EXODUS VAN PRIESTERS

U hebt het vermoedelijk allen wel in de pers gelezen:

180 uitgetreden Nederlandse priesters.

Het aartsbisdom Utrecht heeft het volgende meegedeeld:

In de laatste tijd wordt nogal eens van bepaalde zijde gesuggereerd, dat zeer veel priesters in Nederland, hetzij seculieren of regulieren, de Kerk verlaten, zich bij een niet-katholiek kerkgenootschap aansluiten of zelfs in een van deze kerkgenootschappen als predikant gaan optreden.

Een voor enkele maanden door het aartsbisdom ingesteld onderzoek heeft uitgewezen, dat er van alle in leven zijnde Nederlandse priesters op dat ogenblik negen waren overgegaan tot een of ander niet-katholiek kerkgenootschap en dat er van deze groep zeven als bedienaar van de godsdienst werkzaam waren, van wie drie in het buitenland.

In totaal waren er op het ogenblik van het onderzoek 180 uitgetreden Nederlandse priesters. Niet allen zijn in Nederland woonachtig. Het blijkt dus dat een uiterst klein getal naar een of ander niet-katholiek kerkgenootschap overgaat.

Bij bovengenoemde getallen moet men er rekening mee houden dat er - volgens statistische gegevens per 1 januari 1957 - 13 500 Nederlandse priesters waren, n.l. 5 000 seculieren, 4 500 regulieren in Nederland en 4 000 regulieren in het buitenland. Het bovengenoemde getal van 180 uitgetreden priesters bedraagt dus 1.3 procent.

Liever Turks dan Protestant ?

In deze mededeling valt een zekere triomf te beluisteren, dat er maar zo weinig van deze uitgetreden priesters over zijn gegaan naar de reformatie.

Indien dit juist is, wat voor zin heeft het dan, als Rome in onze tijd spreekt over de protestanten als over de afgescheiden broeders en zusters in Jezus Christus?

De redaktie van „In de Rechte St raat" spreekt het echter uitdrukkelijk uit, dat wij liever zien dat een dominee overgaat naar Rome dan dat hij aan het totale ongeloof vervalt.

Zware verantwoordelijkheid van de reformatie.

Deze cijfers houden echter een ernstige aanklacht in tegenover de reformatorische christenen van Nederland. Deze 171 priesters, die het christelijke geloof volkomen overboord hebben gegooid, mogen ons verwijten: Wat hebt u gedaan om ons het zuivere Evangelie van Jezus Christus te brengen?

Slechts negen van de 180 vonden Jezus als hun enige en volkomen Zaligmaker.

DERHALVE:

Sinds een half jaar sturen wij om de drie maanden een samenvatting van de voornaamste artikelen van ons blad naar alle priesters in Nederland en Vlaams-sprekend België. Lezers, zijn wij niet verplicht om hiermee door te gaan? Maar we kunnen dat slechts, indien u ons daartoe in staat stelt. I)at kunt u door uw giften, maar vooral ook door het werven van nieuwe abonnees. Daardoor wordt onze lezerskring groter en zullen zeker ook de kerken steeds meer achter ons werk gaan slaan.

NOODKRETEN VAN PRIESTERS.

Wij ontvingen een brief van br. Domenico Salvato, - u weet wel: de Italiaanse ex-priester, die professor in de exegese was aan een pauselijk seminarie in Italië. „In X. ontmoette ik een Franse priester, die mij zei, dat hij de rooms-katholieke kerk wilde verlaten. Hij is overtuigd dat de rooms-katholieke kerk niet het Evangelie predikt.

Ik sprak ongeveer drie uur met hem. Hij is ongeveer vijftig jaar. Ik wist niet welke raad ik hem moest geven. Ik zag alleen duidelijk dat hij geholpen moet worden.

Hij vertelde mij, dat hij reeds vroeger een keer zijn kerk verlaten had. Echter zonder de vrede met God gevonden te hebben. Uit innerlijke onrust en uit honger zag hij zich genoodzaakt om naar zijn kerk terug te gaan. Maar nog steeds heeft hij geen rust en het is hem volkomen duidelijk geworden, dat zijn plaats toch buiten de rooms-katholieke kerk is.

Gaarne zou ik van u vernemen, welke raad ik hem geven moet. Ik heb hem reeds beloofd allerlei boeken te sturen...."

Natuurlijk helpen!

In opdracht van het bestuur van „In de Rechte Straat" heb ik aan br. Salvato mogen schrijven:

„Zeg aan deze priester, dat hij beter onmiddellijk kan uittreden. Hij kan dan de eerste dagen bij mij aan huis komen. Daarna kan hij verblijven aan de Bijbelschool van Brussel tot aan de volgende vergadering. Het bestuur zal dan verder met hem overleggen, wat hij het beste kan doen voor zijn toekomst".

Wij het geloof, zij de werken ?

Br. Salvato schreef mij ook nog over een andere Italiaanse priester, die reeds vijf jaar geleden is uitgetreden. Ook hij is reeds op jaren. Hij studeert thans aan de faculteit van X. in Zwitserland. Hij moet echter zelf de kosten van zijn studies verdienen. Hij doet dat door als tuinier dienst te doen. Maar hij schrijft dat deze situatie wel zwaar voor hem is.

Inderdaad, dat zal ieder van ons moeten toegeven. Niet dat de arbeid als tuinier op zichzelf minderwaardig zou zijn. Helemaal niet. Maar als je tot je veertigste jaar alleen maar letters gegeten en de pen gehanteerd hebt, dan is dit wel een geweldige omschakeling. Bovendi en als je dan lichamelijk vermoeid bent, heb je dan nog wel veel fut om 's avonds te studeren?

Ik ben overtuigd, dat Rome ex-dominees wel anders zou tegemoet treden. Er is geen sprake van dat de gewezen predikanten, Van der Linde en Visser, de schop zouden ter hand moeten nemen om 's avonds aan de theologische faculteit van Nij megen te kunnen studeren.

Ik vermoed ook, dat deze spittende Italiaanse ex-priester het slachtoffer is van gebrek aan organisatie in Zwitserland. Anders zou men zeker wel beter werk voor hem gevonden hebben en toch ook wel voor een gedeelte hebben bijgedragen in de studiekosten. Ik meen ook, dat de ex-priesterhulp nog in geen enkel Europees land zo funktioneert als in Nederland.

Indien de protestanten zich echter inderdaad niets van zulk een tobbende expriester zouden aantrekken, dan zouden de rooms-katholieken ons met recht kunnen verwijten: Jullie beweren het beste geloof te hebben, maar wij hebben in elk geval betere werken dan jullie.

Dan zou het oordeel van Jacobus over ons opgaan:

„Wat baat het, mijn broeders, of iemand al beweert geloof te hebben, als hij geen werken heeft? Kan dat geloof hem behouden? Stel dat een broeder of zuster gebrek heeft aan kleding en aan dagelijks voedsel, en iemand uwer zegt tot hen: Gaat heen in vrede, houdt u warm (In dat geval van die Italiaanse priester: Spit je maar lekker warm. H.J.H.) en eet goed, zonder hem echter van het nodige voor het lichaam te voorzien, wat baat dit? (Jac. 2:14-16).

Nog anderen vragen uw hulp.

Deze Italiaanse ex-priester had ook aan br. Salvato geschreven, dat hij nog steeds brieven kreeg van andere priesters, die ook met moeilijkheden zitten. Het wordt inderdaad wel veel als wij hier in Nederland al die priesters willen helpen bij en na hun uittreden. Maar het is toch ook wel hard om tegen hen te zeggen: Neen, onze kas laat het niet toe.

Intussen hebben ook ds. Gravendeel en ik een kloosterling en een priester bezocht en de datum voor hun uittreden vastgesteld. Mogen wij deze en dergelijke mensen nog eens dringend in uw gebeden aanbevelen. Het is voor hen 'n zeer zware strijd. Deze priester zei ons: Het is een spanning om onder te bezwijken. Soms dansen de letters voor mijn ogen. Dan weet ik niet eens meer of wat ik zo juist heb gelezen, Engels, Frans of Nederlands was. Alles schijnt dan om me heen te wankelen.

Maar zuiverder dan iemand anders kunnen zij daarna dan ook het lied zingen, dat Mozes aanhief na de exodus uit Egypte, na de doortocht door de Schelfzee:

„De Here is mijn kracht en mijn psalm,

Hij is mij tot heil geweest.

Hij is mijn God, Hem verheerlijk ik, de God mijns vaders, Hem prijs ik" (Ex. 15:2).

HET GEBED is steeds het geheim geweest van elke beweging, die grote kracht heeft ontplooid in Gods Koninkrijk tot eer van Zijn naam en tot redding van zielen. Daarom vragen wij dringend de steun van uw gebed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen