MARTIN LUTHER KING

We hebben allen met ontzetting kennis genomen van de moord op ds King, deze rustige strijder tegen de rassendiscriminatie in Noord-Amerika, die langs de weg van de geweldloosheid heeft getracht zijn tegenstanders tot rede te brengen. Ik wil proberen om een paar gedachten te formuleren naar aanleiding van deze zinloze moord.

De mens een verf ij ii: de bruut

In de eerste plaats blijkt hieruit weer het brute bederf van onze menselijke natuur. In DNL van 9 maart 1968 schreef de (moderne) humanist dr. F. Sierksma over de humanist prof. dr. J. Tinbergen: „Zijn helaas verouderd humanisme gaat er nog steeds van uk, dat de mens eigenlijk goed is. De mens is niet goed. Uitzonderingen daargelaten, waartoe ondergetekende zichzelf niet rekent, is de mens een min of meer verfijnde bruut, voor wie de begrippen verantwoordelijkheidsgevoel, medelijden en medeleven misschien met solidariteit vertaald kunnen worden, als hem hardhandig aan het verstand wordt gebracht, dat zijn eigenbelang ermee gediend is".

Sierksma bekijkt deze harde feiten vanuit biologisch standpunt. Wij laten er het licht van Gods openbaring op vallen en belijden: dit is de zonde van het mensdom. Dit zijn wij, verlorenen, ontredderden. God moet wel vreselijk toornen over dit stuk bederf. Hij moet er een enorme afkeer van hebben. En de enige mogelijke redding voor ons bestaat in pure genade.

DIT WAS MIJN LEVEN

Ik zwijg nochtans verbeten
Al doet het mij verdriet,
Waarom zal niemand weten,
Waarom, dat zeg ik niet.
Want zou ik het al zeggen,
Zou men me wel verstaan?
Zoveel is onbegrepen
In wat ik heb doorstaan.
B. Harbers

Eenden pikken naar el kaar

Niet ver van de Wartburg is een vijver met eenden. Meerdere keren heb ik gezien hoe de kudde zich keerde tegen één van die eenden, die blijkbaar was opgevallen doordat hij gewond was geraakt of anderszins. Ze vlogen dan op dat arme dier af en pikten het maar waar ze konden, maar liefst in de nek. Ik vond dat een verdrietig gezicht. Het was volstrekt zinloos. Het was het kudde-instinkt dat zich tegen dat éne beest uitraasde, enkel en alleen omdat het niet in alles gelijk was aan de rest.

Dit kudde-instinkt ligt, naar ik meen, ten grondslag aan elk soort discriminatie. Het is ook de oorzaak geweest van het anti-semitisme door de eeuwen heen. De massa kon het niet verdragen dat de jood zijn identiteit niet wilde verliezen en zichzelf bleef in trouw aan zijn eigen geweten. Toen begon men naar hem te pikken, wreed, moorddadig; denk aan Auschwitz!

In „De Weg" van maart 1968 wordt met instemming een artikel aange1haald van Gabriël Smit in De Volkskrant, waarin deze r.k. schrijver het r.k. „Michaëllegioen" op één, lijn stelt met allerlei verschijnselen van verontrusting in het protestantisme, zoals de Open Brief van de 24 herv. predikanten, „Waarheid en Eenhieid" en de „Vereniging van Verontruste Gereformeerden". G.S. spreekt dan over „het lastige en irritante verschijnsel van de verontrusten". Daarmee geeft hij, zonder er zich wellicht van bewust te zijn, een van de diepste oorzaken van de weerzin van de meerderheid tegen de verontrusten op verschillend gebied weer.

De verontrusten zijn immers de mensen die niet mee willen met de grote stroom, met de wil van de massa. Het zijn de non-conformisten. Dat is een verschijnsel dat inderdaad lastig en irritant is voor de kudde, een verschijnsel dat prikkelt en dat het pikinstinkt oproept.

De zonde der vaderen

De moord op ds King geeft ons ook enige kijk op wat de erfzonde eigenlijk is. Want deze moord heeft te maken met onze vaderen en dus ook met ons. Ook de Nederlanders hebben meegedaan met de verkoop van negers uk Afrika. Barbaars heeft men jacht gemaakt op dit zwarte werk-vee en ben uit hun verbanden gerukt van familie, stam en land. Ze zijn overgeplaatst naar een anider kontinent en nu zit men in Amerika nóg met de last van dit misdadige verleden.

Zonde baart zonde, dat is helaas een verschrikkelijke wet. Ook deze moord op ds King heeft weer zonde voortgebracht. Golven van terreur zijn over Amerika gegaan. Verschillende mensen zijn gedood en voor miljoenen is er schade aangebracht.

Men hoort vaak bezwaren uiten tegen de leer van de erfzonde: Waarom moet ik boeten voor d'e zondfe die iemand, ver weg ,in het verleden, heeft gedaan?

Ik zou daarop willen antwoorden: Ik begrijp dat ook niet ten volle. Maar ergens moet er toch een soort medeschuldigheid zijn, want anders ondergaan wij de gevolgen van de misdaden onzer vaderen volkomen onschuldig. Dat wordt -eien nog groter raadsel. En die medesdhuldighelid bestaat in elk geval daarin, dat ook wij diep in onszelf de zelfzucht van waaruit de vaderen hun misdaden hebben gepleegd, bevestigen. Paulus past in Rom. 3:15 op elk mens de woorden toe: „Hun voeten zijn snel om bloed te vergieten" (Spr. 1:16; Jes. 59:7).

Maar tegenover het geheim van desolidariteit van onze schuld in Adam en in onze voorvaderen, staat ook de solidariteit iin de gerechtigheid, die ons in Christus wordt toegerekend, zo maar van buiten af, zonder enige verdienste van onze kant, puur uit genade, langs de weg van een gelovige aanvaarding alleen. Daarom is Christus onze enige hoop, onze enige troost in leven en sterven.

Lezer, ik kan niet nalaten u die vraag te stellen: Hebt u zich al in geloof aan Jezus Christus overgegeven? Het is de enige manier om te ontkomen aan een donker pessimisme. Buiten Christus is alles somber, troosteloos en doods. Ga met uw schuld, uw gebrokenheid, tot Hem, tot Hem alleen. Hij is de redder van zondaren, Hij aanvaardt tollenaars en hoeren. Hij pikt niet naar hen, zoals de massa dat doet. Hij neemt hen op in Zijn groot erbarmen. Hij verplaatst de zondaars vanuit het rijk van de dood naar Zijn Koninkrijk, van licht, leven en liefde. Zie, Hij maakt alles nieuw!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen