Eenheid als gave en opgave

Een rijk geschenk

De eenheid die Christus nu reeds voor ons verworven heeft, is de eenheid waarvoor Hij gebeden heeft: „En Ik bid . . opdat zij allen één zijn, gelijkerwijs Gij, vader, in Mij en ik in U, dat ook zij in Ons één zijn . . En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij één zijn gelijk Wij één zijn; Ik in hen en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in één" (Joh. 17:20 - 23).

Overal waar kinderen Gods elkaar ontmoeten, kunnen zij genieten van deze wonderlijke eenheid. Het is een rijk geschenk, waar de liefde Gods in ligt te flonkeren. Wij herkennen dan het werk van de Heilige Geest in de ander, die door Zijn kracht wedergeboren werd tot het licht van Christus. Wij zien dan in de ander die heerlijkheid, die Jezus aan de Zijnen gegeven heeft. Daarover schrijft Paulus ook zo mooi in 2 Kor. 3. Hij herinnen daar aan de heerlijkheid van Mozes, die door de Israëlieten niet te verdragen was, zodat hij zijn hoofd omhullen moest. En dan zegt hij over ons: „Hoe zal dan niet veel meer de bediening des Geestes zijn?". En dan eindigt hij dat hoofdstuk met de beschrijving van de geroepenen van Christus, die nu zonder enige omhulling de heerlijkheid des He ren weerspiegelen en naar liet beeld van Christus „veranderd worden van heerlijkheid tot heerlijkheid als van des Heren Geest".

„Uyt den Françoyschen Dichte"

Door mijn spreekbeurten kom ik met protestanten van allerlei richting in aanraking. Zo was ik in november in Nieuwerkerk op Schouwen - Duiveland. We waren er al vroeg en zodoende kreeg ik gelegenheid om met de eerste bezoekster kennis te maken, een bejaarde mevrouw.

Zij vroeg: „Zingt u de nieuwe berijming?" Maar al gauw bleek dat zij met de oude berijming iets anders bedoelde dan ik, nl. de psalmen van Datheen die in haar kerk nog gezongen worden. Ze liet mij haar psalmboek lezen. Op het titelblad stond: „De CL psalmen des propheten Davids met eenige andere Lofsangen — uyt den Francoyschen in Nederlandtschen Dichte overgeset door Petrum Datlienum". Het was alsof ik ineens eeuwen terug keerde naar de tijd van de reformatie, alsof ik ineens deze stoere „principaalste Minister der Calvinisten" voor mij zag: Petrus Datheen, de geharnaste strijder Gods, de voorzitter van het bekende Convent van Wezel in 1568, de bewerker van de liturgie, de vertaler van de Heidelbergse Katechismus, de berijmer van de psalmen.

Ik zal u
uit Mijn mond spuwen

Maar tevens kwam levend voor mij te staan het diepe, warme geloof van de calvinisten van die tijd. Deze mevrouw zei mij: „Ik wist dat hier over Koning Jezus gesproken zou worden en daar moest ik bij zijn". En toen ontspon zich een gesprek over de heerlijkheid van Christus, over de vreugde dat we zijn eigendom mogen zijn, vrijgekocht door Zijn bloed. Haar gelaat straalde van een bijzondere mildheid, toen zij het over haar Here had. Ik voelde mij diep met haar verwant. Het was duidelijk: wij herkenden elkaar in de levende Here, in de Zaligmaker van verloren zondaars, in de tranen van berouw en in de blijdschap om de vergeving.

En ik dacht toen aan de woorden van

Korte samenvatting van dit artikel

Er is een innerlijke eenheid van alle kin deren Gods. Die bestaat daarin, dat zij elkander herkennen in de levende Here, die in hen woont. Deze innerlijke eenheid is er reeds, want zij is een gave van Christus.

De uiterlijke eenheid van alle kinderen Gods is niet een gave, maar een opgave van Christus. Wij zijn geroepen om ook uiterlijk te tonen wat wij innerlijk zijn. Wij zijn nl. niet losse, naast elkaar staande, verloste individuen, maar wij zijn verlost als een levende eenheid, het Lichaam van Christus. Berusting in onze uiterlijke verdeeldheid is dan ook zondig. Maar wij, mensen, kunnen een opdracht slechts gebrekkig uitvoeren. Daarom zal ook de uiterlijke eenheid van de gemeente van Christus steeds gebrekkig blijven, zoals ook wij allen als afzonderlijke christenen steeds zullen struikelen in vele dingen.

Karikaturen van de eenheid van Christus zijn: de eenheid door geestelijke dwang, eenheid onder bedreiging van de straf van de hel (Rome) en de eenheid door nivellering, door de uitholling van het Evangelie (de valse oecumene tegenwoordig).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen