Leven of dood

Hij illustreert zijn waarschuwing met het voorbeeld van twee wijsgeren, die aan een rijk gedekte tafel uitvoerig discussiëren over voedsel – en uiteindelijk met een lege maag van tafel gaan. Vlak bij hen zit een eenvoudige landarbeider, die al dat gepraat maar onbegrijpelijk vindt en met vreugde zijn mes en vork hanteert om zijn bord eten naar binnen te werken. Met een gevulde maag vervolgt hij zijn weg met blijdschap. Spurgeon zegt dan: “Duizenden zijn thans verheugd in de Heere doordat zij het Evangelie aannemen gelijk kleine kinderen, terwijl anderen, die altijd mogelijke moeilijkheden zien of uitdenken, zo ver als het maar kan verwijderd zijn van enige vertroostende hoop op de zaligheid.” Laat het schrijven en spreken over de rechtvaardige die uit het geloof leeft, daarom mogen leiden tot léven uit het geloof.

Brand

De Bijbel gebruikt vele beelden om duidelijk te maken wat geloven inhoudt. Geloven is: het eten van het Brood des levens. Het drinken van het levende water. Het vluchten tot de vrijstad. Geloven is het schuilen achter het bloed van het Lam. Geloven is: zien op Jezus Christus, zoals de dodelijk gebeten Israëlieten zagen op de koperen slang. Het is opvallend dat veel van deze Bijbelse beelden overduidelijk maken dat geloven een kwestie is van leven of dood. Zonder geloof in Christus rest niets dan de eeuwige dood. Door het geloof in Hem is er eeuwig leven. We kunnen de neiging hebben om de scherpte hiervan te bagatelliseren. Leven zonder Christus is echter als het verblijven in een brandend huis. Als ik met schrik opspring en merk dat mijn huis in brand staat, ga ik niet op de rand van mijn bed zitten en bij mezelf zeggen: “Ik hoop dat ik werkelijk wakker ben geworden. Inderdaad, ik ben blij dat ik niet ben blijven doorslapen.” Nee, wie wakker wordt in een brandend huis haast zich naar een deur of een raam om zo snel mogelijk buiten te komen. Want blijven in de vlammen betekent de dood! Zo zijn we zonder Christus in levensgevaar.

Rechtsgeding

De Romeinenbrief tekent heel duidelijk dat levensgevaar. Met zwarte kleuren beschrijft de apostel Paulus in de eerste hoofdstukken de toestand van ieder mens zonder Christus. Daarbij maakt het niet uit of je Jood of heiden bent. We staan bij de Heere in de schuld. De Romeinenbrief neemt ons mee in een rechtsgeding, waarbij de mens de aangeklaagde partij is. Dan is er maar één oordeel mogelijk: er is niemand rechtvaardig, ook niet één. Het Evangelie aan de Romeinen spreekt echter over een wonderlijke vrijspraak: gerechtvaardigd uit genade, door de verlossing die in Christus Jezus is (Rom. 3:24).

Refrein

De Joodse en de heidense christenen in Rome moesten leren genoeg te hebben aan Christus. Hun wetsbetrachting, hun Joodse afkomst, het bracht hen niet dichter bij God. Alleen Christus’ gerechtigheid redt van de dood. Hét instrument waarmee we Christus worden ingelijfd en Zijn weldaden aannemen is: het geloof. Dat is het refrein dat in de Romeinenbrief steeds terugkeert. . De rechtvaardige zal door het geloof leven. Dat was de ontdekking van Maarten Luther, hij noemde het later de poort tot het paradijs. In het Evangelie wordt Christus aan ons aangeboden. Hij nodigt vriendelijk en welmenend om tot Hem te komen en te schuilen achter Zijn gerechtigheid. De Heere betoont in Zijn Woord dat het Hem aangenaam is dat degenen die geroepen worden werkelijk tot Hem komen. Hij geeft het enige Middel tot behoud: Zijn Zoon, Jezus Christus. Voor Naäman was het middel tot genezing in eerste instantie té eenvoudig. Zo zullen wij toch niet reageren?

“De rechtvaardige zal uit het geloof leven,”
evenals:

Abraham

Habakuk

De Romeinen

De Galaten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen