Echte vrijheid

Het is niet gemakkelijk om te spreken over het geloof in Christus te midden van een beschaving waarin de stelling "Ieder heeft zijn eigen waarheid" basisregel is.

Uit die stelling komt namelijk niet alleen de vrijheid voort om zelf te bepalen wat je gelooft, maar ook vrijheid van handelen. In zo'n situatie roepen het spreken over geloven in God en de verplichtingen die dat meebrengt weerstand op.

Al langere tijd probeer ik een meisje te betrekken bij catecheselessen voor jonge kinderen. De gezinssituatie van dit meisje is niet eenvoudig: haar ouders zijn gescheiden en de zorg voor het kind is toegewezen aan haar moeder (gelukkig maar!). Het meisje mag slechts zo nu en dan haar vader ontmoeten. Haar vader is iemand die –zacht uitgedrukt– zijn leventje probeert te leven zonder ook maar enige verantwoordelijkheid te dragen.

De moeder van het kind (uit een ge mengd protestants/rooms-katholiek gezin) was erg blij met de uitnodiging voor de catechese. Ze zei ronduit: "Mijn kind krijgt nu de kans te ontvangen wat ik nooit gehad heb. Het gemis daarvan voel ik nog elke dag." Het hernieuwde contact met de kerk was voor deze vrouw van zeer wezenlijk belang.

De reactie van de vader was ook heel duidelijk: "Ik ben atheïst en daarom geef ik er geen toestemming voor dat mijn kind onder invloed van welke religie dan ook komt."

Na langdurig en ook pijnlijk overleg viel uiteindelijk de beslissing dat het meisje voorlopig deel mag nemen aan de catechisatie.

Waarom schrijf ik dité Omdat deze situatie laat zien hoe er achter deze "vrijheid om zelf te bepalen wat je gelooft" en achter "atheïsme" vaak een vlucht verborgen zit. Een vlucht om zichzelf niet in de ogen te hoeven kijken en verantwoording te dragen voor het eigen leven.

Het is vaak pijnlijk om ons eigen leven eerlijk te beschouwen en geconfronteerd te worden met de vaak niet zo mooi gekleurde waarheid.

De moeder van het kind had de moed om de confrontatie met zichzelf aan te gaan. De vrucht daarvan is al te zien: ze is meer open en er komt rust in haar leven. Datzelfde gunt ze haar kind ook.

De vader, die zijn atheïsme zo luid verkondigt, wil heel consequent zijn leven niet veranderen, ondanks de noodzaak daartoe. In zijn situatie is Jezus Christus Die tot bekering oproept alleen maar een storende factor in zijn "comfortabele" leven zonder verplichtingen, voortkomend uit de opvatting dat ieder zijn eigen waarheid heeft.

Hoe groot is de angst om zichzelf aan de Heere over te geven. De waarheid is dat wanneer Jezus Christus onze Heere wordt er geen sprake meer is van een vrijheid om zelf te bepalen wat je gelooft. De paradox is echter dat deze "onvrijheid in de Heere" een bevrijding betekent die zijns gelijke niet kent. De mens die zichzelf gezien heeft zoals hij werkelijk is: zwak, zondig, is niet langer bang om zijn vrijheid te verliezen. Wie in zichzelf geknecht is, kan niet vrij zijn. Er is geen uitweg uit deze situatie dan alleen door het kwijtraken van de eigen "vrijheid", aan Hem Die alleen vrijheid, vrede en liefde geeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen