DE HERSENSPOELING

„Integendeel", zei hij, jij hebt het niet beheerst. Daardoor ben je hier terecht gekomen. Jij bent hier, omdat je te kort geschoten bent in nederigheid, in zelfdiscipline. Jij was niet bereid tot de daad van onderwerping die de prijs is van gezond verstand. Jij gaf er de voorkeur aan, om ijlhoofdig te zijn, een éénpersoonsminderheid. Alleen de gedisciplineerde geest kan de werkelijkheid zien, Winston. Jij meent, dat de werkelijkheid iets objectiefs is, iets buiten je, dat bestaat krachtens zichzelf. Jij meent ook, dat de werkelijkheid uiteraard vanzelf spreekt. Wanneer jij jezelf het waandenkbeeld bijbrengt dat je iets ziet, dan neem jij aan dat ieder ander hetzelfde ziet als jij. Maar ik zeg je, Winston, dat de werkelijkheid niet buiten je is. De werkelijkheid bestaat in de menselijke geest en nergens anders. Niet in de geest van een enkel individu, dat zich kan vergissen en in elk geval eerlang sterft: alleen in de geest van de Partij, die collectief is en onsterfelijk. Wat de Partij waarheid acht, is waarheid. Het is niet mogelijk, de werkelijkheid anders te zien dan door de ogen van de Partij. Dit is het feit dat jij opnieuw zult moeten leren, Winston. Daarvoor is een daad van zelfvernietiging nodig, een wilsinspanning. Jij moet jezelf vernederen voordat je kunt genezen." Hij wachtte enkele ogenblikken als om zijn woorden gelegenheid te laten om door te werken.

„Herinner jij je," ging hij verder, „dat je in je dagboek schreef: „Vrijheid" is de vrijheid om te zeggen dat twee plus twee vier is?"

„Ja", zei Winston.

O'Brien hield zijn linkerhand omhoog, met de rugkant er van naar Winston, de duim er in verborgen en de vingers opgestoken.

„Hoeveel vingers steek ik op, Winston?"

„Vier".

„En als de Partij zegt, dat het er geen vier zijn maar vijf - hoeveel dan?"

„Vier".

Het woord eindigde met een snik van pijn De naald van de wijzerplaat was omhooggeschoten tot vijf en vijftig. Over zijn hele lichaam was Winston het zweet uitgebroken. De lucht drong met geweld zijn longen binnen en stroomde weer naar buiten in een diep gekreun, dat hij zelfs door zijn tanden opeen te klemmen niet kon doen ophouden. O'Brien sloeg hem gade, de vier vingers nog opgestoken. Hij haalde het handvat terug.

Ditmaal werd de pijn slechts weinig lichter.

„Hoeveel vingers, Winston?"

„Vier".

De naald steeg tot zestig.

„Hoeveel vingers, Winston?"

„Vier! Vier! Wat kan ik anders zeggen? Vier!"

De naald moest weer omhoog zijn gegaan, maar hij keek er niet naar. Het massieve, strenge gelaat en de vier vingers vulden zijn gezichtsveld. De vingers rezen voor zijn ogen omhoog als zuilen, wazig en alsof zij trilden, maar het waren er onmiskenbaar vier.

„Hoeveel vingers, Winston?"

„Vier! Houd op, houd op! Hoe kun je doorgaan? Vier! Vier!"

„Hoeveel vingers, Winston?"

„Vijf! Vijf! Vijf'.

„Nee, Winston, dat heeft geen zin. Je liegt. Je denkt nog dat het er vier zijn. Hoeveel vingers, nou?"

„Vier! Vijfl Vier! Net wat je wilt. Maar houd er mee op, houd op met de pijn!" (Pag. 208-209).

„De Partij stelt geen belang in de openlijke daad: de gedachte is het enige waarop onze zorg is gericht. Wij vernietigen onze vijanden niet enkel, wij veranderen ze. Begrijp je wat ik daarmee bedoel?"

„Allereerst dien jij te begrijpen dat er hier geen martelaarschap bestaat. Jij hebt gelezen over de geloofsvervolgingen in het verleden. In de Middeleeuwen had je de Inquisitie. Dat was een mislukking. Zij begon met de ketterij te willen uitroeien en zij eindigde met haar permanent te maken.

Voor elke ketter, die zij op de brandstapel in vlammen deed opgaan, stonden er duizenden anderen op. Hoe kwam dat? Doordat de Inquisitie haar vijanden in het openbaar ter dood bracht en hen ter dood bracht terwijl zij nog verstokt waren: zij bracht hen juist ter dood omdat zij verstokt bleven. Mensen stierven, omdat zij hun ware geloof niet wilden laten varen. Natuurlijk viel alle glorie ten deel aan het slachtoffer en alle schande aan de Inquisiteur die hem verbrandde. Later, in de twintigste eeuw, kreeg je de totalitairen, zoals zij werden genoemd. Je had de Duitse Nazi's en de Russische Communisten. De Russen vervolgden ketterij nog wreder dan de Inquisitie het had gedaan. En zij verbeelden zich dat zij lessen hadden getrokken uit die vergissingen van het verleden; zij wisten tenminste dat je geen martelaars moet maken. Voordat zij hun slachtoffers onderwierpen aan een openbaar proces, legden zij het er welbewust op toe om hun waardigheid te breken. Zij maakten hen klein door martelingen en eenzaamheid, totdat het verachtelijke, kruiperige stakkers waren, die alles bekenden wat hun in de mond werd gegeven, zichzelf overlaadden met schande, elkaar beschuldigden en zich achter elkaar verscholen en jankten om genade. En toch had slechts een paar jaar later de oude geschiedenis zich weer opnieuw afgespeeld. De doden waren martelaars geworden en hun vernederingen waren vergeten. En nog eens, hoe kwam dat? In de eerste plaats omdat de bekentenissen, die zij hadden afgelegd, kennelijk afgeperst waren en onwaar. Wij maken dat soort van vergissingen niet Alle bekentenissen, die hier worden afgelegd, zijn waar. Wij maken ze waar. En met name geven wij de doden geen kans om tegen ons op te staan. Je moet ophouden met je in te beelden dat een later geslacht jou in het gelijk zal stellen, Winston. Latere geslachten zullen nooit van je horen. Je zult volkomen worden weggeschept uit de stroom der geschiedenis. Wij zullen je in damp doen opgaan en je in de stratosfeer laten vervluchtigen. Niets zal er van je overblijven; geen naam in een adreslijst, geen herinnering in een levend brein. Je zult worden uitgeroeid in het verleden zowel als in de toekomst. Je zult nooit hebben bestaan."

KOMMENTAAR:

Zal dit de verschrikking van het antichristelijke rijk van de eindtijd worden? Deze volkomen ontluistering van de mens, ook van de gelovige, door hersenspoeling foltering bewerking met chemische middelen? Dan kunnen we beter begrijpen wat Christus zei: „En zo die dagen niet verkort werden, geen vlees zou behouden worden; maar om de uitverkorenen zullen die dagen verkort worden" (Matth. 24 : 22).

In Zuid-Afrika verbiedt men een huwelijk tussen blanken en niet-blanken, maar niet het huwelijk zonder meer. Onder elkaar kunnen blanken en niet-blanken trouwen zoals ze willen. Maar de paus verbiedt aan de ongeveer 400.000 priesters van de wereld élk huwelijk. Er zijn ongeveer 80.000 gehuwde priesters (aldus Katholiek Nieuwsblad). Deze paus beweert dat deze priesters, alleen omdat ze zijn wet van het celibaat overtreden, daarom met hun vrouwen voortdurend in een toestand van doodzonden verkeren, slaven zijn van de duivel, door God vervloekt en die, wanneer ze vóór hun dood niet tot ootmoedig neerbuigen voor het gezag van de paus zijn gekomen, voor altijd naar de eeuwige verdoemenis in de hel worden verwezen.

Waarom noemt men dat geen discriminatie? Waarom gaat men straks in Nederland deze harde diktator massaal toejuichen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen