DE BIECHT KATHOLIEK NIEUWSBLAD IN DE BAN?

Eenmaal

Deze boete werd slechts één keer toegestaan. Wie opnieuw zondigde werd van het kerkelijk leven uitgesloten en aan Gods barmhartigheid aanbevolen. De Kerk kon niets meer voor hem doen.

De praktijk was met haar grote strengheid niet vol te houden: de christenen schrokken ervoor terug zich als boeteling te melden, en velen wachtten met de kerkelijke boete tot zij in stervensgevaar kwamen te verkeren.

In de Keltische kerk had de boeteprocedure intussen een eigen ontwikkeling doorgemaakt. Hier werd de zondaar veel barmhartiger onthaald dan in de harde en vernederende gang van zaken in Rome en elders. Hier kan hij de verzoening ontvangen zo vaak als dat nodig is, hij kan zich melden bij een gewone priester, in alle stilte zijn boete volbrengen en zonder publiek ritueel weer opgenomen worden. Waarna hij zijn gewone plaats in het maatschappelijk leven weer inneemt.

Tariefboete

De straffen die de biechtvader hier voor elke zonde oplegde kwamen vast te liggen in boeteboeken. Dit waren lijsten van zonden met de daaraan corresponderende straffen. De boeteling die bij de priester zijn zonden komt belijden, verricht de van hem verlangde straf en komt dan soms nog terug om de verzoening te ontvangen. Deze ,tariefboete', gekoppeld aan de individuele belijdenis, werd met de missioneringstochten van de Keltische en Angelsaksische monniken bekend op het vasteland, waar ze de oude kerkrechtelijke procedure verdrong. Daar klonken overigens hier en daar wel protesten tegen. Zo spreekt het plaatselijke concilie van Toledo in 589 over „een ongehoorde vernieuwing".

Ook de tariefboete ging de krachten van velen te boven: streng vasten, geseling, pelgrimages, lange gebeden. Opnieuw kwam er een geleidelijke verzachting tot stand, met het doorbreken van het inzicht dat het zwaarste boetwerk de vernederende belijdenis aan de priester is. In de 10e eeuw wordt de verzoening of 'absolutie' gegeven direct na de belijdenis, en niet meer, zoals vroeger de gewoonte was, pas na het volbrengen van de opgelegde boete, de 'penitentie'. De oude absolutieformule in gebedsvorm ("moge God u vergeven") wordt vervangen door die van een uitspraak: "Ik ontsla u van uw zonden". Het vierde concilie van Lateranen (1215) geeft het voorschrift dat elke gelovige die tot de jaren van verstand is gekomen, jaarlijks zijn zware zonden aan de priester moet belijden. Het concilie van Trente in de tweede helft van de zestiende eeuw bevestigde de leer van Thomas van Aquino dat de vrijspraak door de Kerk ook werkelijk de bewerking is van de vergiffenis. De nadruk kwam te liggen op de sacramentaliteit van de biecht - in tegenstelling tot de Reformatie - en in de eeuwen daarna richt de aandacht van de theologie zich vooral op de vraag aan welke eisen het berouw van de biechteling moet voldoen. De tekening hiernaast is uit De Bazuin (R.-K.)

ONS KOMMENTAAR:

Niet alleen in de inhoud, maar ook in de kop van het artikel wordt terecht beweerd: „ Persoonlijke zondebelijdenis dateert van de 6e eeuw".

Daarmee is het Katholiek Nieuwsblad in strijd met het Concilie van Trente: „Indien iemand beweert dat de manier om in het geheim alleen aan de priester te biechten, die de Katholieke Kerk vanaf het begin heeft gepraktizeerd, … een menselijke uitvinding is, die zij vervloekt" (Denz. 916).

2. Hoe kan men geloven in een kerk, die beweert dat ze nooit iets aan de Schrift heeft toegevoegd, terwijl uit de geschiedenis duidelijk blijkt dat de zware last van de verplichting om alle doodzonden (daaronder worden alle zonden op sexueelgebied gerekend) aan een andere man, een priester, op te biechten pas dateert van de zesde eeuw.

3. Waar haalt een kerk het recht vandaan om, terwijl Christus voor de vergeving der zonden slechts het geloof in Zijn barmhartige liefde en de belijdenis van onze schuld aan degenen, tegenover wie wij iets misdreven hebben vraagt, zulk een beschamende, ongehoord zware verplichting op te leggen? Kan zulk een kerk nog kerk van Christus genoemd worden?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen