampen bestaat nog steeds. Deze kampen werken op het ogenblik volop: verstikking van de menselijke waardigheid van de gevangene; harde onderdrukking van pogingen tot verzet met verbod van bezoek, pakjes en boeken, arrest en kampgevangenis op verminderd rantsoen." Een russisch-orthodox priester Serge Jeloedkow schrijft ook over degenen die om hun godsgeloof in kampen geïnterneerd worden. Hun aantal neemt voortdurend toe, aldus deze priester.

In deze tijd is echter de wereldopinie van een enorme macht en het is daarom dat ook in ons blad af en toe eens deze verschrikkelijke toestanden uit de onderontwikkelde landen beschreven worden. Zo menen ook wij een klein steentje te kunnen bijdragen aan deze vorming van de wereldopinie die deze uitbuiterij van de armen en de weerlozen veroordeelt.

Op de voorgrond een gedeelte van een van de vele fonteinen van Rome. Op de marmeren plaat staat te lezen dat deze fontein is aangebracht als verfraaiing van Rome door paus Clemens XI in het jaar 1711. Deze paus is bekend geworden door zijn felle strijd tegen de Jansenisten, die een zeer sobere levenshouding predikten. Hij heeft 101 stellingen van hen veroordeeld in zijn Dogmatische Constitutie „Unigenitus". Enkele van die veroordeelde stellingen: St. 80: Allen mogen de Heilige Schrift lezen. St. 81: De zondag moet door de christenen geheiligd worden door de lezing van stichtelijke werken en vooral van de Bijbel. Het is schadelijk wanneer men probeert een christen te weerhouden van de lezing daarvan. - Verbaasd vraag je je af, hoe kon een paus toch het lezen van de Bijbel verbieden? Gelukkig gebeurt dat nu niet meer. En hoe kon hij zulk een vrome zondagsheiliging veroordelen?

De wateren van Rome werden bloedrood

„Vandaag, 30 november, is door de hervormers besloten tot de dood van de Heilige Mis, zoals die gedurende eeuwen gevierd is over heel de aarde. Vanuit Rome, het centrum van de christenheid, rijst een kreet van verontwaardiging en protest op. De wateren van Rome zullen zich rood kleuren, zoals de wateren van Egypte in bloed veranderd werden". Dat stond te lezen op de pamfletten die vanuit een speciaal voor die gelegenheid gehuurd vliegtuig over Rome werden uitgestrooid op hetzelfde moment dat Paulus VI zijn zegen gaf aan de rooms-katholieken die op het St. Pietersplein tesamen waren gekomen om de eerste misviering overeenkomstig de nieuwe ritus mee te maken.

En op een bepaald uur van de morgen vertoonden de twee grote fonteinen op het St. Pietersplein een glans als van bloed, al moeten we eraan toevoegen dat de late winterzon er tevens een gouden gloed in legde. Ook bij enkele andere bekende fonteinen van Rome deden zich dezelfde verschijnselen voor.

Wat was het geval geweest? Enkele honderden fanatieke konservatieve r.-k. jongeren hadden vele potjes met rode inkt in die fonteinen gestopt, om aldus het bloedwonder van Egypte te herhalen.

Ze hadden dat ook gedaan in de wijwaterbakken van vele kerken in Rome. zodat de gelovigen, die op die zondagmorgen bij het verlaten van de kerk zich een kruis sloegen met wijwater, als rode getekenden naar buiten kwamen.

De Osservatore Romano verzwijgt in haar berichtgeving volkomen deze opzienbarende reakties. Dit vatikaanse blad doet alsof het niets afweet van de met rode inkt gekleurde wateren van Rome en van de uitgestrooide protest-pamfletten.

Achter deze protestakties stonden de kardinalen Ottaviani en Bacci, die in een pamflet de nieuwe Misliturgie hadden genoemd: „Een samenkomst van filantropen en een liefdadigheidsbal", „om de meest modernistische protestanten tegemoet te komen"; „ze zal zeer in de smaak vallen bij hen die zich aan de rand van de geloofsafval bevinden.". Aldus La Stampa.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen