Theologen, weest duidelijk !

„Theologen weten soms niet wat ze bedoelen en dan gaan ze maar zinnen toevoegen om duidelijk te maken wat ze eigenlijk bedoelen en dan schijnen ze weer niet te bedoelen wat ze zeggen". Aldus prof. dr. P. van Buren, theologisch hoogleraar aan Temple University in Philadelphia, in een interview met R. Adolfs OSA in De Bazuin van 29 jan. 1966.

Hoezeer ik het overigens oneens ben met de theologie van prof. van Buren, deze uitspraak van hem onderschrijf ik echter volkomen. De bittere werkelijkheid daarvan heb ik weer eens bemerkt bij het lezen van het stuk van Karl Rahner in „Openbaring en Overlevering", door K. Rahner en J. Ratzinger, uitg. P. Brand, Hilversum, 86 bl., prijs f 6,90.

Wilt u een voorbeeld?

„Het openbaringsgebeuren zelf heeft dus altijd een dubbel aspekt: enerzijds de constitutie van de bovennatuurlijke verheven trancendentie van de mens als zijn blijvend, zij het dan uit genade voortkomend, maar altijd en overal werkzaam, ook in de modus van de afwijzing nog voorhanden zijnd existentiaal, de transcendentale ervaring van de absolute en vergevende nabijheid van God, ook als deze ervaring niet voor iedereen en naar believen geobjektiveerd kan worden".

Respekt voor de lezers a.u.b.

Ik veronderstel, dat u na dit „enerzijds", waarin de woorden en zinsdelen als prikkeldraad door elkaar verstrengeld liggen, weinig verlangen hebt ook nog te luisteren naar het „anderzijds" van deze hooggeleerde professor. Waarom kan deze professor echter niet wat duidelijker schrijven? Dat kost wel wat moeite. Het is heel wat gemakkelijker om alle gedachten zo maar op papier te gooien, en het dan maar aan de lezers over te laten om een weg te zoeken in die doolhof van meningen en in die wirwar van vreemde woorden. Een schrijver behoort toch een beetje respekt te hebben voor zijn lezers, ook al is hij dan nog zo'n hooggeleerde professor met wereldnaam. Je nodigt iemand toch ook niet uit om een kijkje te komen nemen in je huis wanneer alles nog overhoop ligt vanwege een verhuizing, die net achter de rug is.

De Schrift alléén?

Des te interessanter is echter het tweede, verreweg het grootste, deel van het boekje, waarin prof. dr. Ratzinger over „Het vraagstuk van het traditie-begrip" schrijft. Ratzinger keert zich daarin tegen de opvattingen van Geiselmann, die beweerde, dat ook de r.k. kerk de stelling kan onderschrijven, dat heel de openbaring zakelijk in de Schrift is te vinden: „ja, hij meent te kunnen aantonen dat dit vereweg de sterkste traditie achter zich heeft en dat ook Trente in deze richting wilde wijzen. Het is gemakkelijk te begrijpen dat zo'n these op velerlei bijval kan rekenen, gezien de nieuwe ontmoetingsmogelijkheden tussen katholieken en reformatorische christenen die ze lijkt te openen" (p. 39).

Zelfbedrog

Ratzinger is echter van oordeel dat de specifieke r.k. dogma's niet uit de Schrift alleen kunnen bewezen worden. En hij stelt dan de vraag: „Wat heeft het spreken over de genoegzaamheid van de Schrift dan nog voor zin? Dreigt het niet een gevaarlijk zelfbedrog te worden, waarmee we eerst onszelf, maar dan ook de anderen misleiden?" .,Minstens moet men, om enerzijds staande te houden dat de Schrift alle openbaringswaarheid bevat, zijn toevlucht nemen tot een zo ruim sufficientie-begrip, dat het woord „sufficientie" (= genoegzaamheid van de Schrift) elke serieuze betekenis verliest" (p. 40).

Eerlijk

Dat is eerlijke taal, die verhelderend werkt. Hiermee is de waarachtige oecumene veel meer gediend, dan al die pogingen, a la Hans Küng om aan te tonen, dat er op bepaalde belangrijke punten geen wezenlijk verschil meer zou bestaan. (Wat Geiselmann heeft geprobeerd op het punt van „De Schrift alleen", heeft Hans Küng geprobeerd in de kwestie van de „rechtvaardiging door het geloof alleen"). In het tweede deel van zijn uiteenzetting toont Ratzinger op gedokumenteerde wijze aan, dat de theorie van Geiselmann over het concilie van Trente historisch geheel onjuist is.

Nogmaals vanwege de uitzetting van Ratzinger is dit boekje zeer waardevol.

Nieuwe medewerker op 'De Wartburg'

Met ingang van februari jl. kwam de heer S. J. Schaap in dienst van onze Stichting.

Nu de heer Schaap langzamerhand ingewerkt is, stellen wij hem graag aan u voor. In de toekomst zult u wellicht op één of andere manier met hem in contact komen.

In de loop van de laatste jaren werd het werk van de stichting uitgebreid en onder Gods zegen zien wij in de toekomst nog vele kansen. Ds. Hegger en de huidige staf zijn echter al overbelast, zodat wij maar moeilijk aan nieuwe objecten konden toekomen. Daarbij vraagt het werk in vele opzichten een nieuwe organisatie.

Deze organisatorische taak is vooral bestemd voor de heer Schaap.

Er is een begin gemaakt met het oprichten van plaatselijke comité's. Na verloop van tijd kan er zo een organisatie van plaatselijk werk ontstaan. De bedoeling hiervan is het leggen van contacten met r.k. en zoekende r.k., het beleggen van samenkomsten, het werven van abonnee's, kortom het stimuleren van het getuigenis overal in den lande.

Het grote belang van deze vorm van werk is nu reeds gebleken.

O.a. beijvert de heer Schaap zich ook met het zoeken van werk voor ex-priesters.

Br. Schaap was voorheen werkzaam in het bedrijfsleven. Zijn kwaliteiten liggen voornamelijk in het organisatorische vlak.

Wij kunnen u zeggen, dat het hele team van de I.R.S. bestaat uit hard werkende mensen, die liefde hebben voor de arbeid.

Wij wensen br. Schaap en de andere personeelsleden veel vreugde en zegen toe bij hun werk. Zij zijn er allen van overuigd, dat zij dagelijks de kracht daartoe behoeven van de Here.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen