Profetische opdracht

(vervolg)

Jezus Christus was geen revolutionair!

De puur menselijk en puur wetenschappelijk denkende Pilatus vergiste zich in jezus! En ook de ongelovige schriftgeleerden en Farizeeën vergisten zich in Hem, ofschoon zij zich toch de ware en o zo wijze en geleerde leiders noemden van het volk Gods! Ze vergisten zich in Jezus, omdat ze zich niet hielden aan „de Schriften!" En zo is het nu nóg!

De mens, die, zoals Pilatus, de Bijbel niet aanvaardt als het onfeilbaar Woord van God, of die, evenals de Farizeeën, „het Woord Gods van kracht berooft terwille van eigen overlevering" of wetenschap (Matt. 15:6), vergist zich OOK NU! Ook al vormen deze mensen de grootste en meest op de voorgrond tredende groep! Het is daarom onze profetische opdracht om met de meeste nadruk te getuigen, dat de velen, die zich in onze tijd de enige en ware leiders noemen van het moderne volk Gods, zich even heilloos als Pilatus vergissen in de Persoon en in het werk van Jezus Christus en Zijn Kerk.

Zij noemen Hem een groot mensenvriend. Zij noemen Hem een felle revolutionair. Zij noemen Hem iemand, die zich verzette tegen het „establishment" en iemand, die de „gevestigde orde" omver wilde werpen. Maar wie op deze wijze kiest voor Jezus, kiest in werkelijkheid niet voor Jezus, maar (zoals ds. Glashouwer onlangs zei) voor Barabbas en niet voor Jezus!

Want „naar de Schriften" was Jezus geen revolutionair in de zin als men Hem in onze tijd zo heel graag voorstelt. Voor de gelovige mens en „naar de Schriften" is Hij een heel andere persoonlijkheid. Zó gezien is Jezus niet gekomen om de mens van al zijn menselijke ellende te verlossen, zoals hongersnood en oorlog, maar is Hij in de eerste plaats gekomen om de mens te bevrijden uit zijn allerdiepste ellende, n.l. uit de zonde, die de eigenlijke oorzaak is van alle andere ellende, van alle andere „honger en kommer" van de mens!

En de revolutie, die Hij wil bewerken, is niet het omver werpen van de „gevestigde orde", maar de grootste revolutie die er in een mensenleven maar denkbaar is, n.l. de bekering van de mens der zonde naar het kind van God zijn!

Geloofwaardig en aanvaardbaar maken?

Maar om deze „revolutie" te doen gebeuren, is door Gods genade in de mens een volkomen vertrouwen op Jezus als enige en volkomen Here en Heiland nodig en een onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan Zijn woord.

Want geloven is bij Jezus en in de hele Bijbel altijd hetzelfde als vertrouwen, luisteren en onvoorwaardelijk gehoorzamen, óók als dat indruist tegen de inzichten van het menselijk verstand en niet strookt met het natuurlijke menselijke handelen of met het op een bepaald tijdstip bestaande menselijke „levensgevoel".

In onze tijd probeert men echter om het geloof en het Evangelie „aan te passen" aan de wereld en aan dat bestaande menselijke „levensgevoel". Men wil het Evangelie „geloofwaardig" en „aanvaardbaar" maken voor de wereld en voor de natuurlijke mens. Anders is het „onverkoopbaar" aan de moderne mens, zegt men. En ter ere daarvan is men het mes gaan zetten in de woorden en in de verhalen van de Bijbel. En wie dat niet doet noemt men geen echte christen, geen echte medemens en zelfs geen echte volgeling van Christus!

Maar hebt u ooit ergens in de Bijbel gelezen, dat Jezus of Zijn apostelen pogingen deden om het Evangelie „geloofwaardig" of „aanvaardbaar" te maken voor de wereld en voor de mensen van hun tijd, of dat ze voor het verstaan van „de Schriften" gezag gaven aan — of de hulp inriepen van de toenmalige profane wetenschap?

Nee, dat hebt u nergens in de Bijbel kunnen lezen! Integendeel! Er wordt blindelings gehoorzaamheid en onvoorwaardelijk geloof geëist aan de leer van mensen, die zo te zien niets anders waren dan een gewone timmerman en wat eenvoudige vissers. Later krijgen zij versterking van een wetenschapsman in de persoon van Paulus van Tarsus. Maar deze wetenschapsman wordt toch niet eerder in de gelederen van de eerste christenen opgenomen dan nadat hij zich eerst solidair verklaard heeft met de leer van die timmerman en zijn volgelingen, hoezeer deze leer ook regelrecht in strijd was met de profane Griekse, Romeinse en ook Joodse wetenschap van die tijd! Ondanks dat eiste Jezus en eist God voortdurend door heel de Heilige Schrift heen, dat de mensen de naar menselijke normen meest ongeloofwaardige en onaanvaardbare dingen zullen geloven, uitsluitend op gezag van Gods Woord.

En als verreweg de meesten dat weigeren te doen, dan neemt Jezus toch geen enkele van Zijn ongelofelijke woorden terug ter ere van menselijke inzichten of menselijke wetenschap, maar dan neemt Hij zelfs liever het risico, dat zijn trouwste volgelingen Hem zullen gaan verlaten En zo is het nóg!

Het Evangelie vraagt niet om voor de wereld „geloofwaardig" en „aanvaardbaar" gemaakt te worden. Want geloven bestaat juist in de „dwaasheid" van op gezag van Gods Woord alléén aannemen wat voor de wereld en voor de natuurlijke mens volstrekt ongeloofwaardig en onaanvaardbaar is!

Zo zegt de Here Here!

Want het is nog altijd met Gods Woord als in de tijd van de profeet Ezechiël. In het boek van deze profeet lezen we, dat God hem als prediker de opdracht geeft om zonder meer Gods Woord te verkondigen. „Gij zult tot hen zeggen: Zo zegt de Here Here (Ezech. 2:4).

Dat is het enige wat Ezechiël mag prediken en niets anders! Want de profeet, de prediker is alleen maar een gezondene, alleen maar een gezant, alleen maar een ambassadeur van de Here. Méér is hij niet!

Hijzelf telt niet mee. Hij mag geen aandacht vragen voor zichzelf of voor zijn eigen mening, of voor die van een of andere professor. Nee, omdat hij alleen maar gezant is, mag en moet hij alleen maar de boodschap overbrengen van Degene die hem zond. Daarom zegt de Here tot Ezechiël: „Spreek Mijn woorden" (Ez. 2:7). En de Here zegt er niet bij, dat de profeet die woorden zódanig moet verklaren en verdraaien, dat ze voor de wereld en voor de natuurlijke mens „geloofwaardig" en „aanvaardbaar" worden, maar Hij zegt integendeel: „Spreek Mijn woorden tot hen, of zij horen dan wel het nalaten" (Ez. 2:7).

De profeet, de prediker heeft dus alleen maar Gods Woord te spreken, ongeacht of dat Woord voor de wereld en voor de natuurlijke mens „geloofwaardig" of „aanvaardbaar" is. Nodig is alleen, zegt de Here, dat zij „zullen weten, dat er in hun midden een profeet is geweest" (Ez. 2:5). Dat en dat alleen is de opdracht!

Eet deze rol!

Maar dat is geen gemakkelijke opdracht. Voor Ezechiël niet en voor niemand. En het is daarom volkomen te begrijpen, dat een onbekeerde of al te menselijke prediker dat niet kan en dat ook niet wil. Want dat kan alleen die prediker en die profeet en die christen, die onder leiding van de Heilige Geest bereid is om hetzelfde te doen als de profeet Ezechiël, n.l. om de „boekrol", het Woord van God, te eten! „Eet deze rol", zegt de Here tot Ezechiël (Ezech. 3:1). Dat wil zeggen, dat hij Gods woorden in zich moet opnemen zoals een mens voedsel in zich opneemt.

Gods woorden mogen dus niet iets zijn dat buiten de profeet blijft en iets waarmee hij zich min of meer kritisch van buiten af bezig houdt, maar de profeet moet Gods woorden eten, zodat hij er zelf helemaal substantieel één mee wordt, zoals voedsel één wordt met de mens die eet.

Het woord van God is er dus niet alleen maar om gelezen te worden of om alleen maar bestudeerd te worden en nog minder om alleen maar bekritiseerd te worden. Nee, het Woord van God is er om gegeten te worden! „Eet deze rol", zegt de Here tot Ezechiël. Want dat is het belangrijkste wat een mens, en zeker een prediker, met Gods Woord moet doen. Hij moet het eten. Hij moet het helemaal in zichzelf opnemen en verwerken.

Het Woord Gods is er daarom zelfs niet in de eerste plaats om mooi gevonden te worden, om geprezen en bejubeld te worden, maar het Woord van God is er in de eerste plaats om gegeten te worden! En alleen wie dat doet zal in staat zijn om niet alleen van buiten af te praten over het Woord Gods, maar om dat Woord Gods zelf van binnenuit met volle persoonlijke overtuiging te verkondigen en te beleven.

Profetische opdracht

Dat te doen was eens de opdracht van de profeet Ezechiël in zijn tijd. En dat te doen is ook de profetische opdracht van de stichting „IN DE RECHTE STRAAT" en van ons allemaal in onze tijd.

Nogmaals, dat is geen gemakkelijke opdracht. En men haalt er onherroepelijk de lachlust of de verontwaardiging mee op de hals van vele anderen. Dat stond de profeet Ezechiël indertijd echter ook te wachten. Maar de Here zeide tot hem: „Wees niet bevreesd voor hen, noch voor hun woorden, noch beangst voor hun blik" (Ez. 2:6), maar „doe uw mond open en eet wat Ik u geef" (Ez. 2:8).

En daarom zou ik voor ons allen als devies boven deze Toogdag willen schrijven: EET DEZE ROL! Want alleen als we dat doen zullen we in staat zijn om de profetische opdracht, die wij allen in deze tijd hebben, met geestdrift en uit volle overtuiging te vervullen.

En het zal tegelijk het bestuur van de stichting „IN DE RECHTE STRAAT" en de predikant-directeur en alle medewerken en medewerksters met nieuwe, frisse geestdrift vervullen om straks weer doelbewust en onbevreesd verder te varen, zeker wetend dat het moet. Met de driekleur in top van het „SOLA FIDE, SOLA SCRIPTURA en SOLA GRATIA" van de Reformatie, en met grote, fonkelende letters op de boeg geschreven:

VERTROUW MET HEEL UW HART OP DE HERE EN OP DE BIJBEL ALS ZIJN WOORD! BEKRITISEER HET NIET! MAAR LEES HET! BESTUDEER HÉT! EN VOORAL: EET DEZE ROL!

En zo wens ik de stichting „IN DE RECHTE STRAAT" op deze Toogdag de volle innerlijke kracht van Gods Woord door Gods Heilige Geest en daardoor ook na vandaag weer een goede vaart!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen