Gedachtenwisseling over de overlevering

De heer Joosten:

Trouwens, de overlevering is niet beperkt gebleven alleen tot de prediking. Ook de overlevering is op schrift gesteld door kerkvaders en andere geestelijke schrijvers. Buitendien zijn er verschillende andere bewijzen voor de geloofwaardigheid der overlevering, zoals het getuigenis van opschriften en afbeeldingen in de catacomben, de beschreven akten der getuigenissen die martelaren bij hun verhoren gegeven hebben. Verder de overeenkomst en inrichting der kerken in verschillende landen en tijden, ook wat betreft gewaden en gebruiksvoorwerpen. Deze laatste kan men nog in vele musea bewonderen, vaak voortgekomen uit de oudste tijden van het christendom.

Voornaam getuigenis geeft de overlevering over de leer der Drieëenheid en de geloofsbelijdenissen, die niet scherp in de H. Schrift staan aangegeven. En deze waarheden erkent de reformatie ook, waarmede dus ook de reformatie de overlevering aanneemt.

OPMERKING: Wij, protestanten, aanvaarden de leer van de Drieëenheid niet op grond van de overlevering, maar omdat ze op de minst gebrekkige manier het diepe geheim van één God in drie Personen, zoals de Bijbel ons dat ontvouwt, weergeeft.

Wederwoord van de heer Joosten:

Zou iemand die nooit van de leer van de Drieëenheid gehoord had, dit geloofspunt na lezing van de Bijbel duidelijk voor ogen staan? En van de samenstelling van de geloofsbelijdenis? Als men van tevoren die feiten al aanneemt, en dat is altijd al vóór de reformatie gedaan, dan kan men in de Bijbel aantonen dat die Bijbel niet in tegenspraak is met het van tevoren aangenomene. Als de Bijbel op alle punten zo duidelijk is, waarom moeten dan de protestanten de catechismus leren?

Ons antwoord:

De leer van de Drieëenheid zal ons nooit duidelijk voor ogen staan. We zullen slechts met grote schroom dit diepe geheimenis in menselijke woorden kunnen uitdrukken.

De heer Joosten:

Protestanten en ook veel katholieken geven zich echter geen rekenschap dat als men van overlevering spreekt, hier sprake is van apostolische overlevering. Er is echter nog een andere overlevering, nl. de kerkelijke overlevering.

Deze kerkelijke overlevering reikt niet tot de apostelen, doch is ontstaan binnen de kerk. Ze behelst gebruiken en gewoonten die allengs zijn ontstaan. Deze meningen zijn echter feilbaar en voor verandering vatbaar. Ze kunnen door de tijden tot verkeerde begrippen uitgroeien. Onder zulke kerkelijke overleveringen behoren bv. het ontstaan der beelden als verering bedoeld van de persoon die ze voorstellen en dan o.a. de aflaten. Zo is de strijd van Luther dus gegaan tegen een uitwas van de kerkelijke overlevering, wat volkomen geoorloofd was. Toen de overheid Luther niet accepteerde, is Luther verder gegaan. Hij verwierp tenslotte de ganse overlevering, dus ook de apostolische. En dat is de ramp geworden van de scheuring.

De reformatie schijnt zich niet te realiseren dat met de verwerping van de apostolische overlevering het fundament werd opgeblazen, waar het huis van het geloof op is gebouwd. De reformatie heeft de lessenaar weggetrokken, waaide Bijbel op lag.

OPMERKING: Wij verwerpen niet dé apostolische overlevering. Wij nemen echter slechts die apostolische overlevering aan als norm voor ons belijden, waarvan het de Heilige Geest goed heeft gedacht om deze ook schriftelijk te laten vast leggen in de Bijbel.

De heer Joosten:

En de moeilijkheden van de r.-k. kerk van tegenwoordig spelen zich, evenals in de tijden van Luther, af niet voor de hoofdpoort van de grote waarheden, doch er is opnieuw tumult voor het zijpoortje van kerkelijke meningen en toe standen, veroorzaakt door scheefzakken van de kerkelijke overlevering. En nu rijst een torenhoge vraag. In vijftien eeuwen vertoonde de kerk met Bijbel en apostolische overlevering een wonderbare eenheid, die nooit door enige andere instelling is geëvenaard. En zou nu de Heer van de kerk die machtige eenheid na die vijftien eeuwen verbreken om ervoor in de plaats te stellen een andere kerk met een geheel nieuwe leer, die echter binnen de kortste keren geleid heeft tot een Babylonische spraakverwarring?

Is dit geen vraag die overdenking verdient?

OPMERKING: De reformatie heeft niet tot een Babylonische spraakverwarring geleid. Zie hierover meer: Dr. C. J. de Vogel (ex-protestante) in „Ecclesia Catholica", p. 249-266 over „De fouten in de katholieke apologiek".

En ik kan daar uit mijn eigen ervaring aan toevoegen: Ik heb reeds in allerlei protestantse kerken mijn getuigenis gegeven over Jezus Christus als mijn enige en volkomen Zaligmaker, in allerlei calvinistische, lutherse en anglicaanse kerken, bij baptisten, methodisten, pinkstergroepen, enz. En steeds verstond men mijn getuigenis, wanneer ik over de heerlijkheid van de levende Heer sprak en over de enige weg des heils.

Wederwoord van de heer Joosten:

Ook de katholieke kerk erkent Jezus Christus als enige en volkomen Zaligmaker, maar toch kan men niet spreken dat er dus eenheid is met het protestantisme. Het feit dat ds Hegger zes kerken opnoemt waar hij gepreekt heeft, wijst er al op dat er nog wel heel wat geschillen over blijven. In Uppsala waren 265 kerken vertegenwoordigd. Kan dat de eenheid voorstellen die Christus gewild heeft? Het was zelfs zo, bij de oprichting van de wereldraad, dat aanvankelijk niet één punt gevonden kon worden als basis van eenheid! Trouwens ds Hegger spreekt zelf op blz. 17 van het decembernummer over zondige protestantse verdeeldheid. Het feit dus dat Christus wordt aangenomen als enige en volkomen Zaligmaker is wel belangrijk, doch niet voldoende om nu maar van eenheid in de kerken te spreken.

Ons antwoord:

De heer Joosten begrijpt blijkbaar toch niet wat ik precies bedoelde met het getuigenis over Jezus Christus als mijn enige en volkomen Zaligmaker. Hij heeft dat opgevat als zeer gereduceerd dogma of leerstuk. Neen, zo bedoelde ik het beslist niet. Dan zou dat getuigenis zeer arm zijn en bovendien geen getuigenis meer, maar catechese.

Ik bedoel daarmee de levende eenheid in de opgestane Heiland, waarheen mijn geloof en liefde zich richten. En in het getuigenis aangaande die levende Here kunnen alle kinderen Gods elkaar vinden.

(wordt vervolgd)

Weekend voor ex-rooms-katholieken

Ook dit jaar hopen wij weer een weekend te houden voor ex-rooms-katholieken en wel op zaterdag en zondag 11 en 12 oktober a.s.

Plaats van samenkomst: „De Berkenhoeve" te Loosdrecht.

Pensionprijs: ƒ 18,50 per deelnemer, excl. linnengoed.

Pensionprijs t.m. maandagmorgen: ƒ 20,50 per deelnemer, excl. linnengoed.

Linnengoed moet door de deelnemers zelf worden meegebracht of kan worden gehuurd voor ƒ 2,— per stel (2 lakens, 1 sloop).

Reservering vindt plaats na overschrijving van het verschuldigde bedrag op girorekening 901.000 van Stichting In De Rechte Straat te Velp.

Reserveert u spoedig! U bent dan zeker van een plaats.

N.B. Ook belangstellende rooms-katholieken zijn van harte welkom.

Eerste twijfel

In 1940 werd ik priester gewijd. En spoedig daarna moest ik onder de wapenen. Dat betekende voor mij — en voor veel jonge priesters — een neergestort worden vanuit de hoge heilige sfeer van de pas ondergane wijding in een gruwelijke werkelijkheid. Met één slag verdween voor mij de veilige geborgenheid van de kerk, waarin ik tot dan toe geleefd had. Geen mis, geen brevier meer (het r.-k. boek voor de kerkelijke getijden), geen gebeden meer in de stilte van de kerk voor het tabernakel bij het vlammetje van de godslamp, geen biecht meer. Alleen de rozenkrans (een snoer met 50 kralen, waarbij aan iedere kraal hel „Wees-gegroet-Maria" gebeden moet worden) bleef mij nog over. In plaats van het breviergebed was ik nu verplicht onder straf van doodzonde en hel die rozenkrans dagelijks te bidden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen