Ontvangt de Heilige Geest

(Joh.20:22)

Heden of toekomst?

Reeds vanaf de oudheid zijn er twee meningen over deze tekst. Sommigen (o.a. Origenes en Cyrillus van Alexandrië) meenden, dat het woordje „ontvangt" op dat moment verwerkelijkt werd. Anderen (o.a. Chrysostomus en Theodorus van Mopsueste) waren van oordeel, dat dit woordje moet slaan op de toekomst, nl. op de pinksterdag.

Persoonlijk meen ik ook, dat Jezus hier over de pinksterdag spreekt en wel om de volgende redenen:

1. Wanneer het waar is wat prof. dr. F. W. Grosheide in zijn „Commentaar" zegt: „De apostelen ontvangen hier de Geest op zeer bijzondere wijze als ambtsdragers", dan moet dit wel een zeer belangrijke gebeurtenis in de heilsgeschiedenis zijn geweest. De apostelen zullen immers door hun getuigenis het fundament van de kerk worden. Maar dan is het vreemd, dat Jezus nooit op dat belangrijke gebeuren gezinspeeld heeft, zoals Hij wel herhaaldelijk gewezen heeft op de uitstorting van de H. Geest op het pinksterfeest.

2. Wij hebben in vorige artikelen gezien, dat het eigene van het apostelschap bestaat in het getuige zijn van leven en opstanding van Christus. Om dit ambt te kunnen vervullen, hebben ze echter de kracht van Gods Geest nodig. Jezus belooft hun ook die „kracht van omhoog", maar ze zullen die pas krijgen op het pinksterfeest (zie Hand. 1:4-5).

3. In heel de Bijbel, ook in het O.T., gaat de uitstorting van de H. Geest steeds met enige uiting van de Geest gepaard. Richters komen ineens tot opvallende daden, wanneer de Geest op hen valt, profeten komen in geestvervoering en profeteren.

Dat is ook in overeenstemming met de voorspelling van Johannes: „Ik doop u met water tot bekering, maar Hij, die na mij komt (...), zal u dopen met de heilige Geest en met vuur" (Matth. 3:11). Vuur werkt iets uit. Het betekent licht en kracht en warmte. En trouwens het symbool, dat Jezus bezigde, nl. de beademing, beeldt immers de levenwekkende kracht uit, die een mens innerlijk omvormt, zoals de Here eenmaal „de levensadem in de neus van de mens blies" (Gen. 2:7).

Van zulk een uiting des Geestes bij de apostelen op die avond lezen we echter niets. Ze blijven a.h.w. rustig op hun stoel zitten, zo geheel anders dan bij de uitstorting van de Geest op het Pinksterfeest.

4. Onbegrijpelijk zouden anders de woorden zijn van Joh. 7:39: „Want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was". Ook Grosheide is van mening, dat dit slaat op het pinksterfeest. Johannes zegt dus op zeer krasse wijze, dat de H. Geest zijn blijvende werking nog niet was begonnen, omdat dit pas zou gebeuren vanaf het pinksterfeest. Als echter de H. Geest zijn blijvende werking reeds zou beginnen op die avond, waarop Jezus aan Zijn apostelen verscheen, dan zou Johannes zich zeker niet zo sterk hebben mogen uitdrukken: „want de Geest was er nog niet".

5. En tenslotte: het zou toch wel erg vreemd zijn, dat Jezus dan niet zou gewacht hebben totdat ook Thomas erbij was. Dit klemt des te meer, omdat we nergens lezen, dat Jezus nog apart aan Thomas als ambtsdrager de Geest heeft geschonken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen