De curie triomfeert

Op 28 oktober heeft Paulus VI het dekreet gepubliceerd „over het herderlijke ambt van de bisschoppen".

In dit dekreet wordt allereerst de collegiale macht van de bisschoppen opnieuw tot het uiterste toe begrensd door de macht van de paus, en feitelijk tot een dode letter gemaakt. Dat gebeurt in het eerste hoofdstuk.

In het tweede hoofdstuk wordt de macht van de bisschoppen over hun eigen bisdommen beschreven, maar ook daaraan wordt telkens toegevoegd, dat de paus de macht heeft om, wanneer hij dat maar wil, in het bestuur van de bisdommen in te grijpen.

Bijzonder ontmoedigend vond ik echter deze passage:

„Bij de uitoefening van de hoogste, volledige en onmiddellijke macht over de gehele Kerk maakt de Paus gebruik van de rechtbanken van de Romeinse Curie, die daarom in de naam en met de macht van de Paus haar ambt uitoefent tot welzijn van de Kerken en ten dienste van de gewijde herders". „Deze Curie die aan de Paus en aan de Herders van de Kerk een uitstekende hulp biedt……"

(Osservatore Rom. 29 okt. 1965).

Daardoor is de macht (en de tyrannie) van de Romeinse curie voor het eerst en voor goed in een conciliedokument vastgelegd. De bisschoppen hebben zich voor de na-concilie-tijd voor goed aan de macht van deze Curie overgeleverd.

Het is wel waar dat in dit dekreet wordt herinnerd aan de vernieuwing van de Curie, zoals die door Paulus VI op 21 sept. 1963 werd aangekondigd. Maar uit alles blijkt duidelijk, dat die vernieuwing bijna uitsluitend tot doel heeft om de Curie een instrument te maken, dat zo gemakkelijk mogelijk door de pausen kan gehanteerd worden.

Het eerste jaar na het concilie is beslissend

Michiel v. d. Plas (in Elsevier van 6 nov. 1965) is nogal optimistisch gestemd voor wat betreft de tijd die na het concilie komt. Hij meent dat de vernieuwing in de r.k. kerk toch de oude stroming die door de curie wordt vertegenwoordigd, zal terugdringen.

Het spijt me, maar ik kan dit optimisme onmogelijk delen. Want als de curie reeds haar zin heeft kunnen doordrijven tegen de overgrote meerderheid van de bisschoppen in, nu zij bij elkaar vergaderd waren in Rome, dan zal het nog veel gemakkelijker worden voor de curie om haar mening aan de r.k. kerk op te leggen, wanneer die bisschoppen verspreid zijn over de wereld, — overeenkomstig het oude strategische beginsel: „Verdeel en heers".

Nu heeft de curie haar handen vol gehad aan de strijd tegen de meerderheid van de bisschoppen. Maar straks zal de curie rustig en koel allerlei maatregelen kunnen bedenken en uitvoeren om de nieuwe stroming in de r.k. kerk in te dammen en terug te dringen.

De curie kan b.v. een vooruitstrevend hoofdredakteur van „Te Elfder Ure", „De Bazuin" enz. een schrijfverbod opleggen en tegelijk een zwijgverbod, d.w.z. dat hij aan niemand mag mededelen dat hij zulk een schrijfverbod heeft gekregen, en dat eventueel op strarfe van de kerkelijke ban.

Mocht die maatregel nog gevaarlijk zijn ,dan kan de curie zulk een redakteur naar Rome roepen voor onbepaalde tijd, zoals destijds met prof. Duynstee gebeurd is. Geruisloos kan de curie aldus alle kopstukken van de nieuwe theologie liquideren.

Het eerste jaar na het concilie zal een jaar worden van geweldige strijd. Ik zie het somber in. Ik vermoed zeer sterk, dat de curie zegevierend uit die strijd zal te voorschijn komen.

De tyrannie van de Curie

is weer eens opnieuw gebleken uit een bericht, dat ik las in De Tijd n.l., dat in 1942 aan prof. dr. Draguet, priester van het bisdom Doornik, een verbod was opgelegd om te doceren aan de universiteit van Leuven. „Een reden ervoor werd niet opgegeven. Het Belgische episcopaat ging met de beslissing niet akkoord en drong aan op rehabilitatie". Eerst thans, 23 jaar later, heeft de volledige rehabilitatie van dr. Draguet plaats gehad en mag hij weer professor zijn in Leuven. Heeft Christus, de Zoon van God, zijn bloed gegeven om ons vrij te kopen van de slavernij van de duivel en om ons daarna weer opnieuw te verkopen aan zulk een hard stelsel, dat een mens veroordeelt zonder opgaaf van reden en zonder dat deze, zich verdedigen kan en dan 23 jaar lang diens ontzetting uit zijn ambt als universiteitsprofessor handhaaft met de aantasting van de goede naam die daarmee verbonden is. 23 jaar een groot gedeelte uit de kracht van een mensenleven.

BUITENLANDSE BLADEN

U, dat we in de laatste nummers meer uit buitenlandse bladen citeren.

Inderdaad hebben wij ons een abonnement aangeschaft op "L'Osservatore Romano", het officieuze blad van het Vatikaan; op „Actualidad Española" en „A.B.C.", dit laatste mede ten gerieve van de verschillende Spaanse ex-priesters die op de Wartburg verblijven; en op het Portugese blad „Agora".

Dat kost wel wat, maar daardoor zijn we beter in staat om u direkte berichten uit het buitenland te geven. Vooral de Osservatore Romano is van groot belang, omdat daarin b.v. de conciliedekreten onmiddellijk gepubliceerd worden, althans in de officiële Latijnse tekst; dit in tegenstelling met het Nederlandse „Katholiek Archief", dat de Latijnse tekst en de vertaling van de constitutie over „De Kerk" pas een half jaar na de afkondiging publiceerde.

Er zijn zodoende ongeveer een vijftig kranten en tijdschriften die wij ten dienste van de lezers van In De Rechte Straat doornemen.

Desondanks zijn wij erg blij met interessante knipsels die mÉn ons wil toezenden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen