Door Christus is God in mij

Als je de leerstellige verontreinigingen (bij de roomskatholieke vromen van vóór de Reformatie) wegvijlt, houd je goud over." Met deze stelling van dr. W.J. op 't Hof in het vorige nummer van dit IRS-magazine ben ik het van harte eens.

Dat neemt niet weg dat wij nog altijd heel dankbaar zijn voor Gods barmhartige ingrijpen in de zestiende eeuw, toen de kern van het Evangelie opnieuw in het volle licht kwam te staan. Het fundament van Gods genadige liefde werd weer blootgelegd: God is mét ons door Christus. Door Christus alleen en door niets of niemand anders!

Daardoor kregen de gelovigen weer vaste grond onder de voeten. Daardoor wisten ze weer dat ze stonden op de Rots der eeuwen. Daardoor was alle roem in mensen uitgesloten en konden ze zich in alle ootmoed en vol vreugde buigen voor Hem Die alle heerlijkheid toekomt.

Daardoor waren ze niet langer meer afhankelijk van mensen, de priesters die beweerden dat zij via de sacramenten beschikten over de genade. Daardoor konden ze altijd weer drinken uit het Woord van God zelf, de bron van het water des levens, en hoefden niet langer het vertroebelde water van menselijke dogma's tot zich te nemen.

Maar… er is veel méér! Gods genade beperkt zich niet tot de vergeving van de zonde en de verzoening met God. Hij biedt ons niet slechts in Christus een schone lei aan waarop al onze schulden zijn weggewist. Hij schrijft Zelf die lei vol met de heerlijkste beloften. Hij verzekert ons: Ik ben door Christus niet slechts mét u, maar ook ín u. Dat leert de Bijbel op vele plaatsen. En die rijke, vertroostende waarheid is in het protestantisme een beetje onder het stof komen te liggen. Dat is te begrijpen, omdat de Reformatie begonnen is met de vraag van Luther: Hoe vind ik een genadig GodS Het antwoord daarop vroeg alle aandacht.

De rooms-katholieke vromen beleefden veel sterker het God in ons door Christus. Daarom kunnen protestanten van hen leren. En als ik dat zeg, zetten sommige hedendaagse protestanten de stekels op. Ze verwerpen ten enen male dat wij iets van roomskatholieken zouden kunnen leren. Mijn vragen zijn dan: Is dat geen zondige zelfvoldaanheids Heeft Christus de Zijnen dan totaal verlaten in de Middeleeuwen, toen er nog geen protestantisme was?

Ja, dat is inderdaad een van de aspecten van de blijde Boodschap: God is in ons door Christus. Jezus zei het Zelf: "Die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht" (Joh. 15:5). En Hij is niet slechts waarachtig Mens, maar ook waarachtig God. Als Hij in ons is als Mens, is Hij ook in ons als God. Zijn godheid doorstraalt dan ons ganse wezen. Zo alleen kunnen we ook verstaan dat Petrus schrijft: "… opdat gij daardoor de goddelijke natuur deelachtig zoudt worden" (2 Petr. 1:4).

Ook de apostel Johannes is vol van die gedachte. In zijn eerste brief schrijft hij herhaaldelijk dat God door Christus niet slechts in ons woont, maar dat wij daardoor zelfs in God zijn en blijven (bijvoorbeeld 1 Joh. 4:15).

De vraag is dan: Hoe is God in onsS Antwoord: Door het geloof alleen, dus niet door een soort versmelting. Dat zegt Paulus onomwonden: "… opdat Christus door het geloof in uw harten wone." Beseft u daardoor misschien iets meer de heerlijkheid van het Sola FideS Door het geloof alleen mogen wij van de grootste rijkdommen genieten, als van een onverdiend geschenk! Dat geloof is op geen enkele wijze een prestatie van ons. Het is het eenvoudige kinderlijke vertrouwen dat God door Zijn Geest in ons werkt. Het vertrouwen dat God de beloften vervult die Hij in Zijn Woord geeft aan een ieder die in Zijn Zoon gelooft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen