VERANDERT PAULUS VI?

De paus heeft een nieuw mis-formulier goedgekeurd, dat reeds vanaf 30 november rechtsgeldig is. De bekende konservatieve kardinalen Ottaviani en Bacci hebben in een open brief de paus gesmeekt die goedkeuring te herroepen, omdat die nieuwe misliturgie een „indrukwekkende verwijdering inhoudt van de katholieke theologie over de Heilige Mis, zoals die geformuleerd is in de 26ste zitting van het concilie van Trente" (Int. Kath. Inf.).

Paulus VI is hiervoor echter niet gezwicht en heeft op de algemene audiëntie van 26 nov. gezegd: „De reden waarom wij die ingrijpende verandering invoeren, is de gehoorzaamheid aan het concilie. En dat betekent nu gehoorzaamheid aan de bisschoppen, die het concilie interpreteren en zijn voorschriften ten uitvoer leggen". „Het gebed van de Kerk heeft haar meest gezagvolle stem in de Bisschop en daarom in de priesters, die hem helpen in het ministerie (ambt) en die evenals hij optreden , in de persoon van Christus": het is de wil van Christus, het is de adem van de Heilige Geest die de Kerk tot deze verandering roept. Wij moeten in het oog houden het profetisch moment, waarin het geheimnisvolle Lichaam van Christus thans verkeert". (Oss. Rom. 27 nov. 1969).

Zulk een taal zijn wij van de pausen niet gewend. Sinds de middeleeuwen hebben we - voor zover mij bekend - nooit een paus horen zeggen dat hij zich verplicht voelde te gehoorzamen aan een concilie of aan de bisschoppen.

Laten wij de God van de wonderen bidden, opdat de vrijzinnige stroming in de r.-k. kerk misschien toch nog wordt teruggedrongen en plaats maakt voor een echte bijbelse stroming.

„ONNOZELE KAPELAANS"

Hoe moeilijk het voor vele rooms-katholieken wordt, blijkt b.v. uit onderstaand stukje van de heer J. A. Ganzeboom in het r.-k. blad „Waarheid en Leven", okt. 1969. „Het wordt 's zondags een karwei om je in de kerk niet geel en groen te ergeren. Wat willen die progressieven toch? Waarom, och waarom worden wij „ouderwets" genoemd?

Waarom hebben wij ouders het thuis moeilijk met onze kinderen op geloofsgebied? Wat wij als vast en als iets heiligs aannemen, wordt door „onnozele kapelaans" als symbolisch betiteld, omdat dat in hun kraam te pas komt. Zo zou ik door kunnen gaan. Als deze „Heren" eens wisten hoeveel verdriet en verbittering ze in vele harten teweeg brengen, zouden ze dan niet anders gaan praten? Laten we gezamenlijk bidden voor deze dwalende en valse profeten en dat wij de kracht mogen krijgen trouw te blijven aan het mooie en goede wat wij van onze ouders hebben meegekregen."

„SINDS HET HIERNAMAALS IS AFGESCHAFT"

Een scherpe typering van de toestand in de r.-k. kerk van Nederland las ik in De Nieuwe Linie van de hand van B. Warmond:

„……onze Moeder de H. Kerk. Of nou ja, een moeder is het niet meer, het is nu Gods volk op weg. Waarheen op weg is niet duidelijk, sinds het hiernamaals is afgeschaft; waarschijnlijk de kerk uit, maar after all heeft het geen zin naar een antwoord te zoeken, want vragen zijn er om mee te leven, sinds we ontdekt hebben dat dat met de antwoorden die de kerk vroeger gaf, niet ging".

BIJ DE FOTO'S OP BLZ. 16 EN 17

Paulus VI bewierookt de Bambino Gesu, het Kind Jezus. Daarna heft hij het beeld op ter aanbidding door de aanwezigen. Volgens de r.-k. leer vereert of aanbidt men niet het beeld zelf, maar de persoon die hierin wordt voorgesteld. Maar Aäron wilde ook niet het gouden kalf zelf aanbidden, maar de Here, de God van het Verbond, die door dat beeld werd voorgesteld en toch werd Israël vreselijk om die zonde gestraft. In Nederland zal zulk een bewieroking van een beeld niet of nauwelijks meer voorkomen. In wezen is er echter maar weinig verschil tussen de aanbidding van de mens zoals die door de priester te B. werd voorgesteld (zie p. 7-8) en deze bewieroking van de Bambino Gesu. In beide gevallen wordt tegelijk de mens verheerlijkt. In de Osservatore Romano las ik dat op de zondag vóór kerstmis de kinderen van Rome met hun beeldjes van het Kind Jezus naar het Sint Pietersplein mogen komen. Daar worden die beeldjes door de paus gezegend, waarna ze weer meegenomen worden naar de huizen, waar ze in de kribben van de kerststalletjes gelegd worden. „En aldus dragen zij de tegenwoordigheid van de Plaatsbekleder van Christus mee naar die verschillende plaatsen". Is dit geen verheerlijking van een alomtegenwoordige mens?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen