Klein blijven

Theresia van Lisieux schreef: “Soms, als ik zekere verhandelingen lees, waarin de volmaaktheid getoond wordt door duizend belemmeringen heen, wordt mijn arm geestje spoedig vermoeid. Ik sluit het boek dat mij het hoofd breekt en het hart verdort, en ik neem de Heilige Schrift. Dan blijkt alles mij vol licht. Een enkel woord ontdekt aan mijn ziel eindeloze horizonnen, de volmaaktheid schijnt mij gemakkelijk; ik zie dat het voldoende is zijn ‘niet’ te erkennen en zich als een kind te werpen in de armen van een goede God.”

Vanaf 1892 werd de Heilige Schrift, vooral het Evangelie, haar enig geliefkoosd boek. Merkwaardig is dat zij het Evangelie voor het eerst ziet oplichten uit Spr. 9:4 in de Vulgaatvertaling: Si quis est parvulus, veniat ad me, “Als iemand heel klein is, hij kome tot mij.” Later werd dat licht nog glanzender door Jesaja. 66:13. Ze juichte daarover: “O, nooit zijn liefdevoller, melodieuzer woorden mijn ziel komen verheugen. De lift die mij naar de hemel moet heffen, zijn Uw armen, o Jezus! Daarvoor hoef ik niet groot te worden. Integendeel, ik moet klein blijven; moge ik steeds kleiner worden. O mijn God, ik wil uw barmhartigheid lofzingen.”

GENADELOON

Wij, christenen van Rome en Reformatie, belijden ook nog gezamenlijk: wij hebben geen recht op loon. Ook als we stipt Gods wet zouden hebben volbracht en geen enkel gebod zouden hebben overtreden, ook dan zouden we moeten zeggen: “Wij hebben slechts gedaan wat wij moesten doen.”

De enige grond waarom wij een genade-recht op loon kunnen laten gelden, is Gods belofte. En belofte maakt schuld. God heeft Zichzelf verplicht om ons loon uit te keren, wanneer wij Zijn geboden volbrengen. Hij heeft Zichzelf via Zijn belofte tot een schuldenaar van ons gemaakt. Maar… niemand van ons volbrengt die geboden volmaakt. We moeten het Jakobus nazeggen dat wij in vele dingen struikelen. Zonder een nieuwe uiting van Gods barmhartige liefde zouden we dus toch nog voor eeuwig verloren gaan.

Maar opnieuw komt de Here ons tegemoet. Hij biedt ons de volmaakte vervulling van de wet aan, die Christus als mens voor ons heeft volbracht. Wanneer wij ons vertrouwen stellen in Christus, ontvangen wij de vergeving der zonden en wordt ons Zijn gerechtigheid toegerekend. Paulus gebruikt het woord ‘toegerekend’, een term uit de rechtswereld, om ons toch maar duidelijk te maken dat ons heil niet afhangt van persoonlijke prestaties of gevoelservaringen. Dat heil ligt buiten ons vast, in Jezus Christus.

Bron: H.J. Hegger. Eén in de levende Christus. Uitgeverij Kok

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen