HOE IS DAN HET PROTESTANTISME ONTSTAAN?

Er was in de loop der eeuwen van alles bijgemaakt. Bij het oorspronkelijke christendom, zoals het door Jezus en de apostel en was gepredikt. De geestelijkheid had zich steeds meer macht aangematigd.

Dat is echt menselijk. Wij hebben allemaal de neiging om over anderen te heersen. Wij spelen zo graag de baas.

Wij moeten de geestelijkheid daarin niet te hard veroordelen. Als wij in hun omstandi gheden hadden ver keerd, hadden wij waarschijnlijk hetzelfde gedaan. Laten we maar eens naar ons eigen leven kijken. Proberen wij ook niet dikwijls in ons gezin dictatortje te spelen? Kunnen wij wel tegenspraak dulden? Zijn wij soms ook niet een pausje in onze eigen omgeving? Bovendien was de verleiding voor de geestelijkheid erg groot in het begin van de christengeschiedenis. Zij waren meestal de enigen, die konden lezen en schrijven. Daarbuiten was er de grote, domme massa. Lag het dan niet voor de hand, dat de geestelijken de massa steeds meer als onmondige kinderen gingen beschouwen, waarover zij de verantwoordelijkheid bezaten en die zij beschermen moesten? Is het dan niet begrijpelijk, dat zij ertoe kwamen om aan de leken het lezen van de Schrift te verbieden? En dat zij hen verplichtten om zich in de biecht helemaal aan hun leiding en rechtsmacht te onderwerpen? Op deze manier hebben de geestelijken, dikwijls goed bedoeld, er van alles bijgemaakt. In het begin waren dat maar kleine afwijkingen van de Heilige Schrift; later werden die afwijkingen steeds groter, totdat men pure fantasie tot dogma ging verklaren.

Toen kwamen de grote hervormers. Zij hebben de mensen toegeroepen: "Wij moeten terug naar het oorspronkelijke christendom. En alles wat er in de loop der eeuwen is bijgemaakt, moet er af." Zij protesteerden plechtig tegen alle fantasie, tegen alle willekeurige machtsaanmatiging van de geestelijkheid. In deze zin kunnen zij dus "protestanten" genoemd worden.

Helaas - en ook dat is te begrijpen lieten de geestelijken niet graag hun voorrechten schieten. Zodoende kwam het jammerlijk genoeg tot een scheuring in de christenheid.

De onmiddellijke aanleding tot de grote hervorming in de zestiende eeuw, was het misbruik van de aflaat. Het pauselijk hof was steeds weel deri ger gaan leven. De r.-k. geschiedschrij vers geven tegenwoordig vol mondig toe, dat Rome destijds in een diep zedelijk verval was geraakt. De pausen hadden de Sint Pieter laten bouwen. Een prachtig monument , dat echter schatten gelds kostte. Zoals ook nu de basiliek van Koekel berg in Brussel miljoenen francs verslindt.

Om aan geld te geraken, liet Leo X een bi j zondere aflaat predi ken. Men kon afl aatbri even kopen, waardoor men de kwij tschelding van alle straffen in het vagevuur deelachtig werd.

Daar werd vreselijk misbruik van gemaakt, ook tegen de leer van de kerk in. Luther, een Augustijner monnik, begon de vreselijke gevol gen te merken in de biechtstoel. De mensen vertrouwden op die aflaat en hadden zo goed als geen berouw meer over hun zonden. Als hij vermoeid uit de biechtstoel kwam, kon hij daar uren over lopen te prakkizeren. Langzamerhand kwam hij tot de overtuiging, dat de leer van de aflaat pure fantasie was. Er was niets van te vinden in de Bijbel. En op zekere dag schreef hij zijn bevindingen neer in korte zinnen en spijkerde dat papier tegen de deur van de slotkapel van Wittenberg. Dit was op 31 oktober 1517. Dit werd het begin van de grote Hervorming. Toen ontstond het protestantisme. Terwijl de wereld kraakt en steunt In al haar voegen… terwijl de miljoenen hongeren… terwijl de duizenden sterven in oorlogsnood… terwijl de kinderen zuchten onder de druk van de grote-mensen- wereld… terwijl mensen zuchten onder de druk van systemen… terwijl miljoenen leven in honger en nood… terwijl terwijl… Gaat u maar door. De nood op deze aarde is zo onvoorstelbaar groot! En zij is er door de zonde. Dat is de oorzaak van het lijden. Paulus heeft het goed gezien in zijn brief aan de Romeinen. In vers 23 zegt hij: "De bezoldiging der zonde is de dood." Laten we elkaar toch geen verkeerd beeld voor ogen schilderen. Het lijden, het verdriet, de nood en de dood, ze zijn er door de zonde. De zonde van Adam en de zonde van ons. Het verbaasde me dat iemand op zo een vreemde wijze over het lijden kan schrijven, zoals in bijgaand artikel is weergegeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen