Met welk recht noemt de RK zich onfeilbaar?

Blinde overgave?

„Wie eerlijk de waarheid zoekt, ontkomt niet aan de vraag: Met welk recht noemt de r.k. kerk zich onfeilbaar? Nog steeds geldt het begrip onfeilbaar in de katholieke wereld als een soort axioma. Dit heeft tot gevolg, dat, wic bij zijn religieuze meditaties moeilijkheden krijgt met een erkend dogma, moet kiezen tussen blinde overgave of ketterij. Deze ongewenste situatie vraagt erom, het probleem van de onfeilbaarheid eerlijk en openlijk ter diskussie te brengen, waartoe het volgende een bescheiden poging moge zijn". p. 55.

De feiten weerspreken de r.k. onfeilbaarheid

Daarna noemt bij enkele konkrete punten, waarin de r.k. kerk duidelijk baar standpunt onder de druk van de al te evidente feiten heeft gewijzigd:

„1. Eeuwen te lang heeft de kerk verboden rente te vragen. Een coneilie, t.w. het Coneilie van Vienne (1311), heeft daar nadrukkelijk uitspraak over gedaan. Het veroordeelde elk rentevragen als zondig. Dat standpunt bleef de kerk volhouden, ook toen in de zestiende eeuw het verzet op gang kwam. Nog in 1745 richtte de theoloog paus Benedictus XIV zich tot de bisschoppen van Italië met de encycliek „Vix pervenit", waarin hij de traditionele kerkelijke leer nog eens herhaalt: wie rente vroeg zondigde zwaar. Pas in 1830 kapituleerde het kerkelijk leergezag, toen zijn opvatting, economisch gezien. ronduit belachelijk geworden was.

2. Tot de tweede wereldoorlog predikte het voltallig kerkelijke gezagsapparaat dat het grote gezin het ideale was, dat geboorteregeling een gebrek aan godsvertrouwen inhield, dat men bij de morele waardering van de antikonceptie moest uitgaan van de onveranderlijke, biologische natuurwet: een „goddelijke wet". Dit hiërarchisch beleid heeft onvoorstelbaar leed veroorzaakt. Geen moderne moralist onderschrijft nog dit verouderde kerkelijke standpunt.

Maar wat betekent dan nog de bewering dat de katholieke kerk onfeilbaar is bij een uitspraak over zeden?" p. 57-58.

De hounding van de r.kafholieken

„Een deel der katholieken dat bewust of onbewust het problematische van de onfeilbaarheid ervaart, krijgt een sterk sceptische instelling t.o.v. de ke.k. Onder deze groep bevinden zich degenen die niet vóór alles him eigen „zieltje". maar de waarachtigheid willen veilig stellen. Een ander deel uit zijn gevoel van onbehagen juist op tegenovergestelde wijze: deze groep verzet zich fel tegen elke kritiek op de „orthodoxie", een kritiek, die immers de eigen veiligheid in gevaar kan brengen en derhalve ongewenst is, ook al wordt de waarachtigheid geweld aangedaan. En dan zijn er natuurlijk nog degenen die óf door de simpelheid van hun geloof óf door totale onverschilligheid geen problemen hebben wat de onfeilbaarheid betreft." p. 60.

De strategic van de r.k. kerkleiding

„Wanneer bepaalde, als onfeilbaar beschouwde opvattingen moeilijk houdbaar blijken te zijn, is de gang van zaken bij de gezagsdragers in de kerk dikwijls de volgende:

„Eerst verzetten zij zich heftig tegen een nieuwe visie of een bepaald menselijk handelen (evolutie — gezinsplanning enz.).

Wordt het kerkelijk standpunt steeds minder houdbaar, dan volgt er vaak een periode van zwijgen: het omstreden leerstuk verdwijnt in de doofpot.

En tenslotte: als elk kerkelijk verzet evident krankzinnig zou zijn, ontdekt een theoloog dat het nieuwe standpunt eigenlijk... authentiek christelijk is!" p. 61.

Een lilok aan het been van de mensheid

„Wie zich in bovenstaande kwesties verdiept, ontdekt ook dat de kerk, die beweert leiding te moeten geven, in feite vaak een blok aan het been der mensheid is geweest. Niet dank zij de kerkelijke hiërarchic zijn de inzichten verbeterd omtrent:

evolutie — bijbelinterpretatie — waardering van de wetenschappen — recht op vrijheid van geloof — recht op eerlijke, vrije meningsuiting — demokratie — het onmenselijke van het kapitalisme — het rassenvraagstuk, m.n. dat der joden — de waanzin van de slavernij — de positieve waardering van seksualiteit en geboorteregeling — enz. enz., nee, ondanks haar zijn deze verbeteringen tot stand gekomen." p. 61.

Verzet tegen r.k. diktatunr

„Wie niet blind is voor de tekenen des tijds en de stem van de komende generatie weet te beluisteren, beseft dat een autoritair kerkelijk gezag reeds weinig indruk meer maakt en vermoedelijk gedoemd is te verdwijnen. In een tijd waarin het demokratisch meedenken als een algemeen menselijk goed wordt ervaren, móét het diktatoriale optreden van de kerk wel verzet oproepen. Zolang de hiërarchie ervan overtuigd blijft het monopolie der waarheid in „geloof en zeden" te bezitten en meent die waarheid exakt te kunnen formuleren voor alle tijden (dogma's), zal zij nooit tot een werkelijke dialoog kunnen komen met de „andersgelovigen" van de eigen kerkelijke groep, laat staan met de niet-katholieke wereld, het steeds groter wordende deel der mensheid." p. 62.

Wij hopen en bidden, dat ook onze r.k. medemensen daar de rust gaan zoeken voor de menselijke geest, waar die alleen te vinden is, nl. in de Bijbel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen