DE BIECHT

In de vorige uitgaven van deze brochure besteedden wij nog al wat aandacht aan de biecht. Thans lijkt het ons echter niet meer nodig om vanuit de Bijbel aan te tonen, dat daar nergens een verplichting te vinden is om onze zonde aan een priester te belijden, willen we vergeving van de zonden krijgen. Veel roomskatholieken zijn het thans met ons eens dat noch Christus noch de apostelen zulk een verplichting hebben opgelegd. Zij hebben steeds gepredikt dat de mens met God verzoend wordt enkel langs de weg van het (levende) geloof. „Over Hem leggen alle profeten getuigenis af, dat eenieder die in Hem gelooft, vergeving der zonden ontvangen zal in Zijn Naam" (Hand. 10:43). Let wel, er staat niet: ieder die zijn „doodzonden" met de soort, de omstandigheden die de zonde van soort veranderen en het juiste aantal aan een priester belijdt, (aldus het concilie van Trente), zal de vergeving der zonden ontvangen. Dat is dus een willekeurige toevoeging van de r.-k. kerk geweest.

Maar gelukkig is in Nederland die verplichte biecht aan de priester praktisch verdwenen. In plaats daarvan is gekomen een boeteviering, waarin gezamenlijk vergeving wordt gevraagd over de bedreven zonden.

Al zijn we dan blij dat die nodeloze last om de zonden aan een priester te belijden, is afgeschaft (ook al wordt vanuit Rome voortdurend nog herhaald dat voor de vergeving van de doodzonden de private belijdenis aan een priester nog steeds nodig is), toch maken we ons zorgen over deze gezamenlijke boeteviering. Wij zijn bang dat veel rooms-katholieken ze alleen maar beleven als een gemakkelijker vorm om kwijtschelding te krijgen van de straffen die je door je zonden verdiend hebt. Dan hebben ze nóg niet de betekenis van het geloof begrepen, waardoor wij die vergeving ontvangen.

Dat geloof is immers tegelijk bekering, zich afkeren van de zonde en zich heenkeren naar de heilige en barmhartige God. Die bekering kregen ze vroeger niet door de private biecht, want die werd immers beschouwd als een lastig karwei, een vernederende onderneming, die nu eenmaal nodig was om de straf van de hel te ontlopen. Door die biecht werd dan ook het hart van de mens niet veranderd, omgekeerd. Maar dat gebeurt evenmin, wanneer men thans de gezamenlijke boeteviering beleeft als een gemakkelijker manier om vrijspraak te krijgen van de straf van de zonde.

Toch zijn we wel blij dat in de r.-k. kerk een andere opvatting over de zonde aan het doordringen is. Men is gaan inzien dat de zonde veel dieper in de mens zit en dat de zondige daden slechts een uiting zijn van een bederf dat daaronder ligt. We hopen dat men vanuit deze nieuwe ontdekking verder zal doorstoten tot de alomvattende, levenwekkende funktie van het geloof, waardoor een mens algeheel veranderd wordt allereerst in zijn hart en van daar uit ook in heel zijn levenspatroon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen