De Italianen hebben geen vertrouwen meer in de democratie

„De Italianen hebben elk vertrouwen in de democratie verloren. Ze menen dat de democratie niet in staat is hen en evenmin zichzelf te verdedigen. Vanzelfsprekend is de Democrazia Cristiana die dertig jaar geregeerd heeft, daarvoor het meest verantwoordelijk. Maar de fout van de DC ligt niet zozeer daarin dat ze de rechtstaat hebben prijsgegeven, maar vooral dat ze toegelaten hebben dat de communisten die rechtstaat stuk maakten. De Italiaanse Communistische Partij (PCI) heeft nu een vreedzaam, wettelijk en democratisch masker opgezet, maar gedurende dertig jaar hebben ze niets anders gedaan dan de wettige instellingen saboteren. Ze zijn overal het maatschappelijke leven binnengedrongen om het aan te tasten door het bederf zoals het onderwijs, de publiciteitsmedia, het rechterlijke stelsel, de politie en het leger. De Democrazia Cristiana heeft nog wel de hand aan de verschillende knoppen van het openbare leven, maar wanneer ze een knop indrukken, dan is er aan de andere kant van de verbindingslijn een communist om de opdracht (op zijn manier) uit te voeren.

„De democratie in Italië wordt niet bedreigd door een eventuele rechtse reaktie, want de rechtsen betekenen er niets meer. Het leger in Italië heeft niet zulk een staatsgrepen-traditie als in Latijns Amerika. Een Italiaanse Pinochet is eenvoudig ondenkbaar. De enige macht die in staat is de democratie weg te vagen, is de communistische partij, die overigens staat te dringen om in de regering opgenomen te worden.

„Waarschijnlijk zullen de christen-democraten het niet aandurven om de communisten te weren, want ze hebben altijd de terugtocht verkozen boven de confrontatie. Moro zelf was een generaal die gespecialiseerd was in het stelselmatig terugtrekken. „De communisten hebben gelijk, wanneer zij thans zeggen dat zij alleen in staat zijn om het terrorisme te bestrijden, maar dat zou gaen ten koste van een andere terreur, een gelegaliseerde terreur. Zelf heb ik vier keer een aframmeling gekregen van de Rode Brigade, maar ik verkies de Rode Brigade boven een staat met een gelegaliseerde terreur die in stand wordt gehouden door een geheime politie".

De volgende dag stond in alle Italiaanse kranten een eigenhandig geschreven brief afgedrukt van de paus, waarin deze de terroristen „op de knieën smeekt" Moro vrij te laten. Het was ontroerend dat beverige handje van de 80 jarige paus te lezen. Hij deed een beroep op de algemene gevoelens van menselijkheid die, naar hij hoopte, toch ook nog bij hen aanwezig zouden zijn.

En toch, toen ik die brief van de paus las, dacht ik: Beste paus, waarom gebruikt u niet het enige middel om uw land te brengen tot waarachtig moreel besef namelijk het Woord Gods. Nog maar pas hebt u de rooms-katholieken aangespoord om vooral Maria te vereren, terwijl de Bijbel duidelijk leert dat we ons vertrouwen alleen moeten stellen op de tussenkomst van Christus. As u zélf voorgaat in het met voeten treden van de duidelijkste geboden Gods, wat helpt dan uw beroep op anderen om het gebod Gods op één punt te onderhouden: namelijk Gij zult niet doden? Zullen ze niet antwoorden: Maar u neemt de geboden Gods toch ook niet erg serieus?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen