Onze namaakvroomheid

Ieder, die God begint te zoeken, ervaart hoe in ons geloofsleven de menselijke dingen vaak domineren: onze standpunten, onze methodes, onze karaktereigenschappen, onze bekwaamheden. Kortom, de dingen die in de wereld gewicht in de schaal werpen, spelen ook bij ons als gelovigen gewoonlijk een hoofdrol. In dit opzicht moeten we niet te gauw wijzen op anderen. Dat kunnen we wel doen, en vaak hebben we dan nog gelijk ook, maar dat helpt niet in onze eigen nood en ook niet in de nood van die anderen. Het is gezond om gewoon vast te stellen, dat in ons vaak de eerste mens (Adam) leeft en handelt, en niet de tweede mens (Christus).

Elke christen moet eerst een afschuw krijgen van zijn eigen namaakvroomheid en met reikhalzend verlangen uitzien naar de echtheid en zuiverheid van Jezus Christus, voordat hij werkelijk open wordt voor de stem en het handelen van de Heilige Geest. Alleen Hij overtuigt van zonde en bewerkt, dat we in verbrokenheid ervoor terugschrikken het werk van God door onze inmenging te verontreinigen. God is nabij de verslagene van Geest en verbrokene van hart. Hij wederstaat alle goede bedoelingen van onze oude mens. Zij die in het vlees zijn, kunnen God niet behagen (Rom. 8:8).

Wat kunnen we strijden voor de eer van God, Zijn Woord verdedigen. We houden onze overtuiging vast tegenover andersdenkenden, terwijl we diep in ons hart heus wel weten: Zo Hij in het recht wil treden…wie zal dan bestaan? Kunnen wij ons handhaven tegenover de levende God, zoals wij dat doen tegenover de mensen?

Het is verschrikkelijk als we gaan zien hoe door en door verdorven we zijn en wat de Heere Jezus aan het kruis allemaal gedragen heeft. Toch is het ons gebed, dat de lezers de volle zwaarte van hun zondelast zien, ook die van hun vrome natuur. Kan een mens iets kostbaarders ervaren, dan de overweldigende rijkdom van Zijn genade? Als ons zondebesef toeneemt, dan zullen we ook de genade van onze God overvloediger ervaren. En als we waarlijk verbroken zijn, kan het Leven van God in ons doorbreken. Als we met Hem gestorven zijn, dan geloven we, dat we ook met Hem zullen leven.

Daarom wil onze boodschap niet zijn, dat God betere mensen van ons maakt, maar: Als het kruis afrekent met onze menselijke natuur (zo we die willen prijsgeven, loslaten, omdat die zulke wanhopige resultaten geeft), dan zal ook die kostbare eenwording met Jezus Christus waar zijn, die alle dingen nieuw maakt. Zie, het is alles nieuw geworden.

Alles schade en drek, prijsgegeven om Christus' wil, om de uitnemendheid van Zijn heerlijkheid. Uit: „Brood voor een hongerig hart"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen