WAT BETEKENT DE HEERE JEZUS VOOR JOU?

Beste Broeder Vanhuysse

Een tijd geleden stelde u mij de vraag: "Wat betekent de Heere Jezus voor jou persoonlijk?". Ik vertel u dat graag, maar ik vrees dat het weer een lang verhaal wordt.

Twee jaar geleden nog vond ik God Iemand Die me in de weg stond, mijn pleziertjes vergalde met al Zijn geboden, en me alleen maar toestond om in Hem te geloven en Hem te dienen. Ik wilde dat absoluut niet erkennen, en schopte averal tegen aan door middel van vloeken en allerlei opstandige gedachten jegens God. Keer op keer daagde ik Hem uit, eigenlijk wachtend op de tijd dat Hij me terug zou pakken, want voor mijn gevoel kon dat niet uitblijven,

Toen overleed mijn beste vriend ten gevolge van een auto-ongeluk. Deze vriend was een bekeerde jongen.

Ik voelde me kapot en dacht: dit is het moment waarop God me terugpakt. Deze iongen was altijd degene die me waarschuwde voor mijn onverschilligheid, en die toch niet preekte; hij was ook de enige bij wie ik me schuldig voelde over mijn fouten en zonden… hij was ook de enige van wie ik commentaar accepteerde. Bij inderen zei ik regelrecht dat ze hun vrome praatjes maar voor zich moesten tiouden, en waar het niet anders kon, daar ontweek ik het zo snel mogelijk door ;en onverschillige houding enz.

Maar ik werd niet gepakt!! Integendeel. Natuurlijk was ik mijn vriend kwijt en ik mis hem nog heel vaak. Maar… bijna gelijk begon het brieven en kaarten te stromen. En van mensen van wie ik het totaal niet verwachtte. En dan soms alleen maar deze hele simpele tekst erop: "Ik bid voor je". En dat terwijl je er altijd tegenaan schopte. En ik VOELDE gewoon dat het me hielp.

Ik ontmoette een meisje, dat zelf ook problemen had, zij het dan op een ander vlak. Zij hielp me enorm door me te laten inzien waar mijn fouten zaten. Zij leerde mij ook geloven. Ik geloof ook echt dat er een God bestaat. Niet zomaar 'een' God, neen, onze God Wiens leer gebaseerd is op liefde en genade alleen van Zijn kant. Maar ik kan me niet de Zijne noemen. Soms vind ik dat heel erg. Andere momenten doet het me niks. En ondanks dat ik geloof in God, heb ik geen zin om naar Zijn kerk te gaan. Lekker tegenstrijdig hè!

Naast die vriendin kreeg ik nog een andere vriend. Wel niet zo een als mijn overleden vriend, maar toch: weer een vriend. En ik wist drommels goed dat dat het laatste was wat ik verdiende, ik die zo gruwelijk onvoorzichtig met mijn eerste, enorm waardevolle vriendschap ben omgegaan.

Daarnaast heb ik nu ook nog een vriendin die van me houden wil, die gelooft op dezelfde manier als ik: zoekende, niet vindende, vaak geen zin ook om gevonden te worden. Alleen maar omdat je het zo geleerd hebt, ben je ermee bezig.

Dat mijn vriendin ook zo is, is aan de ene kant fijn, omdat je nu samen kunt zoeken. Aan een vriendin die het geloof al gevonden had, had ik misschien meer gehad… of we waren uit elkaar gegroeid.

Mijn vriendin en ik zijn van verschillende kerken. Als u de verschillende kerken in Nederland kent, weet u wat voor een verschillen er zijn en waar de knelpunten liggen. De uitverkiezing, het heilig Avondmaal, het aanbod van genade. Is God liefde? Is Hij rechtvaardig? Hoe moet er gepreekt worden tot een onbekeerde? Of moet daar geen onderscheid in gemaakt worden? Kunt u ons misschien eens vertellen hoe u daar tegenaankijkt, hoe u ons aanraadt daar samen mee om te gaan, hoe we dat met de verschillende kerken op moeten lossen? Natuurlijk heb ik al wel eens adviezen gehad, en nu ben ik gewoon nieuwsgierig naar uw advies. Ik ben ook nieuwsgierig naar uw bekeringsgeschiedenis. Misschien is het wel geen goede motivatie, maar zoudt u me toch eens willen schrijven hoe God in uw leven heeft gewerkt?

Beste Henk,

De geschiedenis van uw vriend heeft me sterk aangegrepen. Dat moet u zeer diep hebben geraakt. Toen ik het las dacht ik: "O God, hoe ondoorgrondelijk zijn Uw wegen; ik begrijp niet dat zoiets gebeuren moet., maar ik mag in alle moeite en verdriet geloven dat mijn tijden in Uw hand zijn! Tot Wie zouden wij gaan met onze vragen en met ons verdriet tenzij tot U o God…"

En dan mogen weten dat alles dienen moet tot mijn heil… Ook dit!

Ja, ook dit! Vandaar die stroom van brieven en kaarten, en dan vooral die simpele woorden: 'Ik bid voor je'.

O wat is de Heere God groot, ook in het grootste verdriet. Er kunnen zich situaties voordoen in ons leven waar wij met ons klein verstand en onze kleine kracht onmogelijk over heen kunnen, en, naar de mens gesproken, er het bijltje bij neer zouden leggen.

Maar dan is de Heere er. Hij komt en Hij klopt aan de deur van ons hart en ons leven, en nodigt uit achter Hem te gaan. Leven uit Zijn hand te ontvangen en te vertrouwen. Steeds weer te vertrouwen.

Geloven. Dat is het! Handelen op grond van het Woord.

Zoals Elia voor zijn levensonderhoud afhankelijk was van de ruisende beek en van de raven. Van de morgen tot de avond leven van de vervulling van het Woord van God. Leven van gegeven goed!

Henk, dat is toch wat! Je mag het zo uit de handen van de Heere God ontvangen. Leven, rust en zekerheid. Zoeken hoeft dan niet meer.

De Heere Zelf komt u tegemoet met al Zijn weldaden! Je mag ze aannemen. Je moet ze aannemen! Zo niet, dan kom je om!

Doe maar zoals Elia: het brood en het vlees dat de raven hem brachten in opdracht van God, aannemen. Opstaan en eten. Als een vogel leren afhankelijk te zijn van de verzorging van God.

Leven uit het Woord, leven uit het vlees geworden Woord: Jezus Christus. Dat is iet. Dat is leven. Dat is leven uit genade. Dat is een afhankelijk leven; niet een ijdelijk leven in de zin van: het moet je maar gegeven worden, dus maar afwach:en of je 't krijgt… Neen!!

Afhankelijk leven is leven door het geloof. Dat wil zeggen een werkzaam leven; jat is je uitstrekken naar de Heere en Zijn heil.

Het is ongelooflijk rijk wat de Heere u wil schenken: Christus en al Zijn weldajen. Hij schenkt U Christus en in Hem alles wat je nodig hebt!

O mijn vriend, wanneer ik daar iets van tracht te begrijpen, dan wordt dit begrijpen mij te wonderbaar, want ik kan er niet bij.

Hij schenkt mij de volkomen genoegdoening van Christus, Zijn gerechtigheid en Zijn heiligheid. Hij rekent mij die toe!

Wat Christus gedaan heeft, rekent God u toe, alsof je 't zelf gedaan had (HC i.23). Ongelooflijk! Maar waar en reëel!

God rekent alsof ik Christus zelf ware.

'Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, apdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem" (2 Kor. 5:21). Hoe root… hoe rijk! Hoe onvoorstelbaar hoog is Zijn liefde en Zijn genade! Ook voor i. U mag het u toeëigenen. U moet het u toeëigenen! Zo wil de Heere het. Door iet geloof. Geloof het Henk, nu… U zult zich de Zijne mogen noemen! Voor nu ïn altijd…

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen