EN GIJ ZULT WATER SCHEPPEN MET VREUGDE…

Zo getuigen Erik en Lucrèce Taghon uit België (Merelbeke-Munte)

Lucrèce:

Voordat ik christen werd, leefde ik zonder God. Ik had wel een Godsbewustzijn, d.i. ik geloofde dat er wel ergens 'iets' of 'iemand' was, maar ik dacht er eigenlijk niet over na.

Ik werd in een r.-k. gezin geboren en onderging dus alle vrome tradities en gewoonten, die ook mijn ouders hadden doorgekregen van hun ouders en voorouders. Van in mijn prille kinderjaren had ik eigenlijk al een afkeer van al dat 'moeten'. Ik werd volwassen, huwde en genoot van het leven, samen met mijn man. Ik streefde ernaar om alles (huishouden, job, enz.) zo goed mogelijk te doen, en mijn grootste doel was: een harmonieus en gelukkig huwelijk!

Totdat we beiden in een soort 'kramp' geraakten. We wilden niet leven zoals iedereen; we wilden van ons leven iets maken… niet traditioneel. We wilden niet in een 'gareel' lopen en we kapten uiteindelijk met alle tradities en dus ook met de 'kerk'.

Dit alles ging niet zonder moeite en strijd en we vielen uiteindelijk uit de boot… van de wereld. Gelukkig! Althans later hebben we dit zo mogen ervaren. Want de breuk met de wereld en met de 'wijsheid' van de wereld werd uiteindelijk de plaats waar we God mochten ontmoeten. Maar de onwil om de loop van deze wereld achterna te hollen, bracht ons in een steeds groter isolement met stress en spanningen als gevolg. Dit kwam ons huwelijk zeker niet ten goede. Doch, ik vocht verder!

Jezus Christus, de gans Andere.

Op zekere dag kreeg ik een Bijbel kado. Ik begon er met enige nieuwsgierigheid in te lezen, maar legde hem al gauw opzij. Ik begreep er immers niets van. Tot ik een begeleidend boekje bij het Markus-Evangelie kreeg. Stapje voor stapje begon ik meer van het Evangelie te begrijpen. De Persoon van de Heere Jezus, Zijn leer en Zijn gezindheid. Zijn bewogenheid en Zijn liefde, Zijn ontfermende houding tegenover de mensen troffen me heel diep! Ik kwam tot de konklusie dat Jezus Christus zo geheel anders was dan wij, mensen. Zijn gehele optreden was revolutionair. Zijn leer was dynamiet! Hij sprak en leerde tegen alle vrome gewoonten en tradities in! Dit geheel-anders-zijn van de Heere Jezus sprak me zo bijzonder aan. Wellicht omdat ik in die periode de sterke neiging had om ook anders te willen zijn dan anderen. Ik wist van mezelf dat ik eigenlijk ook revolutionair was, nl. een dwarsligger, een stukje dissident, d.i. iemand met afwijkende meningen van de meerderheid.

Gaandeweg werd Jezus voor mij een Levend Iemand. Ik wilde Hem volgen in deze weg, nl. tegen de stroom van de wereld en de geest der wereld in. Ik begon steeds meer in de Bijbel te lezen en steeds meer van de Bijbel te begrijpen! O wat een wonder toch: God sprak me zeer persoonlijk aan in de woorden die ik las! Eindelijk mocht ik instrukties ontvangen voor mijn leven, een vaste norm voor geloof ;n leven. Een Woord met gezag, nl. Gods gezag! Geen woorden meer van mensen, die zo onbetrouwbaar zijn. Maar nu mocht ik Gods stem beluisteren in Zijn Evangelie. Zijn Evangelie, waarover ik - ondanks mijn r.-k. achtergrond - nooit enige zinnige uitleg had gehoord. Ik had altijd alles 'geslikt', zoals mijn ouders en grootouders. Geloven was een levenspatroon, een cultuur. Dat begon in de wieg en vervolgde zijn weg tot in het graf, met alle rituelen daartussen en daarrond.

Nooit werd me bv. geleerd dat de wonderen van Jezus Christus een bijzondere betekenis hadden, nl. dat daardoor aan de mens de grootheid van Gods genade werd geopenbaard. Integendeel, er werd afbreuk gedaan aan de echtheid van de wonderen. Ze werden zelfs in twijfel getrokken! Er werd mij geleerd vooral niet teveel daarover na te denken, laat staan om ze letterlijk te gaan nemen! Wel werd er aan de zgn. 'wonderen' die Maria zou gedaan hebben veel aandacht en uitleg besteed… want, die zijn immers veel recenter en er zijn zelfs 'getuigen'!

Ook in onze streek is er de gekende Lourdesgrot van Oostakker, met alles erop en eraan… ook ik ging er op bedevaart, te voet 35 km. ver. Totdat het mij duidelijk werd, dat daarover in de Bijbel helemaal niets geschreven staat. Immers, zo dacht ik, als die mariale cultus zo belangrijk zou zijn voor ons geloofsleven, dan had de Heere God dit toch zeker in Zijn Woord verduidelijkt!

Jezus Christus, mijn Borg en Zaligmaker.

Vanuit Gods Woord mocht ik steeds meer kennis ontvangen van Jezus Christus. Ik mocht zien dat Hij voor mij persoonlijk op het Kruis is gegaan en plaatsvervangend heeft geleden en is gestorven, tot verzoening voor mijn zonden! De geschiedenis van 2000 jaar geleden werd levend voor mij. Dit werd het kritieke moment in mijn leven. Ik ontdekte wie ik was en werd overtuigd van zonde. Ik moest erkennen dat er niets in mij en aan mij goed was voor God. Totaal krachteloos en hulpeloos in mezelf. Meer zelfs, geestelijk dood…

Maar… ik mocht Jezus Christus ontmoeten als mijn volkomen Zaligmaker, als mijn enige Borg! Hij veranderde totaal mijn leven!

Met alle dwaalleer kapte ik radikaal en definitief: heiligenbeelden en aanverwanten werden in stukken gegooid (zelfs kostbare!), alle mogelijke religieuze (verkeerde) lektuur werd verbrand, kortom, ik hield grote kuis, niet alleen in theorie, maar zeer grondig in de praktijk.

Eindelijk mocht ik de ware zin van mijn leven ontdekken.

Iedere dag opnieuw mag ik zien naar Gods bedoelingen met mijn leven. Ik weet dat het goed is wanneer Hij mijn leven leidt.

En zeer zeker, het is niet gemakkelijk om te leven zoals God het vraagt. Het is een weg van vallen en opstaan… Het is leven uit Genade, d.i. niet omdat ik zo goed mijn best zou hebben gedaan, maar omdat de Heere God, uit louter welbehagen, naar mij heeft omgezien!

Hij heeft mij gezocht! Ik mag Hem kennen als mijn Vader in Jezus Christus. In moeilijke momenten mag ik tot Hem naderen. Hij is er altijd! Hij heeft me nog nooit ontmoedigd, integendeel, Zijn bemoedigingen en Zijn zegeningen zijn niet te tellen. Ik ben een nieuw mens geworden met een nieuw levensdoel nl. Gods doel, Zijn Koninkrijk.

Nooit hoef ik nog iets te verdienen. Nooit hoef ik nog iets alleen te doen. Hij doet het! Hij leidt en helpt mij door Zijn Woord.

De liefde van Jezus Christus dringt mij.

Als jong christen had ik het sterke verlangen dat ook mijn man de Heere Jezus mocht kennen, met de vrede en vreugde en de rust die ook hij zo nodig had. Ik wist nog niet heel goed hoe ik moest bidden, doch in mijn eigen en eenvoudige woorden vroeg ik de Heere dat Hij het leven van mijn man zou veranderen. En dat gebeurde. Al heel vlug zelfs! (zijn verhaal volgt hierna).

De zekerheid van het eeuwige leven (ik moet niet meer afwachten, niet meer tobben over de vraag 'zal ik erbij zijn of niet?') geeft zin en vreugde aan mijn leven, hoe eenvoudig mijn leven ook is.

God gebruikt mij als vrouw en echtgenote, als medezuster voor vele broeders/zusters in Zijn Gemeente, in Zijn dienst.

Ook tegenover de verlorenheid van de wereld, de chaos, de ellende kan ik nu bewogenheid hebben, door de liefde van de Heere Jezus, die mij dringt!

Ik ben blij in Zijn voetstappen te mogen wandelen en Hem te mogen gehoorzamen. Mag ik nog een gedeelte uit Jes. 12 citeren?

"En te dienzelfde dage zult gij zeggen: ik dank U, Heere, dat Gij toornig op mij geweest zijt, maar Uw toorn is afgekeerd, en Gij troost mij. Zie, God is mijn Heil, ik zal vertrouwen en niet vrezen; want de Heere Heere is mijn Sterkte en mijn Psalm, en Hij is mij tot Heil geworden. En gij zult water scheppen met vreugde uit de fonteinen des heils".

Erik:

Mijn ouders hebben hun best gedaan om mij een goede, katholieke opvoeding te geven. Zij hebben mij naar een prima school gestuurd, een college. Evenals thuis kreeg ik er een behoorlijk moraal mee, en ook een Godsbesef. Er was zelfs sprake van een geloof. Al was God eerder Iemand bij Wie ik vooral in de nood terecht kon. Van een echte relatie was er eigenlijk geen sprake.

Na mijn huwelijk ging ik vooral mijn eigen leventje leiden en inrichten. Alles was gericht op welzijn, prestige, uiterlijkheden en slagen in het leven. Voor God was er al gauw geen plaats meer. Ik had een goede baan en financieel ging het niet onaardig. We konden ons wel het een en ander veroorloven. Daarnaast bleef er een zoeken naar 'geluk', maar dat bleek moeilijk te vinden, tenzij kortstondig, maar nooit echt duurzaam noch intens.

Zondige geldingsdrang.

Vermits ik me voortdurend wou bevestigen en wou presteren, en zodoende erg op mezelf gericht was, was ik geen relatie-opbouwer. Integendeel, ik maakte relaties stuk! Ook van mijn huwelijk bleef op den duur nog weinig heel. In veelvuldige reizen, wielertoerisme, enz…. zocht ik naar uitlaatkleppen voor de stress, die me steeds meer te pakken kreeg. Ik geraakte er nochtans niet van bevrijd. Ook toen ik mijn eigen zaak begon wou ik daarin echt uitblinken. Voortdurend was er die prestatiedrang. Let wel: ik was hierin echter geen uitzondering. Dat ik me steeds wou laten gelden, was niet eens opvallend. Het was zo subtiel in mijn mannelijke natuur aanwezig. Thans erken ik het ook nog vaak in mezelf en anderen. Dit betekent niet dat ik het wil goedpraten door het als iets gewoons voor te stellen. Neen! Het was gewoon fout en verkeerd, afbrekend. Het was 'zondig'!

Maar dat besefte ik toen niet eens. Ook niet toen de stress depressieve proporties begon aan te nemen en het leven één grijze, monotone sleur werd, dat me nog weinig of niets te bieden had.

Gods Woord boeide mij.

Zonder dat ik er erg in had, was mijn vrouw christen geworden.

Wel had ik haar al iets horen zeggen over wat ze in de Bijbel gelezen had, maar dat interesseerde me helemaal niet. Van een christen-nichtje had ze ook een begeleidend boekje op het Markus-Evangelie gekregen. Op die manier had mijn vrouw dit Evangelie doorgenomen.

Zij schoof dit boekje èn… de Bijbel ook naar mij toe. Het was de bedoeling om in vijfenveertig dagen het hele Markus-Evangelie door te lezen. Voor mij was dat een hele opgave, want ik slaagde er zelden of nooit in een boek uit te lezen, laat staan het 'Evangelie'.

Aanvankelijk zei die 'lektuur' me helemaal niets. Naarmate ik las, geraakte ik nochtans geboeid. In de eerste plaats was ik zelf daarover verbaasd. Na enige dagen lezen, ging ik op den duur verlangen naar het vervolg van het verhaal. De Persoon van Jezus begon ook echt levend voor mij te worden. Hij begon mij te fascineren. Pas later ging ik ook meer begrijpen over Jezus Christus. Zijn levenswijze was dan ook totaal anders dan de mijne: Hij was altijd op de ander gericht; ik was vooral op mezelf gericht. Hij had ook een heel andere liefde. Ik had voortdurend liefde genomen; Hij gaf liefde!

Jezus heeft ook woorden van eeuwig leven. "Wie in Mij gelooft, heeft het eeuwige leven", staat er geschreven in Johannes 6, vers 47. Ik moest alleen maar in Hem geloven en erkennen dat ik fout zat, dat ik zondig was, en dat ik Jezus Christus nodig had om mij uit een ellendige situatie te bevrijden en om uit een hopeloos verloren situatie te geraken.

Onuitsprekelijke vreugde

Een NIEUW en EEUWIG LEVEN, het werd mij uit genade aangeboden!

Het was als een geschenk uit de hemel! En toch heb ik lange tijd geaarzeld om het in geloof te aanvaarden.

Maar dan gebeurde het toch. Het is pure genade dat ik steeds meer werd aangesproken en werd gegrepen door Gods Woord! Wat ik voorheen aan de kant had gelegd, kon ik nu niet meer missen! Ik mocht weten dat Jezus Christus door het Woord persoonlijk tot mij sprak. En… wat een wonder… ik ging tot Hem spreken, in het gebed. Er ontstond een relatie!

Een relatie op grond van Zijn Verzoeningsoffer op het Kruis, waaraan ik deel mocht hebben door het geloof!

Een nieuwe, voorheen nooit gekende vreugde kwam tegelijkertijd in mijn hart. Een vreugde die veel intenser was dan alle andere vreugden die ik voordien ooit gekend had. Ik mag mij in Christus "verheugen met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde" (1 Petr. 1:8).

Gij zult Mijn discipelen zijn.

Geleidelijk viel de prestatiedrang van me af. Immers Jezus zei: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht". (Mat. 11:28-30).

Sindsdien heb ik van Hem geleerd en Zijn juk op me genomen.

Telkens als er enige storing optreedt en mijn oude natuur terug de kop opsteekt, dan kan ik steeds opnieuw op Jezus' uitnodiging ingaan, wanneer Hij zegt "kom". Dit eenvoudige woordje tref je zo vaak in de Bijbel aan. Ik mag rust vinden in Zijn belofte.

Ruim vijf jaar ben ik nu christen. Mijn leven is nog nooit zo zinvol en zo gevuld geweest. Niet alleen kreeg ik een persoonlijke relatie met de Heere Jezus. Hij gaf mij ook een Hemelse Vader Die voor mij zorgt! Hij schonk mij een nieuwe en een betere en vooral een diepere relatie met mijn vrouw. Bovendien ontving ik in mijn medechristenen, broeders en zusters! Als enig kind had ik die laatste verwantschap nooit ervaren. Van allen kan ik ook houden met de liefde die ik voortdurend zelf mag ontvangen van Jezus Christus. Hij heeft mij in Zijn Gemeente geplaatst, waarin ik mag meewerken in evangelisatie, bijbelstudies en discipelschapsvorming.

Daar ervaar ik hoe Jezus Christus door mij wil werken en met het sap van de Wijnstok, die Hij is, mij voedt als Zijn rank, die in Hem vastgehecht is… voor eeuwig. "Hierin is Mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt; en gij zult Mijn discipelen zijn". (Joh. 15:8).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen