Wat moesten we meebrengen

En wat moesten we meebrengen? Niets, helemaal niets! Geen goede werken, geen schuldbesef, geen doop, geen belijdenis, geen geloof in de onfeilbaarheid van dit of van dat, helemaal niets!

Bij mij ging het ongeveer zo. De vriendelijke woorden van een vriend deden mij de stap doen om in Jezus te geloven als mijn Heiland, mijn Redder, mijn Verlosser, die mij zo verschrikkelijk liefhad en… heeft, dat Hij zijn leven gaf voor mij. God de Here zond Hem, omdat God mij zo onnoemelijk lief heeft in pure barmhartigheid. Mijn kinderen volgden en kozen ook. Ik heb er niet voor gepreekt of gesoebat. Het ging zonder geweld, heel gewoon. Is dat niet overheerlijk? Nu mag ik God danken voor Zijn volhouden, Zijn geduld, Zijn Woord en Zijn Zoon en de Heilige Geest die Hij als onderpand gaf".

EDE

C. Faasse

ONS ANTWOORD :

Inderdaad, wij willen dat ook nog eens onderstrepen: We hoeven NIETS mee te brengen en we kunnen dat ook niet, althans niet iets waardoor wij Gode welbehagelijk zouden zijn. Het is louter genade, gunst van de barmhartige God, die ons om Christus' wil aanneemt als Zijn kinderen.

Maar deze aanneming tot Zijn kinderen werkt wel al die dingen in ons uit. Als wij zo de onverdiende liefde Gods jegens ons, zondaren, gezien hebben, dan worden we gebroken in schuldbesef van de ene kant en juichen in blijdschap om het gevonden heil van de andere kant. Dan willen we daarvan getuigen en openlijk belijdenis doen van ons geloof in deze levende en barmhartige Here.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen