Jezus in het donker

Anita van der Maas groeide op in een rooms-katholiek gezin in Schoonhoven. Het was normaal om voor en na het eten te bidden. Samen met haar familie ging ze elke zondag naar de kerk. Die gewoonte ebde in haar tienerjaren langzamerhand weg. Ze ging op zaterdagavond uit, wilde zondagmorgen uitslapen en bezocht dus steeds minder de mis.

Toch bent u uiteindelijk tot geloof gekomen. Hoe is dat gegaan?

“Daar heb ik één antwoord op: door Zijn leiding, uit genade. In mijn kinderjaren had ik al een bepaalde leegte. Ik was toen al op zoek, achteraf gezien. Als ik in de kerk zat, was ik geobsedeerd door de crucifix (een beeldje van een kruis met Jezus, red.). In de Rooms-Katholieke Kerk is die onderbelicht. Ik heb de crucifix vaak achter in een kerk zien hangen, in het donker. Voorin stond een groot Mariabeeld in het licht, met kaarsjes eromheen. Dat liet zien hoe het was: Maria kreeg de meeste aandacht. We baden tot haar als onze voorbidster.

Door mijn jeugd heen had ik steeds een bepaalde onvrede. Ik had ook regelmatig contact met protestanten, onder wie mijn buren in Schoonhoven. Ik weet nog hoe mijn buurvrouw naast haar man psalmen zat te zingen. Dat vond ik toen zo mooi! Ik zei het thuis. Mijn ouders zeiden zoiets als: Zij zijn van een ander geloof. Verder werd er niet over gepraat. Later kwam ik met het protestantse geloof in aanraking bij mijn werk als kraamverzorgster in Zeist. Ik kwam in Zeist terecht door mijn eerdere huwelijk. Op de plekken waar ik voor mijn werk kwam, werd veel protestants gebeden. Dat kwam zoveel dichter bij mijn hart. Er was meer openheid over het geloof. Het vrije gebed kende ik niet. Ook was er meer aandacht voor de Bijbel. Ik wist niet goed wat ik met de Bijbel moest. In de Rooms-Katholieke Kerk speelt het Woord nauwelijks een rol. Je gaat het hele jaar door in vaste gebeden en rituelen, kaarsjes branden etcetera.”

Maar de Bijbel wordt toch ook in de Rooms-Katholieke Kerk gelezen?

“Ja, maar het komt niet in je, er is geen diepere uitleg. Ik zie het echt als leiding dat er steeds protestanten op mijn pad kwamen, eerst in Zeist, en daarna in Doorn. Na mijn scheiding ben ik veertien jaar alleen geweest. Uiteindelijk ging ik in het Roosevelthuis in Doorn werken. Toen ben ik wederom met protestantse mensen in contact geweest en heb ik gevraagd: Hoe zit dat eigenlijk met de Bijbel? Wat geloven jullie precies? Op een gegeven moment heeft één van mijn collega’s gezegd: Anita, waarom ga je niet een keer op internet zoeken? Via een contactsite voor christenen kwam ik in contact met protestanten, waaronder mijn huidige man, Marinus. Hij is mijn bijbelleraar geworden en heeft mij zo de weg gewezen naar Jezus. Eén van de eerste vragen die ik hem stelde, was: Ik bid tot God, maar waarom krijg ik geen antwoord? Hij zei: Bid je wel tot Jezus? Toen kwam als een blikseminslag de ommekeer. Ik leerde dat je bekeerd moet worden en dat dit alleen maar kan door Jezus. Er gebeurde toen van alles: heel veel verzet, ongeloof, honderdduizend vragen, verdriet, verwondering … Ik leerde en geloofde dat alles alleen uit genade is. Ik als allergrootste zondaar moest op de knieën. Hij stierf voor mij!”

Vond u het moeilijk?

“Ja, daarom kwam ik ook in verzet. Menselijk gezien zou je het honderd procent anders doen. Het is heel wat om van honderd procent je best doen te veranderen naar honderd procent je vertrouwen stellen op Jezus. Over die ommekeer wordt wel eens iets te gemakkelijk gedacht. Ten diepste betekent het dat de Heere het alleen kan.”

Wat vond u lastig?

“Ik vond het het moeilijkste om gewaar te worden wie ik zelf ben, een zondaar. Ik hoor vaak mensen zeggen: veel protestanten proberen toch ook zelf de zaligheid te verdienen? Dat mag waar zijn, maar het protestantisme is totaal anders dan het rooms-katholicisme. Bij het roomse geloof gaat het er van het begin af aan om dat je het juiste padje loopt, dat je de juiste dingen dóet. Je bidt tien Wees-gegroetjes en één keer het Onze Vader en je zonden zijn vergeven. Het is een echt ‘doe-geloof ’. Je moet het zélf doen. Mensen kunnen wel zeggen: Maar kijk toch eens, er hangt toch een kruis in de kerk? Een rooms-katholiek zegt echter: Het gaat om Jezus, maar je moet zelf óók wat doen. Dat zit heel erg in je, dat je het zelf moet doen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen