…EEN KLEIN BEGINSEL…

Vaak heb ik mij verbaasd over de diepe bijbelse wijsheid, die neergelegd is in de Heidelbergse Katechismus. Dat is met name het geval met zd. 44 vr. 114:

„Maar kunnen degenen die tot God bekeerd zijn, deze geboden volkomen onderhouden? Neen, maar ook de allerheiligsten, zolang zij in dit leven zijn, hebben maar een klein beginsel dezer gehoorzaamheid; doch alzo dat zij met een ernstig voornemen niet alleen naar sommige, maar naar al de geboden Gods beginnen te leven".

Een beginsel van levensheiliging is er dus in ons. En wat kun je daar niet blij om zijn. Het is niet allemaal duisternis in mij. Het diepste in mij is zelfs licht. Niet de dood overheerst, maar het leven, sinds ik onder de werking van het Woord en de Geest wedergeboren werd. Daardoor kan ik nooit helemaal in de zonde berusten. Ik kan wel eens een tijd last hebben van opstandigheid, twijfel, wrevel, lusteloosheid. Maar altijd weer wordt dat verdreven door dat levensbeginsel in mij. Altijd is er die zon, die toch weer door de wolken heenbreekt. Ik ben niet één stuk egoïsme meer. Mijn leven is niet meer totaal op mijzelf gericht. Ik hol niet uitsluitend achter mijn eigen begeerten aan.

Een beginsel van leven in mij … wat kan ik daar onuitsprekelijk dankbaar voor zijn. Wonderbaar is die werking van de Heilige Geest in de harten van Gods kinderen.

Maar ik moet er meteen aan toevoegen: het is slechts een KLEIN beginsel. Dat leert mij de droevige werkelijkheid van elke dag. Al heeft het licht in mij in principe de duisternis overwonnen, die duisternis is er nog steeds, naast dat licht, als een werkzame kracht. En voortdurend stuwt dat duistere beginsel in mij donkere wolken naar de hemel van mijn ziel. De Bijbel noemt dat „de oude mens" in de gelovige.

Alleen iemand die zichzelf niet kent, kan zich wijs maken, dat hij een heel groot beginsel van heiligheid in zich heeft. Dat kan bv. gemakkelijk gebeuren met mensen, die een tijd lang in een soort religieuze roes leven. En een beetje is dat een gewoon verschijnsel bij pas-bekeerden. Als je de levende Christus hebt ontdekt in Zijn heerlijkheid, dan denk je in het begin dat alles voor goed anders is geworden. Heel gevaarlijk is het, wanneer anderen dat bovendien nog suggeren of zelfs duidelijk beweren. Vreselijk kan dan na enige tijd de ontgoocheling worden, wanneer dat oude beginsel der duisternis zich ineens met geweld een baan naar boven breekt. Dan kunnen mensen hopeloos en radeloos worden en gaan twijfelen aan de echtheid van hun bekering.

Natuurlijk komt de vraag op, waarom de Heere ons geen GROOT beginsel van heiligheid heeft willen geven, waardoor de duisternis in ons niet slechts in beginsel, maar ook totaal overwonnen zou zijn. Op die vraag zullen we nooit een bevredigend antwoord krijgen. Misschien is het beste bijbelse antwoord dit, dat de Heere ons blijkbaar in de verootmoediging wil houden, zodat we wel gedwongen zijn om Hem alleen de eer te geven en steeds in geloofsafhankelijkheid naar Hem moeten opzien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen